Όλιβερ Στόουν

O Όλιβερ Στόουν (Oliver Stone) είναι αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός, γνωστός για τις φιλόδοξες και συχνά αμφιλεγόμενες ταινίες του. Παρά τη σύνδεσή του με τον πολιτικό κινηματογράφο, ο ίδιος αρνείται ότι κάνει πολιτικές ταινίες, τονίζοντας σε κάθε ευκαιρία ότι «οι ταινίες του είναι δράματα για ανθρώπους που δίνουν τις προσωπικές του μάχες». Από τα αγαπημένα παιδιά της Ακαδημίας τον περασμένο αιώνα έχει στη συλλογή του 3 Όσκαρ, ενώ ήταν υποψήφιος για κάποιο αγαλματάκι 7 φορές.

Ο Γουίλιαμ Όλιβερ Στόουν γεννήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 1946 στη Νέα Υόρκη. Γιος ενός πάμπλουτου χρηματιστή, σπούδασε για λίγο στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ, αλλά στη συνέχεια περιπλανήθηκε στο Νότιο Βιετνάμ και το Μεξικό. Επέστρεψε στις ΗΠΑ, ξαναφοίτησε για λίγο στο Γέιλ και το 1967 κλήθηκε να υπηρετήσει τη θητεία του κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής εμπλοκής των Αμερικανών στο Βιετνάμ, όπου διακρίθηκε σε μάχες αποκομίζοντας τρία παράσημα. Μετά την αφυπηρέτησή του έκανε ένα παιδικό του όνειρο πραγματικότητα και γράφτηκε στην Κινηματογραφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης με δάσκαλο τον σκηνοθέτη Μάρτιν Σκορσέζε.

Το πρώτο βραβείο Όσκαρ

Μετά την αποφοίτησή του, το 1971, σκηνοθέτησε τις ταινίες τρόμου «Seizure!» (1974) και «Το χέρι που σκοτώνει» («The Hand», 1981), με πρωταγωνιστή τον Μάικλ Κέιν. Είχε αρχίσει να γράφει σενάρια και το 1979 κέρδισε το Όσκαρ για το καλύτερα προσαρμοσμένο σενάριο για την ταινία του Άλαν Πάρκερ «Το Εξπρές του Μεσονυχτίου» («Midnight Express», 1978), το οποίο βασίστηκε στην αληθινή ιστορία ενός άνδρα που κακοποιήθηκε βάναυσα στις τουρκικές φυλακές, έχοντας καταδικαστεί για εμπόριο ναρκωτικών.

O Όλιβερ Στόουν τον Σεπτέμβριο του 1967 στο ΒιετνάμΟ Στόουν συνέχισε να γράφει τα σενάρια γνωστών ταινιών στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, όπως «Ο Κόναν ο Βάρβαρος» («Conan the Barbarian», 1982) του Τζον Μίλιους, «Ο Σημαδεμένος» («Scarface», 1983) του Μπράιαν ντε Πάλμα με πρωταγωνιστή τον Αλ Πατσίνο και «Η Χρονιά του Δράκου» («Year of the Dragon», 1985) του Μάικλ Τσιμίνο.

Το 1986 επέστρεψε στη σκηνοθεσία με το πολιτικό θρίλερ «Σαλβαδόρ» («Salvador», 1986), στο οποίο ένας δημοσιογράφος (Τζέιμς Γουντς) καταγράφει τις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια του αιματηρού εμφυλίου πολέμου στο Ελ Σαλβαδόρ του 1980-1981. Την ίδια χρονιά προβλήθηκε και η βιωματική πολεμική ταινία «Πλατούν» («Platoon»), που εκτυλίσσεται στο Βιετνάμ. Ο Στόουν με την ταινία του αυτή κέρδισε το Όσκαρ σκηνοθεσίας κι έγινε ευρύτερα γνωστός.

Το 1987, αξιοποιώντας για άλλη μία φορά τις προσωπικές του εμπειρίες και τις αναμνήσεις του πατέρα του, γύρισε την ταινία «Γουόλ Στριτ» («Wall Street», 1987) για να καταδείξει την απληστία και την απάτη που βασιλεύουν στον κόσμο των χρηματιστηριακών αγορών. Το 1988 μετέφερε στη μεγάλη οθόνη το θεατρικό έργο του Έρικ Μπογκοσιάν «Talk Radio», μία ταινία για τον κόσμο του ραδιοφώνου.

«Γεννημένος την 4η Ιουλίου» και νέο Όσκαρ

Ο Στόουν συνέχισε να τονίζει τις συνέπειες του πολέμου στο Βιετνάμ, αυτή τη φορά με την ταινία «Γεννημένος την 4η Ιουλίου» («Born on the Fourth of July», 1989), που είναι βασισμένη στην αυτοβιογραφία ενός βετεράνου του Βιετνάμ, του Ρον Κόβιτς (Τομ Κρουζ), που η εξέλιξη των πραγμάτων τον φέρνει από πατριώτη και γενναίο στρατιώτη σ’ έναν παραπληγικό ακτιβιστή-αρνητή του πολέμου. Ο Στόουν κέρδισε Όσκαρ για τη σκηνοθεσία του και την τέταρτη υποψηφιότητά του για Όσκαρ σεναρίου.

