Έλτον Τζον

Ο Έλτον Τζον (Elton John) είναι άγγλος τραγουδοποιός, από τους δημοφιλέστερους και εμπορικότερους στην ιστορία της ποπ μουσικής. Με πωλήσεις που ξεπερνούν τα 300 εκατομμύρια δίσκους, βρίσκεται στην τρίτη θέση του σχετικού καταλόγου, πίσω από τους Beatles και τη Μαντόνα.

Στα τραγούδια του, ο Έλτον Τζον συμπυκνώνει με το μοναδικό του στιλ ένα ευρύ φάσμα επιρροών από το ριθμ εντ μπλουζ και το ροκ έως την κάντρι και τη σόουλ. Κυκλοφόρησε το πρώτο του σινγκλ τον Μάρτιο του 1968 και, μέσα από μια μακρόχρονη συνεργασία με τον στιχουργό Μπέρνι Τόπιν, ανέδειξε το πλούσιο ταλέντο του, όντας υπεύθυνος για στιγμές περήφανης μελαγχολίας, πηγαίου ξεφαντώματος, εκρηκτικής δράσης, χαριτωμένης παρωδίας, έρωτα και υπερβολής. Υπήρξε ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες που παραδέχτηκε ανοιχτά την ομοφυλοφιλία του και η παραδοχή του αυτή δεν του στοίχισε σε δημοφιλία. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 είναι ταγμένος στον αγώνα για την καταπολέμηση του AIDS.

Ο Ρέτζιναλντ Κένεθ Ντουάιτ, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στο Πάινερ του Μείζονος Λονδίνου στις 25 Μαρτίου 1947. Το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Έλτον Τζον», που αργότερα με την προσθήκη του Χέρκουλις (Ηρακλής) υιοθέτησε ως επίσημο ονοματεπώνυμό του, οφείλεται στα μικρά ονόματα δύο σπουδαίων άγγλων σαξοφωνιστών, του Έλτον Ντιν των Soft Machine και του Λονγκ Τζον Μπάλντρι, ενός από τους πιονιέρους του αγγλικού μπλουζ-ροκ.

Γιος αξιωματικού της βρετανικής πολεμικής αεροπορίας (RAF) με μουσικές ανησυχίες, ασχολήθηκε από μικρός με το πιάνο και ως παιδί-θαύμα έλαβε υποτροφία για τη Βασιλική Ακαδημία της Μουσικής σε ηλικία μόλις 11 ετών. Στα μέσα της δεκαετίας του ’60, αφού είχε εγκαταλείψει το σχολείο, προσανατολίστηκε προς την ποπ μουσική, όταν ανακάλυψε το ριθμ εντ μπλουζ και εντάχθηκε στο συγκρότημα Bluesology.

Την ίδια περίοδο συνάντησε τον στιχουργό Μπέρνι Τόπιν (τρία χρόνια μικρότερό του) και η μετέπειτα επιτυχημένη συνεργασία τους ξεκίνησε με το τραγούδι «I've Been Loving You»», που κυκλοφόρησε την 1η Μαρτίου 1968 και ήταν προπομπός του πρώτου άλμπουμ «Empty Sky», που κυκλοφόρησε στις 6 Ιουνίου 1969. Το 1970 κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος του με τίτλο «Elton John», που τον καθιέρωσε ως ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια της ποπ μουσικής, ιδιαίτερα με την ερωτική μπαλάντα «Your Song».

Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του, ο Ελτον Τζον αφομοίωσε ποικίλα στιλ της ποπ και της ροκ μουσικής και οι ηχογραφήσεις του ήταν από τις πρώτες που ομογενοποίησαν την ηλεκτρική κιθάρα και το ακουστικό πιάνο με το συνθεσάιζερ. Τα φωνητικά του είχαν αμερικανική σφραγίδα και το πιανιστικό του στιλ ήταν έντονα επηρεασμένο από το παίξιμο του Λιτλ Ρίτσαρντ και του Τζέρι Λι Λιούις. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 πολλά από τα τραγούδια του ήταν επηρεασμένα από το κάντρι-ροκ και στο φολκ-ροκ μουσικών σχημάτων, όπως οι Band και οι Crosby, Stills and Nash.

Οι τυπικές του συνθέσεις εκείνης της περιόδου, σε στίχους του Μπέρνι Τόπιν, ήταν τρυφερές παρωδίες και απομιμήσεις των Rolling Stones («The Bitch is Back», 1974), του Φρανκ Σινάτρα («Blue Eyes», 1982), του ροκ εντ ρολ της δεκαετίας του ‘50 («Crocodile Rock», 1972) και της σόουλ της Φιλαδέλφειας («Philadelphia Freedom», 1975). Επέδειξε μεγαλύτερες μουσικές φιλοδοξίες σε κομμάτια όπως το «Burn Down the Mission», από τον τρίτο δίσκο του «Tumbleweed Connection» (1970) και το «Funeral for a Friend/Love Lies Bleeding», από τον δίσκο «Goodbye Yellow Brick Road» (1973). Άλλα αξιοσημείωτα τραγούδια από αυτή την περίοδο ήταν το «Rocket Man» από το «Honky Château» (1972) και το «Don’t Let the Sun Go Down on Me» από τον δίσκο «Caribou» (1974).

