Γούντι Χάρελσον

Ο Γούντι Χάρελσον (Woody Harrelson) είναι αμερικανός ηθοποιός που έγινε γνωστός για το ρόλο του καλοκάγαθου μπάρμαν Γούντι Μπόιντ στην κλασική κωμική σειρά «Cheers» (1982-1993) και αργότερα κέρδισε τον σεβασμό του κινηματογραφικού κόσμου ως ολοκληρωμένος και σαγηνευτικός ηθοποιός, αρχής γενομένης από τη δεκαετία του ‘90. Γιος ενός πληρωμένου φονιά, συχνά απασχολεί τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για τις ακτιβιστικές του δραστηριότητες, που αφορούν στην προστασία του περιβάλλοντος, την υπεράσπιση του βιγκανισμού και την αποποινικοποίηση της χρήσης των ελαφρών ναρκωτικών.

Ο Γούντροου Τρέισι Χάρελσον γεννήθηκε στις 23 Ιουλίου 1961 στο Μίντλαντ του Τέξας. Μετά το διαζύγιο των γονιών του, εγκαταστάθηκε μαζί με τη μητέρα και τα δύο αδέλφια του, Τζόρνταν και Μπρετ Χάρελσον (επίσης ηθοποιός αργότερα), στην πόλη Λέμπανον του Οχάιο.

Ο πατέρας του εκτελώντας συμβόλαιο ενός ναρκέμπορου του Τέξας δολοφόνησε το 1979 έξω από το σπίτι του στο Σαν Αντόνιο τον ομοσπονδιακό δικαστή Τζον Γουντ, γνωστό για τις βαρύτατες ποινές που επέβαλε σε εμπόρους ναρκωτικών. Ήταν η πρώτη δολοφονία ομοσπονδιακού δικαστή στις ΗΠΑ τον 20ό αιώνα και φυσικά προκάλεσε σάλο στη χώρα. Ο Τσαρλς Χάρελσον συνελήφθη, καταδικάστηκε σε ισόβια και πέθανε στη φυλακή το 2007.

Ο Γούντι άρχισε να δείχνει το ταλέντο του στην υποκριτική παίζοντας σε σχολικές παραστάσεις στο Λύκειο. Μετά την αποφοίτησή του σπούδασε θέατρο και αγγλική φιλολογία στο Χάνοβερ Κόλετζ της Ιντιάνα και το 1983 εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη.

Το 1985, συμμετείχε σε μία παραγωγή του θεατρικού έργου «Biloxi Blues» («Τα παιδιά από το Μπιλόξι», ο ελληνικός τίτλος της κινηματογραφικής εκδοχής του) του Νιλ Σάιμον, την κόρη του οποίου νυμφεύτηκε, σ’ ένα γάμο που δεν κράτησε παραπάνω από ένα χρόνο.

Την ίδια χρόνια η τύχη τού χαμογέλασε, καθώς εντάχθηκε στο καστ της κωμικής σειράς «Cheers», που εκτυλίσσεται σ’ ένα μπαρ της Βοστώνης. Ο ρόλος του καλοκάγαθου επαρχιώτη μπάρμαν Γούντι Μπόιντ τον έκανε γνωστό και το 1989 τιμήθηκε με το τηλεοπτικό βραβείο Έμμυ. Ο Χάρελσον παρέμεινε στη σειρά μέχρι το τελευταίο επεισόδιο που προβλήθηκε τον Μάιο του 1993. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου εμφανίστηκε περιστασιακά στη μεγάλη οθόνη, με πιο γνωστές ταινίες τις αθλητικές κωμωδίες «Οι Αγριόγατοι» («Wildcats», 1986) και «Οι λευκοί δεν μπορούν να πηδήξουν» («White Men Can Jump», 1992).

Η δεκαετία του ‘90 ήταν η περίοδος της καλλιτεχνικής του καταξίωσης. Οι φόβοι του μήπως τυποποιηθεί δεν επαληθεύτηκαν και ο Χάρελσον απέδειξε την ερμηνευτική ευελιξία του με την απειλητική του εμφάνιση στην ταινία του Όλιβερ Στόουν «Γεννημένοι Δολοφόνοι» «Natural Born Killers», 1994), βασισμένη σε σενάριο του Κουέντιν Ταραντίνο. Αφού εμφανίστηκε σε μερικές ακόμη κωμωδίες, πρωταγωνίστησε στο βιογραφικό δράμα του Μίλος Φόρμαν «Υπόθεση Λάρι Φλιντ» («The People vs Larry Flynt», 1996), που του χάρισε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ.

