Τζιν Κέλι: Ο θρυλικός χορευτής του «Singing in the Rain»

Ο Τζιν Κέλι (Gene Kelly) ήταν αμερικανός χορευτής, χορογράφος, ηθοποιός και σκηνοθέτης, γνωστός από το κλασικό κινηματογραφικό μιούζικαλ «Τραγουδώντας στη βροχή» («Singing in the Rain»). Συνδυάζοντας τεχνικές μπαλέτου, ταπ και τζαζ στις χορογραφίες του που αντανακλούσαν το στιβαρό, αθλητικό και ακροβατικό του στιλ, παρουσίασε μια νέα αντίληψη για τον ανδρικό χορό και θεωρείται ένας από τους καινοτόμους του κινηματογραφικού μιούζικαλ.

Ο Γιουτζίν Κάραν Κέλι γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1912 στο Πίτσμπουργκ των ΗΠΑ. Από μικρός ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και ειδικά με το χόκεϊ επί πάγου, αλλά με την παρότρυνση της μητέρας του πήρε και μαθήματα χορού. Αφού αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ με πτυχίο στα οικονομικά το 1933, δίδαξε χορό, χόρεψε σε θεατρικές παραστάσεις με τον αδελφό του Φρεντ και σκηνοθέτησε έργα σε τοπικές σκηνές.

Έκανε το ντεμπούτο του στο Μπρόντγουεϊ το 1938 ως χορευτής και ηθοποιός στο μιούζικαλ του Κόουλ Πόρτερ «Leave It to Me!» και τον επόμενο χρόνο εμφανίστηκε στο θεατρικό δράμα του Γουίλιαμ Σάρογιαν «Οι ημέρες της ζωής σας» («The Time of Your Life»). Ο πρωταγωνιστικός του ρόλος στο μιούζικαλ των Ρότζερς και Χαρτ «Pal Joey» (1940) του άνοιξε τον δρόμο για το Χόλιγουντ.

Από το 1942 άρχισε να εργάζεται στον κινηματογράφο, ως ηθοποιός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Με τη βοήθεια σκηνοθετών όπως ο Βινσέντε Μινέλι και ο Στάνλεϊ Ντόνεν ανανέωσε το κινηματογραφικό μιούζικαλ με την εισαγωγή χορευτικών κομματιών στη διάρκεια μιας ταινίας, που δεν είναι ξεκομμένα από την πλοκή, αλλά σχετίζονται με αυτή.

Το 1942, στην πρώτη του ταινία, πρωταγωνίστησε δίπλα στην Τζούντι Γκάρλαντ στο μιούζικαλ του Μπάσμπι Μπέρκλεϊ «For Me and My Gal» και συνεργάστηκε ξανά μαζί της έξι χρόνια αργότερα στο μιούζικαλ που σκηνοθέτησε ο τότε σύζυγός της Βινσέντε Μινέλι με τίτλο «Ο Πειρατής» («The Pirate»).

Η κορυφαία στιγμή της συνεργασίας Κέλι-Μινέλι ήταν στο μιούζικαλ «Ένας Αμερικανός στο Παρίσι» («An American in Paris», 1951), βασισμένο στο ομώνυμο ορχηστρικό έργο του Τζορτζ Γκέρσουιν που τελειώνει με ένα σχεδόν 20λεπτο χορευτικό. Το φιλμ κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας και ο Κέλι ένα ειδικό Όσκαρ για «το πολύπλευρο ταλέντο του ως ηθοποιού, τραγουδιστή, σκηνοθέτη και χορευτή, και ιδιαίτερα για τις λαμπρές επιτεύξεις του στην τέχνη της χορογραφίας στον κινηματογράφο». Καθώς το Χόλιγουντ παρήγαγε λιγότερα μιούζικαλ, ο Κέλι στράφηκε στο δράμα με ρόλους σε ταινίες.

Η συνεργασία του Κέλι με τον σκηνοθέτη Στάνλεϊ Ντόνεν ξεκίνησε με το μιούζικαλ «Τρία κορίτσια και τρεις ναύτες» («On the Town», 1949) και κορυφώθηκε με το αριστουργηματικό «Τραγουδώντας στη βροχή» («Singing in the Rain», 1952), το οποίο θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα μιούζικαλ – αν όχι το καλύτερο – της μεγάλης οθόνης. Η ταινία είναι μια σάτιρα του τρόπου με τον οποίο γυρίζονταν οι βωβές ταινίες στο Χόλιγουντ, και των προβλημάτων που έφερε ο ερχομός του ήχου. Κλασικό θεωρείται το χορευτικό του ομότιτλου τραγουδιού, που εκτελεί σόλο ο Τζιν Κέλι, πλατσουρίζοντας στα νερά των δρόμων κι έχοντας ως παρτενέρ του μια ομπρέλα.

Ο Κέλι έπαιξε και σε νεώτερης υφής μιούζικαλ, όπως «Τα κορίτσια του Ροσφόρ» («Les Demoiselles de Rochefort», 1967) του γάλλου σκηνοθέτη Ζακ Ντεμί «Xanadu», 1980) του Ρόμπερτ Γκρίνγουολντ. To 1956 σκηνοθέτησε τη χορευτική ανθολογία «Πρόσκληση σε χορό» («Invitation to Dance») και το 1968 το μιούζικαλ του Τζερι Χέρμαν «Αλό, Ντόλυ!» («Hello, Dolly»!). Το 1960 χορογράφησε την παράσταση «Pas de Dieux» για την Όπερα του Παρισιού, βασισμένη στην αρχαιοελληνική μυθολογία. Η παράσταση είχε μεγάλη επιτυχία και η γαλλική κυβέρνηση τον αναγόρευσε σε Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής.

Ο Τζιν Κέλι πέθανε στις 2 Φεβρουαρίου 1996 στο Μπέβερλι Χιλς της Καλιφόρνιας, σε ηλικία 83 ετών.