Πολ Σάιμον

Ο Πολ Σάιμον (Paul Simon) είναι μία εμβληματική προσωπικότητα της ροκ μουσικής, με σπουδαία τραγούδια στο ενεργητικό του που διακρίνονται για τη μελωδικότητα και τους ποιητικούς στίχους τους. Γνώρισε την επιτυχία αρχικά ως μέλος του ντουέτου Simon & Garfunkel και στη συνέχεια ως σόλο καλλιτέχνης μέχρι τις μέρες μας. Με την κυκλοφορία του πρωτοποριακού άλμπουμ «Graceland» (1986) επέκτεινε τη μουσική του παλέτα και εισήγαγε πολλούς φίλους της ροκ και ποπ μουσική στους ρυθμούς της παγκόσμιας μουσικής. To 2006 το ειδησεογραφικό περιοδικό «Time» τον συμπεριέλαβε στη λίστα με τα «100 άτομα που διαμόρφωσαν τον κόσμο», το 2011 το μουσικό περιοδικό «Rolling Stone» τον ονόμασε έναν από τους 100 κορυφαίους κιθαρίστες και το 2015 το ίδιο περιοδικό τον κατέταξε όγδοο πιο σημαντικό τραγουδοποιό όλων των εποχών.

Η γνωριμία με τον Αρτ Γκαρφάνκελ

Ο Πολ Φρέντερικ Σάιμον γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1941 στο Νιούαρκ της πολιτείας Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ. Οι γονείς του ήταν δάσκαλοι, ιουδαϊκού θρησκεύματος και αγαπούσαν τη μουσική. Όταν η οικογένειά του μετακόμισε στο κοντινό Κουίνς της Νέας Υόρκης, ο νεαρός Πολ έπιασε φιλία με τον Αρτ Γκαρφάνκελ, «τον πιο διάσημο τραγουδιστή της γειτονιάς». Συμμαθητές στο Γυμνάσιο του Φόρεστ Χιλς σχημάτισαν το ντουέτο «Tom and Jerry» για να μην δίνουν στόχο για την εβραϊκή τους καταγωγή. Έπαιζαν σε σχολικές γιορτές, αλλά έγραφαν και τραγούδια για επίδοξους καλλιτέχνες αντί 15 δολαρίων έκαστο. Με κάποια από τα χρήματα που συγκέντρωσαν ηχογράφησαν το 1957 το τραγούδι «Hey Schoolgirl» και γνώρισαν την πρώτη τους μικρή επιτυχία στα εφηβικά του χρόνια.

Στη συνέχεια οι δρόμοι τους χώρισαν, λόγω των πανεπιστημιακών σπουδών τους. Ο Πολ Σάιμον περιπλανήθηκε στην Ευρώπη, κοιμήθηκε κάτω από γέφυρες και ερωτεύτηκε την πρώτη του μούσα, την αγγλίδα Κάθι Τσίτι. Τότε αποφάσισε να εγκαταλείψει τη Νομική και ν’ αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στη μουσική. Το 1965 κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο «The Paul Simon Songbook», που πέρασε απαρατήρητος, αλλά άφησε πίσω του δύο γνωστά κομμάτια («I’m a Rock» και «Kathy’s Song»).

Εν τω μεταξύ, είχε ξανασμίξει με τον Αρτ Γκαρφάνκελ και ξανασυνεργάστηκαν ως ντουέτο με την ονομασία «Simon & Garfunkel». Στα πέντε χρόνια που διάρκεσε η πρώτη και πιο δημιουργική τους περίοδος (1965-1970), αναδείχθηκαν ως ένα από τα πιο επιτυχημένα και επιδραστικά ονόματα του φολκ-ροκ. Με επιρροές από τον Μπομπ Ντίλαν και τους Έβερλι Μπράδερς, κυκλοφόρησαν πέντε δίσκους και υπέγραψε μερικά κλασικά τραγούδια, όπως τα «Sound of Silence» (1965), «Mrs. Robinson» (1968) από τη μουσική της ταινίας «Ο Πρωτάρης» («The Graduates»), «The Boxer» (1969) και «Bridge over Troubled Water» (1970). Η συμβολή του Σάιμον ήταν καθοριστική στη σύνθεση των τραγουδιών του ντουέτου.

