Κουίνσι Τζόουνς

Ο Κουίνσι Τζόουνς (Quincy Jones) είναι αμερικανός μουσικός (τρομπετίστας και πιανίστας), συνθέτης, ενορχηστρωτής και παραγωγός, που υπηρέτησε τα περισσότερα είδη της λαϊκής μουσικής με αφετηρία την τζαζ και αποτελεί μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της αμερικάνικης μουσικής βιομηχανίας. Ήταν υποψήφιος για 80 βραβεία Γκράμι (κέρδισε 29), επτά βραβεία Όσκαρ και κέρδισε ένα Έμμυ για τη μουσική της τηλεοπτικής μίνι σειράς «Ρίζες» («Roots», 1977).

Ο Κουίνσι Ντιλάιτ Τζόουνς τζούνιορ γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου 1933 στο Σικάγο, αλλά μεγάλωσε στο Μπρέμερτον της πολιτείας Ουάσιγκτον. Εκεί σπούδασε τρομπέτα και συνεργάστηκε με τον άγνωστο τότε πιανίστα-τραγουδιστή Ρέι Τσαρλς. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 σπούδασε για λίγο στο Schillinger House (τώρα Berklee College of Music) της Βοστώνης, προτού περιοδεύσει ως τρομπετίστας και ενορχηστρωτής με την ορχήστρα του βιμπραφωνίστα Λάιονελ Χάμπτον.

Σύντομα άρχισε να εργάζεται ως ενορχηστρωτής με τους τζαζίστες Κλίφορντ Μπράουν, Τζίτζι Γκράις, Όσκαρ Πέτιφορντ, Κάνονμπολ Άντερλι, Κάουντ Μπέιζι, Ντάινα Ουάσινγκτον και πολλούς άλλους. Το 1956 περιόδευσε με τη μεγάλη μπάντα του Ντίζι Γκιλέσπι ως ενορχηστρωτής και πιανίστας (ένας από τους σταθμούς της περιοδείας του Ντίζι ήταν η Αθήνα) και την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 ο Τζόουνς έζησε στο Παρίσι ως ενορχηστρωτής και παραγωγός. Οι επιτυχημένες συνθέσεις του αυτής της περιόδου περιελάμβαναν τα κομμάτια «Stockholm Sweetnin’», «For Lena and Lennie» και «Jessica's Day».

Ο Κουίνσι Τζόουνς επέστρεψε στις ΗΠΑ και το 1961 άρχισε να εργάζεται για τη δισκογραφική εταιρεία Mercury Records. Τρία χρόνια αργότερα ανήλθε στη θέση του αντιπροέδρου κι έγινε ένας από τους πρώτους Αφροαμερικανούς που κατείχε κορυφαία διοικητική θέση σε μεγάλη αμερικανική δισκογραφική εταιρεία.

Τη δεκαετία του 1960 ηχογράφησε δικά του τζαζ κομμάτια, ενορχήστρωσε άλμπουμ για πολλούς τραγουδιστές (Φρανκ Σινάτρα, Πέγκι Λι, Μπίλι Έκστιν κ.ά) και συνέθεσε μουσική για πολλές ταινίες, όπως «Ο Ενεχυροδανειστής» («The Pawnbroker», 1964) του Σίντνεϊ Λούμετ, «Ιστορία ενός εγκλήματος» («In the Heat of the Night», 1967) του Νόρμαν Τζούισον και «Εν Ψυχρώ» («In Cold Blood», 1967) του Ρίτσαρντ Μπρουκς. Το 1965 ήταν ο παραγωγός του εμβληματικού δίσκου του Μάνου Χατζιδάκι «Το Χαμόγελο της Τζοκόντας», που ηχογραφήθηκε στη Νέα Υόρκη.

Στη συνέχεια εργάστηκε για την εταιρεία A&M από το 1969 έως το 1981 και το 1980 ίδρυσε τη δική του δισκογραφική εταιρεία «Qwest». Ενδιάμεσα, το 1974, υπέστη ανεύρυσμα στον εγκέφαλο και παρότι κατάφερε να αποθεραπευτεί μείωσε κατά πολύ τους πυρετώδεις ρυθμούς της δουλειάς του. Με την πάροδο του χρόνου άρχισε ν’ απομακρύνεται από την τζαζ και να πλησιάζει την ποπ μουσική.

Ανάμεσα στα γνωστά επιτεύγματά του τη δεκαετία του 1980 συμπεριλαμβάνονται η παραγωγή του άλμπουμ του Μάικλ Τζάκσον «Thriller» (1982), του άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις όλων των εποχών, του τραγουδιού «We Are the World» (1985) με την παρουσία σπουδαίων ονομάτων της παγκόσμιας μουσικής και η συμπαραγωγή της ταινίας του Στίβεν Σπίλμπεργκ «Το Πορφυρό Χρώμα» («The Color Purple», 1985) με συμμετοχή και στη μουσική της ταινίας.

Το 1993 εξέδωσε το μουσικό περιοδικό για το χιπ-χοπ και το r&b με τίτλο «Vibe», το οποίο πούλησε το 2006. Το 2001 δημοσίευσε την αυτοβιογραφία του και το 2013 έγινε δεκτός στο «Rock and Roll Hall of Fame».

Ο Κουίνσι Τζόουνς στην προσωπική του ζωή έχει ιδιαίτερη αδυναμία στις λευκές γυναίκες, με αποτέλεσμα κατά περιόδους να δέχεται επικριτικά σχόλια από ομόφυλούς του. Λευκές ήταν και τρεις σύζυγοί του (Τζέρι Κάλντγουελ, Ούλα Άντερσον, Πέγκι Λίπτον), καθώς και κάποιες από τις γνωστές του σχέσεις (Ναστάζια Κίνσκι). Συνολικά έχει αποκτήσει επτά παιδιά (πέντε από τους συζύγους του και δύο από εξώγαμες σχέσεις του).