Το 1991 παρουσίασε δύο έργα που έκαναν αίσθηση. Το ιστορικό δράμα «JFK, η Ιστορία που Χαράχτηκε στη Μνήμη μας» («JFK») αναφέρεται στη δολοφονία του αμερικανού προέδρου Τζον Κένεντι και η μουσική ταινία «The Doors» στην άνοδο και την πτώση του εμβληματικού ροκ συγκροτήματος του Τζιμ Μόρισον. Στην ταινία «Ουρανός και Γη» («Heaven & Earth», 1993) εξετάζει τον πόλεμο του Βιετνάμ και τα επακόλουθά του από τη σκοπιά μιας νεαρής βιετναμέζας.

O Όλιβερ Στόουν με τον Άντονι Χόπκινς και την Τζόαν Άλεν στα γυρίσματα της ταινίας «Νίξον» (1995)Το 1994 ο Στόουν προκάλεσε διαμάχες με την ταινία του «Natural Born Killers» (1994), το σενάριο της οποίας γράφτηκε από τον Κουέντιν Ταραντίνο και επικεντρώνεται σ’ ένα ιδιαίτερα βίαιο ζευγάρι που υποδύονται ο Γούντι Χάρελσον και Τζουλιέτ Λιούις. Ενώ ο Στόουν ισχυρίστηκε ότι η ταινία του ήταν επικριτική για την έντονα δραματοποιημένη βία, μερίδα της κριτικής υποστήριξε το αντίθετο και τον κατηγόρησε ότι αυτή ήταν η επιδίωξή του.

Τον επόμενο χρόνο παρουσίασε τη βιογραφική ταινία «Νίξον» («Nixon») με πρωταγωνιστή τον Άντονι Χόπκινς στο ρόλο του προέδρου των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον, γνωστού από το σκάνδαλο Γουοτεργκέιτ που οδήγησε στην παραίτησή του το 1974. Επίσης, επεξεργάστηκε το σενάριο της ταινίας του Άλαν Πάρκερ «Εβίτα» («Evita», 1996), που ήταν μία προσαρμογή του μιούζικαλ του Άντριου Λόιντ Γουέμπερ για την αργεντινή πολιτικό Εβίτα Περόν, την οποία υποδύθηκε η Μαντόνα.

Από το «Alexander» στο «Snowden»

Ο Στόουν επανεξέτασε μερικά από τα αγαπημένα του μοτίβα, την εξουσία, τη δύναμη και τη βία, στο αθλητικό δράμα «Κάθε Κυριακή» («Any Given Sunday», (1999) και στο ιστορικό δράμα «Αλέξανδρος» («Alexander», 2004), μία βιογραφία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που θεωρήθηκε μία από τις πιο αδύνατες ταινίες του. Το 2006 βρέθηκε και πάλι στο κέντρο της δημόσιας συζήτησης με την ταινία «Δίδυμοι Πύργοι» («World Trade Center»), που εξιστορεί τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 από τη σκοπιά δύο αστυνομικών.

Το 2008 παρουσίασε την ταινία «W.», μία βιογραφία του προέδρου Τζορτζ Γουόκερ Μπους, η οποία επικρίθηκε και από τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος, επειδή δεν πήρε ξεκάθαρη θέση για τον ήρωα της ταινίας. Δύο χρόνια αργότερα σκηνοθέτησε την ταινία «Γουόλ Στριτ: Το χρήμα ποτέ δεν πεθαίνει» («Wall Street: Money Never Sleeps»), μία συνέχεια της ταινίας του 1987, που προβλήθηκε εν μέσω της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 και το 2012 το αστυνομικό δράμα «Αγριότητα» («Savages») με θέμα το εμπόριο των ναρκωτικών, που θυμίζει μία προγενέστερη ταινία του 1997 με τίτλο «Τυφλή Στροφή» («U Turn»). Το 2016 άντλησε το θέμα του από την επικαιρότητα για την ταινία του «Σνόουντεν» («Snowden»). Ο Έντουαρντ Σνόουντεν ήταν ένας διαχειριστής συστημάτων της αμερικανικής μυστικής υπηρεσίας NSA, που αποκάλυψε πληθώρα απορρήτων εγγράφων της υπηρεσίας του με παρακολουθήσεις σ’ όλο τον κόσμο.

Τα ντοκιμαντέρ

Εκτός από τις αφηγηματικές του ταινίες, ο Όλιβερ Στόουν γύρισε και ντοκιμαντέρ, όπως τα «Comandante» (2003) και «Castro in Winter» (2012) για τον κουβανό ηγέτη Φιντέλ Κάστρο, «South of the Border» (2009) και «Mi amigo Hugo» (2014) για τους αριστερούς ηγέτες της Λατινικής Αμερικής και τον ηγέτη της Βενεζουέλας Ούγο Τσάβες.

Το 2012 παρουσίασε το ντοκιμαντέρ δέκα επεισοδίων «Oliver Stone’s Untold History of the United States» (2012), μία προσωπική και ανορθόδοξη ματιά της πολιτικής ιστορίας των ΗΠΑ τον 20ό αιώνα και το 2017 μία σειρά συνεντεύξεων με τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν («The Putin Interviews»).

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΟ EMAIL ΣΑΣ

Εγγραφείτε στο Newsletter μας για να λαμβάνετε κάθε μέρα στο email σας τα σημαντικότερα άρθρα του «Σαν Σήμερα .gr»


ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΜΕΛΟΥΣ

premium Γίνε συνδρομητής με μόλις 8 € / μήνα, στήριξε τον αγαπημένο σου ιστότοπο
και απόλαυσε premium περιεχόμενο, χωρίς διαφημίσεις!

ΜΑΘΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