Ντάστιν Χόφμαν

Ο Ντάστιν Χόφμαν (Dustin Hoffman) είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους ηθοποιούς, με αξιοσημείωτες επιδόσεις στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Ηθοποιός με αναμφισβήτητο ταλέντο έχει διακριθεί τόσο σε δραματικούς, όσο και κωμικούς ρόλους, ιδιαίτερα στην απεικόνιση αντιηρώων και ευάλωτων ανθρώπων. Μικρός το δέμας και όχι τυπικά όμορφος, βοήθησε καθοριστικά με την απήχησή του να γίνουν δεκτοί στο Χόλιγουντ και να πρωταγωνιστήσουν ηθοποιοί με πλούσιο ταλέντο, αλλά με καθημερινά φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά.

Ο Ντάστιν Λι Χόφμαν γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου 1937 στο Λος Άντζελες. O ρωσοεβραϊκής καταγωγής πατέρας του ήταν κατασκευαστής σκηνικών σε στούντιο του Χόλιγουντ και τον ονόμασε Ντάστιν προς τιμή του ηθοποιού του βωβού κινηματογράφου Ντάστιν Φάρνουμ.

Σε ηλικία 19 ετών, ο Ντάστιν Χόφμαν εγκατέλειψε τις σπουδές του στο Κολέγιο της Σάντα Μόνικα, επειδή οι επιδόσεις του δεν ήταν ιδιαίτερα καλές. Ο ίδιος είχε αποφασίσει να γίνει ηθοποιός και όταν το γνωστοποίησε στην οικογένειά του μία θεία του του είπε ορθά-κοφτά: «Θα αποτύχεις. Δεν είσαι όμορφος». Ο Ντάστιν δε πήρε τοις μετρητοίς τα λόγια της και μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου αγωνίστηκε για αρκετά χρόνια σε διάφορες δουλειές για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Στην αρχή εμφανίστηκε σε μικρούς ρόλους στην τηλεόραση και στη συνέχεια σε πρωταγωνιστικούς ρόλους σε πρωτοποριακές παραστάσεις, τις λεγόμενες «εκτός Μπρόντγουεϊ», όπου κέρδισε ένα βραβείο Όμπι.

Αφού έπαιξε σε μία αδιάφορη κωμωδία με τον τίτλο «The Tiger Makes Out» (1967), ο Ντάστιν Χόφμαν επιλέχθηκε να πρωταγωνιστήσει στην ταινία του Μάικλ Νίκολς «Ο Πρωτάρης» («The Graduate», 1967), κερδίζοντας το ρόλο από τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ και τον Τσαρλς Γκρόντιν. Ήταν ήδη 30 ετών, όταν έπαιξε τον 21χρονο Μπέντζαμιν Μπράντοκ, έναν απόφοιτο καλού κολεγίου, ο οποίος σε αναζήτηση ενός ουσιαστικού μέλλοντος οδηγείται άσκοπα σε μία σχέση με μια παντρεμένη γυναίκα στην ηλικία των γονέων του. Ήταν μία εξαιρετικά επιτυχημένη κοινωνική κωμωδία, η οποία ενθουσίασε μία νεολαία που ήταν απογοητευμένη από το αμερικανικό κατεστημένο κι εκτόξευσε την καριέρα του Χόφμαν.

Στην ταινία του Τζον Σλέσιντζερ «Ο Καουμπόι του Μεσονυχτίου» («Midnight Cowboy», 1969), ο Χόφμαν έπαιξε ένα φυματικό άστεγο άνδρα που γίνεται φίλος με ένα αποτυχημένο ζιγκολό (τον υποδύεται ο Τζον Βόιτ). Ήταν μια ζοφερή απεικόνιση της Νέας Υόρκης και άλλη μία μεγάλη επιτυχία για τον Χόφμαν.

Τη δεκαετία του ‘70 ο Χόφμαν διακρίθηκε σε ρόλους αντιηρώων, όπως του ανίσχυρου μάρτυρα της γενοκτονίας των Ινδιάνων στο γουέστερν του Άρθουρ Πεν «Το Μεγάλο Ανθρωπάκι» («Little Big Man», 1970), του δειλού μαθηματικού που υπερασπίζεται με αποφασιστικότητα το σπίτι του στο θρίλερ του Σαμ Πέκινπα «Αδέσποτα Σκυλιά» («Straw Dogs», 1971), του αυτοκαταστροφικού κωμικού Λένι Μπρους στη βιογραφική ταινία του Μπομπ Φόσι «Λένι ο Βρωμότομος» («Lenny», 1974) κι ενός πρώην καταδίκου που δεν μπορεί να αντισταθεί στο δέλεαρ του εγκλήματος στο αστυνομικό δράμα του Ούλου Γκρόσμπαρντ «Ο Κυνηγημένος» («Straight Time», 1978).

Το 1976 υποδύθηκε τον δημοσιογράφο της «Washington Post» Καρλ Μπέρνσταϊν στο πολιτικό δράμα του Άλαν Πάκουλα «Όλοι οι Άνθρωποι του Προέδρου» («All the President's Men», 1976). Ο Μπέρνστιν μαζί με τον συναδελφό του Μπoμπ Γούντγουορντ (Ρόμπερτ Ρέντφορντ) ανακάλυψαν το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, που οδήγησε σε ατιμωτική παραίτηση τον αμερικανό πρόεδρο Ρίτσαρντ Νίξον.

