Ο άγγλος πολυοργανίστας Μάικ Όλντφιλντ (Mike Oldfield) είναι ταυτισμένος με το άλμπουμ «Tubular Bells» (1973), που θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα του λεγόμενου «προοδευτικού ροκ» («progressive rock») και από πολλούς μουσικοκριτικούς ως προδρομικό έργο της μουσικής άμπιεντ (ambient music). Πάντως η μεγάλη και διαχρονική επιτυχία του είναι το τραγούδι «Moonlight Shadow» (1983), που αναφέρεται στη δολοφονία του Τζον Λένον.
Γιος ενός γιατρού και μιας νοσηλεύτριας, ο Μάικ Όλντφιλντ γεννήθηκε στις 15 Μαΐου 1953 στο Ρέντινγκ της Αγγλίας κι έδειξε από τα επτά του μόλις χρόνια τις κιθαριστικές του δυνατότητες. Στα δεκαπέντε του έφτιαξε με την αδερφή του Σάλι το ντουέτο The Sallyangie, πειραματιζόμενος με τη φολκ μουσική. Ύστερα από ένα σύντομο πέρασμα από τους Barefoot, ο Όλντφιλντ έπαιξε πλάι στον Κέβιν Έιερς, βρίσκοντας παράλληλα χρόνο να συνεργαστεί με τους Edgar Broughton Band και τον συνθέτη Ντέιβιντ Μπέντφορντ.
Έχοντας πλέον ωριμάσει αρκετά για σόλο καριέρα, έκανε την αρχή με ένα δίσκο που έμελλε να σημαδέψει την καλλιτεχνική του διαδρομή, το «Tubular Bells», που κυκλοφόρησε στις 25 Μαΐου 1973. Ο μινιμαλιστικός αυτός δίσκος είχε θεματική και περίτεχνες ροκ, τζαζ, φολκ και νεοκλασικές προσμίξεις, με τον Όλντφιλντ να παίζει ο ίδιος τριάντα περίπου όργανα, ηχογραφώντας με την τεχνική του οβερντάμπινγκ (overdubbing). Αποσπάσματά του χρησιμοποιήθηκαν στη μουσική επένδυση της κλασικής ταινίας τρόμου του Γουίλιαμ Φρίντκιν «Ο Εξορκιστής» («The Exorcist», 1973), εκτοξεύοντας τις πωλήσεις του δίσκου στα δεκαέξι εκατομμύρια αντίτυπα.
Το βραβείο Γκράμι για την καλύτερη ορχηστρική σύνθεση που του απονεμήθηκε υποδέχτηκε το «Hergest Ridge» (1974), που επίσης έφτασε στην κορυφή. Υπέροχα υπήρξαν και τα άλμπουμ «Ommadawn» (1975) και «Incantations» (1978), που με τα δύο προηγούμενα συγκροτούν μία τετραλογία, προπομπό της μουσικής εικόνας που αργότερα ονομάστηκε άμπιεντ (ambient). Ενταγμένα στο «προοδευτικό ροκ» είναι κυρίως ορχηστρικοί δίσκοι με κομμάτια μεγάλης διάρκειας.
To άλμπουμ του «QE 2», που κυκλοφόρησε το 1980, σήμανε τη σταδιακή απομάκρυνσή του από τις επικές, μεγάλης διάρκειας συνθέσεις και τη μεταστροφή στην ποπ, με σημαντικό δείγμα τη διασκευή του τραγουδιού των ABBA «Arrival». Από το άλμπουμ «Crises» (1983) και εντεύθεν ο ήχος του γινόταν όλο και περισσότερο συμβατικός, διατηρώντας το όνομά του στην επικαιρότητα. Από τον δίσκο αυτό ξεχώρισε το κομμάτι «Moonlight Shadow» (με τη φωνή της Μάγκι Ράιλι), που αποτελεί τη διαχρονική του επιτυχία, καθώς και το τραγούδι «Shadow On The Wall».
Το 1984 συνέθεσε τη μουσική για τη βιογραφική ταινία του Ρόλαντ Τζόφι «Κραυγές στη σιωπή» («The Killing Fields»), μία από τις μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες της δεκαετίας του ’80, που ήταν υποψήφια για επτά Όσκαρ. Μουσικές του από τους διάφορους δίσκους του έχουν χρησιμοποιηθεί ως μουσική επένδυση σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές.
Οι συνεχείς μεταγενέστερες ενασχολήσεις του Μάικ Όλντφιλντ με νέες εκδόσεις του «Tubular Bells» έφεραν μεν σε επαφή το νεότερο ηλικιακά κοινό με ένα σημαντικό δίσκο, αλλά φανέρωσαν και μιας μορφής συνθετική στειρότητα. Το 2012 εμφανίστηκε στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου και το 2023 ανακοίνωσε ότι θα αποσυρθεί από τη μουσική.
Στην προσωπική του ζωή ο Μάικ Όλντφιλντ έχει νυμφευτεί τέσσερις φορές και είναι πατέρας επτά παιδιών.
Γίνε συνδρομητής με μόλις 
Facebook
Google