Αρχαιοελληνική γιορτή αφιερωμένη στον Δία Μαιμάκτη, από τον οποίο πήρε το όνομά του ο πέμπτος μήνας του Αττικού ημερολογίου, Μαιμακτηριών (15 Νοεμβρίου – 15 Δεκεμβρίου).
Το επίθετο μαιμάκτης σημαίνει τον ενθουσιώδη και τον ταραχοποιό και είναι σχετικό με το Δία που τάραζε τον ουρανό με τις βροντές και τους κεραυνούς του, ιδιαίτερα στα μέσα του χειμώνα. Ο πατέρας των θεών είχε την ιδιότητα του κυρίου του ουρανού και των καιρικών φαινομένων, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία.
Κατ’ αυτό τον τρόπο, ο χειμωνιάτικος αυτός μήνας ήταν δικός του και οι θνητοί επιδίωκαν να εξευμενίσουν τις διαθέσεις του στη δύσκολη περίοδο του χειμώνα. Οι προσευχές που του απηύθυναν στη γιορτή των Μαιμακτηρίων αυτό το σκοπό εξυπηρετούσαν.