Ύστερα από τρεις υποψηφιότητες για Όσκαρ («Πρωτάρης», «Ο Καουμπόϊ τους Μεσονυχτίου», «Λένι ο Βρωμόστομος») ο Ντάστιν Χόφμαν κέρδισε για πρώτη φορά το πολυπόθητο αγαλματάκι για το ρόλο ενός διαζευγμένου πατέρα στο οικογενειακό δράμα του Ρόμπερτ Μπέντον «Κράμερ εναντίον Κράμερ» («Kramer vs Kramer», 1979), ενώ κέρδισε άλλη μία υποψηφιότητα για το ρόλο του στη ρομαντική κωμωδία του Σίντνεϊ Πόλακ «Τούτσι» («Tootsie», 1982), στην οποία υποδύεται έναν άνεργο ηθοποιό, που μεταμφιέζεται σε γυναίκα για να βρει δουλειά.

Η δεκαετία του ‘80 σηματοδότησε την επιστροφή του στο θέατρο, με δύο σημαντικούς ρόλους: του Γουίλι Λόμαν στο έργο του Άρθουρ Μίλερ «Ο Θάνατος του Εμποράκου», που ανέβηκε στο Μπρόντγουεϊ το 1984 και μεταφέρθηκε στην τηλεόραση το 1985 χαρίζοντάς του ένα Έμμυ και του Σάιλοκ στον σεξπιρικό «Έμπορο της Βενετίας», που ανέβασε το 1989 στο Λονδίνο ο Πίτερ Χολ. Η δεκαετία έκλεισε για τον Χόφμαν με ένα δεύτερο Όσκαρ για το ρόλο ενός σοφού μεσήλικα αυτιστικού στην ταινία του Μπάρι Λέβινσον «Ο άνθρωπος της Βροχής» («Rain Man», 1989).

Ύστερα από μία σειρά απογοητεύσεων σε χολιγουντιανές ταινίες μεγάλου προϋπολογισμού, όπως «Κάπτεν Χουκ» («Hook», 1991), «Μπίλι Μπαθγκέιτ» («Billy Bathgate», 1991), «Ήρωας κατά λάθος» («Hero», 1992), «Το Ξέσπασμα» («Outbreak», 1995) και «Σφαίρα» («Sphere», 1998), ο Χόφμαν ξαναβρήκε τη φόρμα του ως ένας πεινασμένος για δόξα παραγωγός του Χόλιγουντ που προσπαθεί να κάνει τον κόσμο να πιστέψει ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται σε πόλεμο με την Αλβανία στην πολιτική σάτιρα του Μπάρι Λέβινσον «Ο Πρόεδρος, ένα Ροζ Σκάνδαλο κι ένας Πόλεμος» («Wag the Dog», 1997), που έδωσε στον Χόφμαν την έβδομη υποψηφιότητά του για Όσκαρ. Την ίδια χρονιά θα συμπρωταγωνιστήσει με τον Τζον Τραβόλτα στο πολιτικό θρίλερ του Κώστα Γαβρά «Mad City».

Το 1999 έπαιξε τον μέγα ιεροεξεταστή στη βιογραφική ταινία του Λικ Μπεσόν «Ιωάννα της Λωραίνης» («Messenger: The Story of Joan of Arc») και το 2003 εμφανίστηκε στο δικαστικό θρίλερ «Οι Ένορκοι» («Runaway Jury»), που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζον Γκρίσαμ. Το 2004 συμπρωταγωνίστησε με τη Λίλι Τόμλιν στην κωμωδία «Το Νόημα της Ζωής και Πώς να το Χάσετε» («I Heart Huckabees»), στην οποία δύο σύζυγοι ντετέκτιβ βοηθούν τους πελάτες τους να λύσουν τα υπαρξιακά τους προβλήματα. Την ίδια χρονιά συμπρωταγωνίστησε με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο στην κωμωδία «Πεθερικά της Συμφοράς» («Meet the Fockers») και στη συνέχεια της ταινίας «Γονείς της Συμφοράς» («Little Fockers») το 2010.

Το 2011, όπως και πολλοί άλλοι σπουδαίοι ηθοποιοί της γενιάς του, πέρασε στην τηλεόραση, αφού ο κινηματογράφος δεν του έδινε την ευκαιρία για σπουδαίους ρόλους. Έλαβε αποθεωτικές κριτικές για το ρόλο ενός πρώην τζογαδόρου στη σειρά του HBO «Luck», που αναφέρεται στον κόσμο των ιπποδρομιών. Το 2015 συμπρωταγωνίστησε με την Τζούντι Ντεντς στην τηλεοπτική μεταφορά από το BBC του παιδικού βιβλίου του Ρόαλντ Νταλ «Esio Trot», γνωστό στους έλληνες αναγνώστες ως «Άνω Λεχ».

Το 2012, σε ηλικία 75 ετών, ο Ντάστιν Χόφμαν έκανε το ντεμπούτο του ως σκηνοθέτης με την ταινία «Κουαρτέτο» («Quartet»), μία κωμωδία συνόλου με ήρωες παλαίμαχους τραγουδιστές της όπερας που ζουν σ’ έναν οίκο ευγηρίας και ετοιμάζονται να γιορτάσουν την επέτειο γέννησης του Βέρντι.