Ο αμερικανός δημοσιογράφος Καρλ Μπερνστάιν είναι μία θρυλική μορφή της ερευνητικής δημοσιογραφίας. Μαζί με τον συνάδελφό του Μπομπ Γούντγουορντ αποκάλυψαν του σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, που οδήγησε στην παραίτηση του αμερικανού προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον.
Πρώτη δουλειά στην «Washington Star»
Ο Καρλ Μπερνστάιν (Carl Bernstein, Μπέρνστιν το προφέρουν οι Αμερικανοί) γεννήθηκε στην Ουάσινγκτον στις 14 Φεβρουαρίου 1944 από μία μεσοαστική εβραϊκή οικογένεια. Σε ηλικία 16 ετών άρχισε να εργάζεται με μερική απασχόληση στο τμήμα σύνταξης της εφημερίδας «Washington Star».
Αργότερα γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, αλλά σύντομα εγκατέλειψε τις σπουδές του για ν’ αφοσιωθεί στη δημοσιογραφική του καριέρα. Η εφημερίδα όμως απαίτησε πτυχίο πανεπιστημίου για να τον εντάξει στο δυναμικό της και ο ίδιος δεν ήταν διατεθειμένος να επιστρέψει στα θρανία.
Έτσι αναγκάστηκε να παραιτηθεί, αλλά σύντομα βρήκε δουλειά στην εφημερίδα «Elizabethtown Daily Journal» του Νιού Τζέρσεϊ, ακολουθώντας τον αρχισυντάκτη του στη Star. Εκεί, άφησε το στίγμα του αμέσως, κερδίζοντας ένα βραβείο από την Ένωση Τύπου του Νιου Τζέρσεϊ για τα ρεπορτάζ του σχετικά με το μπλακ άουτ του 1965 και τα προβλήματα από τη νεανική κατανάλωση αλκοόλ. Το 1966 επέστρεψε στην Ουάσινγκτον κι εντάχθηκε ως αστυνομικός και δικαστικός ρεπόρτερ στο δυναμικό της «Washington Post».
Αναγνώριση και δόξα για την αποκάλυψη του Σκανδάλου Γουότεργκεϊτ
Η αναγνώριση και η δόξα για τον Μπερνστάιν ήρθε λίγα χρόνια αργότερα, μία εξέλιξη που ούτε ο ίδιος μπορούσε να φανταστεί. Το καλοκαίρι του 1972, μία ομάδα ανδρών συνελήφθη ενώ προσπαθούσε να διαρρήξει την πολυκατοικία Γουότεργκεϊτ στην Ουάσιγκτον, όπου στεγάζονταν τα γραφεία του Δημοκρατικού Κόμματος.
Όπως αποδείχθηκε προσπάθησαν ν’ αφαιρέσουν συσκευές υποκλοπών που είχαν εγκαταστήσει προηγουμένως στα γραφεία του κόμματος. Σε ατζέντα ενός από τους συλληφθέντες βρέθηκε ο αριθμός τηλεφώνου του Χάουαρντ Χαντ, στελέχους του Λευκού Οίκου.
Έτσι, οι δημοσιογράφοι ανέλαβαν δράση για να εξερευνήσουν πιθανή σχέση του Λευκού Οίκου με τους συλληφθέντες. Ο Μπερνστάιν με τον Γούντγουορντ συνεργάστηκαν για να συνθέσουν τα κομμάτια του παζλ που ξεκίνησε από μία ανώνυμη πηγή του Γούντγουορντ μέσα στον Λευκό Οίκο που έμεινε στην ιστορία με την κωδική ονομασία «Βαθύ Λαρύγγι» («Deep Throat»).
Από το «Βαθύ Λαρύγγι», οι δύο δημοσιογράφοι έμαθαν ότι οι συνεργάτες του αμερικανού προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον, που είχε εκλεγεί με τη σημαία του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, είχαν δώσει ένα αρκετά σεβαστό ποσό στους διαρρήκτες, προκειμένου συγκεντρώσουν ενοχοποιητικά στοιχεία για τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Τα στοιχεία που αποκάλυψαν οι δύο δημοσιογράφοι ήταν συντριπτικά εις βάρος του αμερικανού προέδρου και ο Ρίτσαρντ Νίξον αναγκάστηκε να υποβάλει την παραίτησή του στις 9 Αυγούστου 1974, προκειμένου να αποφύγει την ατιμωτική καθαίρεση από το Κογκρέσο. Έτσι έγινε ο πρώτος και μοναδικός μέχρι σήμερα πρόεδρος των ΗΠΑ που παραιτήθηκε.
Ο Μπέρνσταϊν και ο Γούντγουορντ, μαζί με την εφημερίδα, πιστώθηκαν σε μεγάλο βαθμό την παραίτηση Νίξον και η «Washington Post» τιμήθηκε με το έγκριτο δημοσιογραφικό βραβείο Πούλιτζερ το 1973.
“Όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου” και οι συνεργάσιες μετά την Washington Post
Στον απόηχο του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ, ο Μπερνστάιν και ο Γούντγουορντ έγραψαν τα βιβλία «All the President's Men» (1974) και «The Final Days» (1976). Το 1976, το πρώτο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Άλαν Πακούλα («Όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου» ο ελληνικός τίτλος) με πρωταγωνιστές τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ (ως Μπομπ Γούντγουορντ) και Ντάστιν Χόφμαν (ως Καρλ Μπερνστάιν).
Στα τέλη του 1976 ο Μπερνστάιν άφησε την «Washington Post» κι εργάστηκε ως ερευνητής ρεπόρτερ για το τηλεοπτικό δίκτυο ABC. Έγραψε για διεθνή θέματα, ενώ συνεργάστηκε με περιοδικά όπως το «Time, το «New Republi» και το «Rolling Stone». Έγραψε επίσης βιβλία για τον Πάπα Ιωάννη-Παύλο Β’ («John Paul II and the Hidden History of Our Time», 1996) και τη Χίλαρι Κλίντον («A Woman in Charge», 2007).
Γίνε συνδρομητής με μόλις 
Facebook
Google