Είχε σημαντικό ρόλο στην πολιτική σάτιρα του Μπάρι Λέβινσον «Ο Πρόεδρος, ένα ροζ σκάνδαλο και ο πόλεμος» («Wag the Dog», 1997) και στο πολεμικό δράμα του Τέρενς Μάλικ «Η λεπτή κόκκινη γραμμή» («The Thin Red Line», 1998). Πρωταγωνίστησε επίσης με τον Μάθιου ΜακΚόναχι στην ταινία του Ρον Χάουαρντ «EDtv», 1999), μία σάτιρα του κόσμου των ριάλιτι σόου.

Εξαιρετικά παραγωγικός, ο Χάρελσον έπαιξε στη συνέχεια σε μία σειρά από κωμωδίες και ταινίες δράσης, που διακόπτονταν από δημιουργίες, όπως «Ο άνδρας που μισούσαν οι γυναίκες» («She Hate Me», 2004) του Σπάικ Λι, το φεμινιστικό δράμα «Άνιση Μάχη» («North Country», 2005) της Νάικι Κάρο, «Η καλύτερη παρέα» («A Prairie Home Companion», 2006) του Ρόμπερτ Άλτμαν και «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» («No Country for Old Men», 2007) των αδελφών Κοέν. Τον επόμενο χρόνο νυμφεύτηκε την ακτιβίστρια και επιχειρηματία Λόρα Λούι, με την οποία έχει αποκτήσει τρεις κόρες. Η Λούι, όπως και ο Χάρελσον, ασπάζεται τον βιγκανισμό και διατηρεί την εταιρεία διανομής οργανικών τροφίμων Yoganics.

Το 2010 ήταν εκ νέου υποψήφιος για Όσκαρ για το ρόλο του στην ταινία του Όρεν Μόβερμαν «Παράπλευρες Απώλειες» («The Messenger», 2009). Υποδυόταν έναν αξιωματικό του στρατού που είναι επιφορτισμένος με την αναγγελία του θανάτου στρατιωτών στις οικογένειές τους.

Το 2009 έπαιξε στη δημοφιλή κωμωδία τρόμου του Ρούμπεν Φλάισερ «Zombieland» (2009) και στη συνέχειά της δέκα χρόνια αργότερα. Το 2012 επαινέθηκε η ερμηνεία του στην ταινία επιστημονικής φαντασίας «Αγώνες Πείνας» («The Hunger Games»), που βασίστηκε στην ομώνυμη σειρά βιβλίων για παιδιά της Σούζαν Κόλινς. Ακολούθησαν τρεις ακόμη συνέχειες της ταινίας (2013, 2014 και 2015).

Ο Χάρελσον ήταν συναρπαστικός στο ρόλο του πρώην αμερικανού προέδρου Λίντον Τζόνσον στη βιογραφική ταινία του Ρομπ Ράινερ «LBJ» (2016), όπως και στην απεικόνιση του σερίφη στο αστυνομικό δράμα του Μάρτιν ΜακΝτόνα «Οι Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι» («Three Billboards Outside Ebbing, Missouri», 2017), που του χάρισε την τρίτη υποψήφιότητά του για Όσκαρ. Το 2018 υποδύθηκε ένα λαθρέμπορο στην ταινία επιστημονικής φαντασίας του Ρον Χάουαρντ «Solo: A Star Wars Story» και την επόμενη χρονιά τον ναύαρχο Τσέστερ Νίμιτζ στο πολεμικό δράμα του Ρόλαντ Έμεριχ «Midway».

Ο Γούντι Χάρελσον συμπληρώνει την κινηματογραφική του καριέρα με συνεχή τηλεοπτική δουλειά. Ιδιαίτερα επαινέθηκε η ερμηνεία του ως διευθυντής της προεκλογικής εκστρατείας του Τζον ΜακΚέιν στην τηλεταινία «Game Change» (2012), σχετικά με τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2008. Το 2014 πρωταγωνίστησε στη σειρά «True Detective» και το 2019 υποδύθηκε τον Τζο Μπάιντεν σε τρία επεισόδια της σατιρικής τηλεοπτικής εκπομπής «Saturday Night Live».