Πένθιμη γιορτή της πόλης των Αθηνών στη μνήμη των νεκρών, σε αντίθεση με τα «γενέθλια», που ήταν η επέτειος της γέννησης των ζωντανών, όπως και σήμερα. Ήταν ένα είδος μνημόσυνου, όπου η πόλη αναγνώριζε το χρέος του προς τους νεκρούς, κυρίως απέναντι σ’ εκείνους που θυσιάστηκαν στη μάχη για την πατρίδα. Ίσως ο Επιτάφιος του Περικλή να εκφωνήθηκε αυτή την ημέρα.
Αρχικά ήταν μάλλον μία οικογενειακή τελετή των αριστοκρατικών γενών, που τιμούσαν μ’ αυτό τον τρόπο τους νεκρούς πολεμιστές τους. Στη συνέχεια, όμως, ο Σόλων μετέτρεψε αυτή τη γιορτή από οικογενειακή σε κρατική, δίνοντας το δικαίωμα σε όλους τους πολίτες να τιμούν τη συγκεκριμένη ημέρα τους νεκρούς τους, περιορίζοντας παράλληλα την τάση των αριστοκρατών να επιδεικνύονται και να ξεχωρίζουν.
Τα γενέσια μεγάλων ανδρών, όπως του Σωκράτη και του Πλάτωνα, τελούνταν με ευλάβεια από τους μαθητές τους, ενώ τα γενέσια άλλων σπουδαίων προσώπων γιορτάζονταν από την πολιτεία. Εκτός των Γενεσίων, η κάθε οικογένεια πήγαινε στους τάφους των νεκρών της στην επέτειο του θανάτου τους και τους απέδιδε τις καθιερωμένες προσφορές.