Κώστας Κλεφτόγιαννης

Ο Κώστας Κλεφτόγιαννης ήταν έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και λιγότερο του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Είχε συμμετάσχει σε παραστάσεις του Εθνικού και του Ελεύθερου Θεάτρου, σε ταινίες του Παντελή Βούλγαρη, ενώ είχε συνεργαστεί στενά με τον Γιάννη Τσαρούχη.

Ο Κώστας Κλεφτόγιαννης γεννήθηκε το 1947 στην Καλαμάτα. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη το 1969 και εν συνεχεία παρακολούθησε σεμινάρια θεάτρου στη Νέα Υόρκη (Jim Frankel Workshop, 1969-1971). Συνεργάστηκε στο Μόντρεαλ του Καναδά με το «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο» και πρωτοεμφανίστηκε επί σκηνής το 1970, με το έργο του Νότη Περγιάλη «Το Νυφιάτικο Τραγούδι».

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1971 υποδύθηκε τον Αίμονα στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή (Θέατρο Μπουρνέλλη) και συνεργάστηκε με το θέατρο Στοά του Θανάση Παπαγεωργίου, όπου ενσάρκωσε τον Καλλίμαχο στον «Μανδραγόρα» του Μακιαβέλι και τον Έγκλειστο στους «Παγιδευμένους» του Λάκη Κουρετζή.

Με το Θίασο του Γιώργου Κωνσταντίνου έπαιξε, μεταξύ άλλων, στην κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου «Μανωλάκης ο Βομβιστής» και συνέχισε με τον θίασο της Έλσας Βεργή (1973-1979), παρουσιάζοντας και σε περιοδεία τον «Χορό» του Νίκου Ζακόπουλου, τη σύνθεση «Μορφές αρχαίου δράματος», τη «Μήδεια» (Κρέων), τη «Θεοφανώ» του Τερζάκη, την «Ιφιγένεια εν Ταύροις» (Πυλάδης) και την «Ανδρομάχη» (Ορέστης).

Με τον θίασο της Αλίκης Γεωργούλη στο θέατρο «Αποθήκη» έπαιξε στο «Κάζο Κλίνικο» του Ντίνο Μπουτζάτι (Μασκερίνι) και στην «Κωμωδία της Τράπεζας» του Φρίντριχ Ντίρενματ. Με τη «Σκηνή», σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή, υποδύθηκε στο «Συμφορά από το πολύ μυαλό» του Αλεξάντρ Γκριμπογέντοφ τον Πλατόν Μιχαίλοβιτς Μπόριτς. Συνεργάστηκε με τον θίασο του Βασίλη Μητσάκη («Αντιγόνη», όπου υποδύθηκε τον Αίμονας και «Αλέξανδρος Δελμούζος»).

Πολυετής υπήρξε η συνεργασία του με το Εθνικό Θέατρο, σ’ ένα ευρείας γκάμας ρεπερτόριο, από Σέξπιρ (Αντώνιος στη «Δωδέκατη Νύχτα») και Αριστοφάνη (Ιερέας στον «Πλούτο»), μέχρι Μολιέρο (Ντιμπουά στο «Μισάνθρωπο»), Μπρέχτ (Ίννα στο «Αρτούρο Ούι») και αρχαία τραγωδία.

Υποδύθηκε τον Ξέρξη στους «Πέρσες» του Αισχύλου, στην Επίδαυρο, και τον Υπολοχαγό Τάσιτς στο «Ο Άγιος Γεώργιος σκοτώνει το Δράκο» του Ντούσαν Κοβάτσεβιτς. Για την τελευταία ερμηνεία είχε τιμηθεί στο Φεστιβάλ του Νόβισαντ της Σερβίας από βετεράνους του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Υποδύθηκε επίσης τον Ήφαιστο στον «Προμηθέα Δεσμώτη» του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία Νικήτα Τσακίρογλου. Η παράσταση είχε ταξιδέψει και στη Μακρόνησο το 1998.

Στον κινηματογράφο συνδέθηκε σχεδόν αποκλειστικά με τον Παντελή Βούλγαρη. Έπαιξε στα «Πέτρινα Χρόνια», πρωταγωνίστησε στη «Φανέλα με το 9» (Γαλάντης), και στην «Ψυχή Βαθιά» (Ταξίαρχος του Εθνικού Στρατού, Τσαγκλής/Τσακαλώτος), ενώ συμμετείχε και στη «Μικρά Αγγλία».

Έπαιξε επίσης στον «Γύρο του θανάτου» του Ερρίκου Θαλασσινού, στο «Κρυφτό στην Ελασσόνα» του Γιάννη Προκόβα και στην αμερικανική ταινία του Τζο Κάμπ «For the love of Benji». Στην τηλεόραση έπαιξε, μεταξύ άλλων, σε επεισόδια των σειρών «Λέσχη Μυστηρίου» (1976-1977) και «Υποψίες» (1977-1978).

