Μαριανέλα Νούνιες: Η κορυφαία του Βασιλικού Μπαλέτου του Λονδίνου

Η αργεντινή χορεύτρια και χορογράφος Μαριανέλα Νούνιες (Marianela Núñez) είναι μια από τις ηγετικές φυσιογνωμίες στον κόσμο του μπαλέτου. Η ερμηνεία της Ορόρα στην «Ωραία Κοιμωμένη» του Τσαϊκόφσκι θεωρήθηκε η κορυφαία του Βασιλικού Μπαλέτου του Λονδίνου από το 1946, αποδεικνύοντας την ικανότητά της να μαγνητίζει το κοινό με την εξαιρετική εκφραστικότητα και τεχνική της.

Η Μαριανέλα Νούνιες γεννήθηκε στο Σαν Μαρτίν της Αργεντινής στις 23 Μαρτίου 1982 και πήρε τα πρώτα μαθήματα χορού στο «Ιnstituto Superior de Arte del Teatro Colón» του Μπουένος Άιρες.

Το 1997 προσελήφθη στο Βασιλικό Μπαλέτο του Λονδίνου και εξάντλησε την ιεραρχία κερδίζοντας επάξια τον τίτλο της πρίμα μπαλαρίνα. Έχει γοητεύσει το παγκόσμιο κοινό με αξέχαστες ερμηνείες σε έργα όπως «Η Λίμνη των Κύκνων» και «Ωραία Κοιμωμένη» του Τσαϊκόφσκι, «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Προκόφιεφ και «Ζιζέλ» του Αντάμ, έχοντας αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές για τις ερμηνείες της.

Η Μαριανέλα Νούνιες έχει τιμηθεί με διεθνείς διακρίσεις κύρους («Benois de la Danse», «Laurence Olivier») και εθνικά βραβεία «María Ruanova» που απονέμεται από το Συμβούλιο Χορού της Αργεντινής και «Konex» ως η καλύτερη χορεύτρια της δεκαετίας).

Η καριέρα της αποκαλύπτει όχι μόνο την τεχνική αρτιότητα, αλλά και τη βαθιά ευγένεια και την αφοσίωσή της στο χορό και στις μελλοντικές γενιές. Η γενναιόδωρη και αλτρουιστική προσωπικότητά της την καθιερώνει ως φάρο έμπνευσης και πρότυπο στον κόσμο του μπαλέτου και όχι μόνο.

Το 2024, η Μαριανέλα Νούνιες υπέγραψε το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Χορού, το οποίο έχει ως εξής:

Δεν είναι αρκετή μια ανάμνηση για να γράψει κανείς ιστορία. Και η ιστορία ενός θεάτρου, όπως και η ιστορία του καθενός, είναι επίσης η ιστορία των άλλων, του πως μια τέχνη όπως ο χορός εξαπλώθηκε και αναπτύχθηκε σε διαφορετικά γεωγραφικά πλάτη.

Οι τοίχοι του Βασιλικού Μπαλέτου είναι γεμάτοι φωτογραφίες που αφηγούνται το ταξίδι, η ιστορία καλεί τους πρωταγωνιστές της και ο χορός στην Αργεντινή λάμπει με κάθε ένα από αυτά τα ονόματα.

Συχνά, τα ιδρύματα βυθίζονται στη σιωπηλή ανωνυμία, χωρίς πρόσωπα ή επώνυμα, αποφεύγοντας να αντιμετωπίσουν τον απόηχο του παρελθόντος.

Οι οργανισμοί που προωθούνται και υποστηρίζονται από την ITI-UNESCO, όπως το Συμβούλιο Χορού της Αργεντινής, συχνά λειτουργούν ως τείχος που εμποδίζει τη λήθη.

Είμαι μαζί σας στη δέσμευση να διασώσουμε και να αναζωογονήσουμε την ιστορία των δασκάλων, των καλλιτεχνών και των χορογράφων που εμπλούτισαν τον κόσμο του χορού και αξίζουν να ακουστούν από τις μελλοντικές γενιές. Ας γνωρίζουμε όλοι ότι δεν είμαστε θεατές, αλλά κληρονόμοι μιας παράδοσης που σφυρηλατήθηκε με τέχνη, αξιοπρέπεια και θυσίες, εμπλουτίζοντας την πορεία μας με έφεση και αγάπη για την ομορφιά.

Αν και το μέλλον και το παρόν αιχμαλωτίζουν την προσοχή μας, χωρίς τα στέρεα θεμέλια του παρελθόντος, χωρίς τη γονιμότητα της γης μας, το δέντρο του χορού δεν μπορεί να ανθίσει. Οι ρίζες είναι παράδοση και ταυτόχρονα θρεπτικά συστατικά.