Ο Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ ήταν γερμανός σκηνοθέτης, συγγραφέας και ηθοποιός. Υπήρξε από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του μεταπολεμικού γερμανικού κινηματογράφου. Μαζί με τον Βιμ Βέντερς και τον Βέρνερ Χέρτζογκ αποτελούν τους τρεις μεγάλους σκηνοθέτες του νέου γερμανικού κινηματογράφου που αναδύθηκαν τη δεκαετία του ‘70. Οι ταινίες του χαρακτηρίζονται για την κοινωνική και πολιτική κριτική ευαισθησία τους, και αναφέρονται κυρίως στα θέματα της καταπίεσης και της απόγνωσης. Στο επίκεντρό τους τα ήθη και οι αξίες της μεσοαστικής τάξης.
Ο Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ γεννήθηκε στις 31 Μαΐου 1946 στο Μπαντ Βερισχόφεν της Βαυαρίας. Μανιακός με τον κινηματογράφο από τα παιδικά του χρόνια, εγκατέλειψε το σχολείο σε ηλικία 16 ετών για να αφιερωθεί ψυχή τε και σώματι στον κινηματογράφο, το θέατρο και την τηλεόραση.
Σπούδασε σε μία δραματική σχολή και συνεργάστηκε με έναν πρωτοποριακό πειραματικό θίασο στο Μόναχο. Το 1967, μαζί με ορισμένους συνεργάτες του, ίδρυσε το «Αντιθέατρο» («Antitheater»), το οποίο λειτούργησε έως το 1970 και παρουσίασε νέα πρωτότυπα έργα αλλά και τολμηρές διασκευές έργων κλασικών συγγραφέων, του Γκαίτε, του Σοφοκλή κ.ά. Πολλοί από τους συνεργάτες του στο θέατρο αυτό εμφανίστηκαν αργότερα στις ταινίες του. Ανάμεσά τους ήταν και η σύζυγός του Ίνγκριντ Κάφεν (γ. 1938), την οποία παντρεύτηκε το 1970 και χώρισε δύο χρόνια αργότερα.
Πληθωρικός και παραγωγικότατος δημιουργός, ο Φασμπίντερ σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους το 1969 με τίτλο «Η αγάπη είναι πιο ψυχρή από τον θάνατο» («Liebe ist kalter als der Tod») και η συνολική του φιλμογραφία περιλαμβάνει 41 ταινίες και πολλά θεατρικά έργα. Οι κύριες επιρροές του ήταν τα μελοδράματα του Ντάγκλας Σερκ και οι γκανγκστερικές ταινίες, ενώ ήταν λάτρης του κιτς και του φωτορομάντζου.
Από τις πιο γνωστές και αξιόλογες ταινίες του είναι «Ο Έλληνας Γείτονας» («Katzelmacher», 1969), με θέμα έναν έλληνα εργάτη, ο οποίος σκανδαλίζει τους γερμανούς αστούς, «Ο Αμερικανός στρατιώτης» («Der amerikanische Soldat», 1970), «Ο έμπορος των τεσσάρων εποχών («Der Handler der vier Jahreszeiten», 1971), «Τα πικρά δάκρυα τής Πέτρα φον Καντ» («Die bitteren Tranen der Petra von Kant», 1972), με θέμα τις εξουσιαστικές προσωπικές σχέσεις, «Ο φόβος τρώει τα σωθικά» («Angst essen Seele auf», 1974), «Έφι Μπριστ» («Effi Briest», 1974), «Η χρονιά με τα 13 φεγγάρια» («In einem Jahr mit 13 Monden», 1978), μία πολιτική αλληγορία με θέμα ένα διασεξουαλικό άτομο που μετανιώνει έπειτα από εγχείρηση αλλαγής φύλου, «Ο γάμος τής Μαρίας Μπράουν» («Die Ehe der Maria Braun», 1979), στο οποίο μέσα από την εξέλιξη ενός γάμου παρουσιάζεται η ιστορία της Γερμανίας από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έως το «οικονομικό θαύμα» της δεκαετίας τού 1950, «Λιλή Μαρλέν» («Lili Marieen», 1981), «Λόλα, μια γυναίκα από τη Γερμανία» («Lola», 1981), μια δική του εκδοχή του μυθικού «Γαλάζιου Άγγελου», «Βερόνικα Φος» («Die Sehnsucht der Veronika Voss», 1982), εμπνευσμένο από τη ζωή τής γερμανίδας ηθοποιού Σίμπιλ Σμιτς και «Ο καβγατζής» («Querelle», 1982), βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ζαν Ζενέ «Ο Καβγατζής της Βρέστης» («Querelle de Brest», 1947).
Μεγάλη επιτυχία γνώρισε η τηλεοπτική του διασκευή για το μυθιστόρημα του Άλφρεντ Ντέμπλιν «Βερολίνο Αλεξάντερπλατς» («Berlin Alexanderplatz», 1980).
Ο Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ πέθανε από ένα θανατηφόρο κοκτέιλ κοκαΐνης και βαρβιτουρικών στις 10 Ιουνίου 1982 στο διαμέρισμα του φίλου σκηνοθέτη Βολφ Γκρεμ στο Μόναχο, σε ηλικία μόλις 36 ετών. Την περίοδο εκείνη ετοίμαζε ένα φιλμ για την πολωνογερμανίδα επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ.