Hatfield And The North

Αγγλικό συγκρότημα της ροκ μουσικής, που εντάσσεται στη σκηνή του Καντέρμπουρι και κινήθηκε μεταξύ αβάν-γκαρντ, τζαζ-ροκ και μελωδικής ποπ. Παρά τη βραχύβια διάρκειά του, άσκησε σημαντική επίδραση στα συγκροτήματα και τους μουσικούς του προοδευτικού ροκ (progressive rock).

Οι Hatfield And The North ιδρύθηκαν τον Οκτώβριο του 1972 και πήραν το όνομά τους από μια πινακίδα οδοσήμανσης, που συναντούσε κανείς στην έξοδο του αυτοκινητοδρόμου Α1 από το Λονδίνο και ο οποίος οδηγεί από το Χάτφιλντ βόρεια προς το Εδιμβούργο.

Το συγκρότημα για τα μέτρα της σκηνής του Καντέρμπουρι υπήρξε σούπεργκρουπ, αφού το αποτελούσαν σπουδαίοι μουσικοί, όπως ο μπασίστας και τραγουδιστής Ρίτσαρντ Σινκλέρ (πρώην μέλος των Caravan), o κιθαρίστας Φιλ Μίλερ (πρώην Matching Mole) και ο ντράμερ Πιπ Πάιλ (πρώην μέλος των Gong και των Delivery). Το σχήμα συμπλήρωσε ο κιμπορντίστας Ντέιβ Σινκλέρ, ιδρυτικό μέλος των Caravan και εξάδελφος του Ρίτσαρντ Σινκλέρ.

Τον Ιανουάριο του 1973, οι Hatfield And The North πραγματοποιούν την πρώτη τους εμφάνιση στο γαλλικό τηλεοπτικό πρόγραμμα Rockenstock, με τη σύμπραξη του Ρόμπερτ Γουάιατ. Αμέσως μετά, ο Ντέιβ Σινκλέρ τους εγκαταλείπει και στη θέση του προσλαμβάνεται το πρώην μέλος των Egg, Ντέιβ Στιούαρτ, που θα συνεισφέρει σημαντικά στον ήχο τους. Το συγκρότημα συμπληρώνει το γυναικείο φωνητικό τρίο των Northettes (Μπάρμπαρα Γκάσκιν, Αμάντα Πάρσονς και Αν Ρόζενταλ).

Στα μέσα του 1973, οι Hatfield And The North υπογράφουν συμβόλαιο με τη Virgin και τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς μπαίνουν στο στούντιο για την ηχογράφηση του πρώτου άλμπουμ τους, το οποίο θα κυκλοφορήσει τον Φεβρουάριο του 1974, με τίτλο το όνομά τους. Περιέχει 17 κομμάτια, που κινούνται μεταξύ τζαζ-ροκ και σουρεαλιστικής ποπ, στο ύφος των μουσικών κολάζ του Φρανκ Ζάπα. Θα κερδίσει τους κριτικούς, όχι όμως και το κοινό.

Τον Μάρτιο του 1975 θα κυκλοφορήσουν το δεύτερο άλμπουμ με τίτλο The Rotter's Club, που θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για το προοδευτικό ροκ. Το συγκρότημα αποφεύγει το πομπώδες ύφος των Emerson Lake & Palmer και των Yes και επιλέγει μία πανσπερμία ήχων, τους οποίους ενοποιεί με μεγάλη ευρηματικότητα. Κορυφαία στιγμή του άλμπουμ το εικοσάλεπτο Mumps, που θα μπορούσε να συνοψίσει στην εντέλεια όλη τη μουσική της σκηνή του Καντέρμπουρι. Και αυτός ο δίσκος δεν είχε την επιτυχία που του άξιζε κι έτσι τα μέλη του αποφάσισαν να διαλύσουν το συγκρότημα και να ακολουθήσουν χωριστούς δρόμους.

Το 1989, οι Hatfield And The North, εκτός του Ντέιβ Στιούαρτ, επαναδραστηριοποιήθηκαν για μία σειρά συναυλιών, από τις οποίες προέκυψε το ζωντανό άλμπουμ Live 1990, που κυκλοφόρησε το 1993. Τον Ιανουάριο του 2005, τα μέλη τους βρέθηκαν και πάλι μαζί για μια σειρά από συναυλίες, που ολοκληρώθηκαν τον Οκτώβριο του 2006 στο Φεστιβάλ του Καντέρμπουρι, με τη συναυλία - φόρο τιμής στη μνήμη του Πιπ Πάιλ, που είχε αποχωριστεί τα εγκόσμια στις 28 Αυγούστου 2006, σε ηλικία 56 ετών.

Στις 22 Φεβρουαρίου 2001 κυκλοφόρησε στη Μεγάλη Βρετανία το μυθιστόρημα του Τζόναθαν Κόου The Rotter's Club (Στα ελληνικά Η Λέσχη των Τιποτένιων), που δανείζεται τον τίτλο του από τον δεύτερο άλμπουμ των Hatfield And The North, στους οποίους αναφέρεται πολλές φορές.

Δισκογραφία

• Hatfield and the North (1974)
• The Rotter' s Club (1975)
• Afters (1980)
• Live 1990 (1993)
• Hatwise Choice: Archive Recordings 1973-1975, Volume 1 (2005)
• Hattitude: Archive Recordings 1973-1975, Volume 2 (2006)