Το 1986 με την παρότρυνση του Γιάννη Τσαρούχη, που έγινε σταθερός συνεργάτης του μέχρι τον θάνατό του, και με τον οποίο σχεδίαζαν να ανεβάσουν την «Ελένη» (ο μεγάλος ζωγράφος απεβίωσε και δεν πρόλαβαν να υλοποιήσουν το σχέδιο), ο Κώστας Κλεφτόγιαννης μαζί με την επίσης ηθοποιό σύζυγό του Αταλάντη Κλαπάκη δημιούργησαν στο Μαρούσι το Αθμόνιο Θέατρο.

Έχοντας συνεργάτες, μεταξύ άλλων, τον σκηνοθέτη Διαγόρα Χρονόπουλο και τον συνθέτη Χρήστο Λεοντή, παρουσίασαν σε σκηνογραφία του μεγάλου ζωγράφου την «Τύχη της Μαρούλας» του Δημητρίου Κορομηλά, τη «Γυναικοκρατία» του Δημητρίου Βυζάντιου και το «Γενικό Γραμματέα» του Ηλία Καπετανάκη. Με την Αταλάντη Κλαπάκη ο Τσαρούχης σκηνοθέτησε και σκηνογράφησε για το Αθμόνιο Θέατρο την «Στέλλα Βιολάντη» του Γρηγορίου Ξενόπουλου (1986-1989).

Μετά από μακρά συμμετοχή στα κοινά και στον Πολιτισμό του Μαρουσιού, ως αντιπρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αμαρουσίου και εν συνεχεία καλλιτεχνικός διευθυντής του, διοργάνωσε θερινά φεστιβάλ στο θέατρο Αναβρύτων, και μετέτρεψε τον Δήμο σε υπαίθρια γλυπτοθήκη, με τα έργα κορυφαίων εικαστικών μας, ως φόρο τιμής στον μαρουσιώτη Ολυμπιονίκη Σπύρο Λούη.

Ταυτόχρονα, επιμελήθηκε στη Δημοτική Πινακοθήκη του Δήμου, έκθεση με τίτλο «11 Έλληνες ζωγράφοι δημιουργούν για το Μαρούσι του 2004 και την Ολυμπιακή Ιδέα», στην οποία συνέπραξαν οι εικαστικοί Παναγιώτης Γράββαλος, Βλάσης Κανιάρης, Χρίστος Καράς, Νίκος Κεσσανλής, Γιάννης Μιγάδης, Χρόνης Μπότσογλου, Δημήτρης Μυταράς, Παύλος (Διονυσόπουλος), Κώστας Τσόκλης, Αλέκος Φασιανός και Γιάννης Ψυχοπαίδης.

Συνέγραψε το βιβλίο «Τσαρούχης», με έργα, μαρτυρίες και ντοκουμέντα από τη στενή συνεργασία του με τον μεγάλο ζωγράφο, ενώ ετοίμαζε, χωρίς να προλάβει να ολοκληρώσει, μονογραφία για τον πρωτοπόρο αεροπόρο, λαογράφο κι ελληνευρέτη, Θάνο Μούρραη Βελούδιο. Το 2000 ήταν παραγωγός και παρουσιαστής της ραδιοφωνικής εκπομπής «Αγαθόν το Εξομολογείσθαι», στην ΕΡΑ, όπου ανθολογούσε κείμενα του Γιάννη Τσαρούχη. Είχε πάθος με τη φωτογραφία, και δη την ασπρόμαυρη, και ήταν μαραθωνοδρόμος με διακρίσεις.

Ο Κώστας Κλεφτόγιαννης πέθανε από επιπλοκές του νέου κορωνοϊού στις 15 Φεβρουαρίου 2022, σε ηλικία 75 ετών. Από τον γάμο του με την Αταλάντη Κλαπάκη απέκτησε μια κόρη, την δημοσιογράφο Ιωάννα Κλεφτόγιαννη.

O Παντελής Βούλγαρης για τον Κώστα Κλεφτόγιαννη

Μόλις πληροφορήθηκε τον θάνατο του Κώστα Κλεφτόγιαννη, ο Παντελής Βούλγαρης δήλωσε για τον αγαπημένο του ηθοποιό:

Και ο Κώστας! Όχι. Καλός ηθοποιός, καλός συνεργάτης, καλός φωτογράφος, καλός φίλος. Συνεργαστήκαμε σε τέσσερις ταινίες, αλλά κάναμε πολλή παρέα κι ανάμεσα στις κινηματογραφικές περιπέτειες. Σαββατόβραδα, στο φιλόξενο σπίτι των Κλεφτογιανναίων, τότε, στο Μαρούσι. Η παρέα μεγάλη, όλες οι ηλικίες. Η θαλπωρή εξασφαλισμένη. Ωραίος άνθρωπος, ήπιος, σεμνός. Θαύμασα την ποιότητά του στη σκηνή του με τον Θανάση Βέγγο.'Ημασταν στα βουνά της Καστοριάς, στο Μάνκοβιτς, μεσ' το κρύο και την αγωνία για το γύρισμα. Στα μάτια του Κλεφτόγιαννη, λατρεία και σεβασμός για τον Θανάση. Όταν συναντώνται στα αλήθεια τα βλέμματα των καλλιτεχνών ανάβει μια πραγματική σπίθα. Την είδαμε όσοι ήμασταν εκεί, συνεργείο, κομπάρσοι και κόσμος που είχε ανεβεί από την πόλη για να παρακολουθήσει γύρισμα.