Ξεκινώντας το 1976 με το άλμπουμ «Blue Moves», οι επιρροές του από το ροκ έγιναν λιγότερο έντονες και οι μπαλάντες του πιο «αγγλικές», όπως στο «Sorry Sorry To Be The Hardest Word». Στα τέλη της δεκαετίας του ‘70, καθώς και στη δεκαετία του '80, η μουσική του έχασε αρκετά από τη φρεσκάδα της και ο ίδιος αρκετούς οπαδούς του. Παρέμεινε, πάντως, ένας πολύ δημοφιλής καλλιτέχνης, με τα παλιομοδίτικα φανταχτερά κοστούμια του, φέρνοντας στο νου πολλών τον πιανίστα Λιμπεράτσε, τον θρύλο των καζίνο του Λας Βέγκας.

Τη δεκαετία του '90, με στιχουργό τον Τιμ Ράις, έγραψε τραγούδια για την ταινία «Ο βασιλιάς των λιονταριών» (The Lion King, 1994) κι ένα από αυτά, το «Can You Feel the Love Tonight», κέρδισε το βραβείο Όσκαρ. Το 1997, μία νέα εκδοχή του τραγουδιού του «Candle in the Wind» (από τον δίσκο «Goodbye Yellow Brick Road» του 1973), που κυκλοφόρησε ως φόρος τιμής στη μνήμη της πριγκίπισσας της Ουαλίας, Νταϊάνας, έγινε το πιο επιτυχημένο σινγκλ στην ιστορία της μουσικής, με πωλήσεις άνω των 30 εκατομμύρια αντιτύπων.

Το 1998, σε λιμπρέτο του Τιμ Ράις, έγραψε το μιούζικαλ «Elaborate Lives: The Legend of Aida», γνωστό αργότερα ως «Aida», βασισμένο στην ομώνυμη όπερα του Βέρντι. Το 2005, σε λιμπρέτο του Μπέρνι Τόπιν, συνέθεσε το μιούζικαλ «Lestat» και τον ίδιο χρόνο έγραψε τη μουσική για το θεατρικό ανέβασμα της δημοφιλούς ταινίας «Billy Elliot», κερδίζοντας βραβείο Τόνι.

Από το 2003 έως το 2009 και από το 2011 έως το 2018 εμφανιζόταν τακτικά στο «Caesars Palace» του Λας Βέγκας, σε μία παράσταση με τις καλύτερες στιγμές της καριέρας του. Παρέμεινε ενεργός στη δισκογραφία, με τα άλμπουμ «Peachtree Road» (2004), «The Union» (2010) σε συνεργασία με τον Λίον Ράσελ και «Wonderful Crazy Night» (2016). Συνέβαλε επίσης με μουσικές του στις ταινίες κινουμένων σχεδίων «The Road to El Dorado» (2000) και «Gnomeo & Juliet» (2011).

Το 2018 ξεκίνησε την τελευταία περιοδεία του «Farewell Yellow Brick Road», που θα διαρκέσει τρία χρόνια. Το 2019 βγήκε στις αίθουσες η ταινία του Ντέξτερ Φλέτσερ «Rocketman», ένα μιούζικαλ βασισμένο στη ζωή του. Για τις ανάγκες της ταινίες, ο Έλτον Τζον έγραψε το κομμάτι «(I'm Gonna) Love Me Again» (σε στίχους του Μπέρνι Τόπιν), που του απέφερε ένα ακόμα Όσκαρ το 2020

Το 1994 εντάχθηκε στο «Rock & Roll Hall of Fame» και το 1998 χρίστηκε ιππότης από τη Βασίλισσα Ελισάβετ Β’. Το 2019 παρασημοφορήθηκε από τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος τον χαρακτήρισε «μελωδική ιδιοφυία». Τον ίδιο χρόνο κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του με τίτλο «Me».

Ένθερμος οπαδός της Γουότφορντ, της ποδοσφαιρικής ομάδας της γειτονιάς του, ασχολήθηκε με τα διοικητικά της. Από το 1976 έως το 1987 και από το 1997 έως το 2002 διετέλεσε ιδιοκτήτης της Γουότφορντ και ταυτίστηκε με σημαντικές στιγμές της ιστορίας της. Παραμένει από τους μετόχους της ομάδας του Λονδίνου και παρακολουθεί τακτικά τους αγώνες της.

Το 1984 εξέπληξε πολλούς, όταν παντρεύτηκε τη γερμανίδα ηχολήπτρια Ρενάτε Μπλάουελ, κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας του στην Αυστραλία. Τότε δήλωνε αμφιφυλόφιλος και μόλις μετά το χωρισμό τους το 1988 αναφέρθηκε στην ομοφυλοφιλία του. Από το 2014 είναι παντρεμένος με τον καναδό σκηνοθέτη και διαφημιστή Ντέιβιντ Φέρνις, με τον οποίο έχει αποκτήσει δύο παιδιά μέσω παρένθετης μητέρας.

• Διαβάστε: Έλτον Τζον - Αποφθέγματα