Σόλο καριέρα

Μετά τη μεγάλη επιτυχία και τα έξι Γκράμι του άλμπουμ «Bridge over Troubled Water», το 1970, οι δρόμοι τους χώρισαν και πάλι με μικρά διαστήματα επανένωσης τα επόμενα χρόνια. Ο Αρτ Γκαρφάνκελ επικέντρωσε το ενδιαφέρον του στην υποκριτική, με περιστασιακές μόνο ηχογραφήσεις, ενώ ο Πολ Σάιμον είχε μία σημαντική καριέρα, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, τόσο ως ερμηνευτής όσο και ως συνθέτης.

Το 1975 είχε την πρώτη του μεγάλη επιτυχία με τον δίσκο «Still Crazy After All These Years», μία συλλογή από μελαγχολικούς διαλογισμούς για την επερχόμενη μέση ηλικία. Με τραγούδια, όπως τα «50 Ways to Leave Your Lover», «Gone at Last», «My Little Town» και «Still Crazy After All These Years», ο δίσκος πούλησε αρκετά και απέσπασε δύο Γκράμι.

Τη δεκαετία του ‘80, γοητευμένος από την ανερχόμενη τότε έθνικ μουσική, ηχογράφησε δύο σημαντικούς δίσκους. Ο πρώτος με τον τίτλο «Graceland» ηχογραφήθηκε στη Νότιο Αφρική το 1985 με ντόπιους μουσικούς και ήταν μία πρωτόγνωρη μουσική εμπειρία, καθώς συνδύαζε το ροκ με ποικίλους έθνικ ήχους (ζαϊντέκο, τεξ-μεξ και τους ρυθμούς της Νότιας Αφρικής) και τη μοναδική στιχουργική του. Ο Σάιμον κατηγορήθηκε ότι παραβίασε το πολιτιστικό εμπάργκο που είχε επιβληθεί στη Νότιο Αφρική, λόγω του καθεστώτος των φυλετικών διακρίσεων, αλλά τελικά πέρασε τη γραμμή του υποστηρίζοντας ότι ήθελε να γνωρίσει σ’ όλο τον κόσμο τους μουσικούς και τη μουσική της Νότιας Αφρικής. Ο δίσκος σημάδεψε τη μουσική της δεκαετίας του ‘80 και κέρδισε Γκράμι για τον Δίσκο της Χρονιάς.

Ο δεύτερος δίσκος του με τίτλο «Rhythm of the Saints» κυκλοφόρησε το 1990 και ήταν επηρεασμένος από την αφρο-βραζιλιάνικη μουσική. Δεν είχε την επιτυχία του «Graceland», αλλά παραμένει ένας από τους σημαντικότερους δίσκους του καλλιτέχνη.

Το μιούζικαλ «The Capeman» και η περιοδεία με τον Μπομπ Ντίλαν

Το 1998 παρουσίασε στο Μπρόντγουεϊ το μιούζικαλ «The Capeman» σχετικά με ένα φόνο που συντάραξε τη Νέα Υόρκη το 1959, στον οποίο ήταν αναμεμιγμένη μία πορτορικάνικη συμμορία. Η μουσική ήταν δική του και στο λιμπρέτο συνεργάστηκε ο νομπελίστας ποιητής Ντέρεκ Γουόλκοτ. Ο Σάιμον δεν στάθηκε τυχερός, καθώς η παράσταση σημείωσε καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία. Παρότι άντεξε μόνο για 68 παραστάσεις, προτάθηκε για τρία Τόνι. Την επόμενη χρονιά περιόδευσε με τον Μπομπ Ντίλαν στις ΗΠΑ στην πρώτη τους συνεργασία.

Τον αιώνα που διανύουμε ο Πολ Σάιμον έχει ηχογραφήσει πέντε άλμπουμ: «You're the One» (2000), «Surprise» (2006), «So Beautiful or So What» (2011), «Stranger to Stranger» (2016) και «In the Blue Light» (2018). Όλα τους παρουσιάζουν ενδιαφέρον, βρίσκονται πάντα στις υποψηφιότητες για Γκράμι και οι πωλήσεις τους είναι αξιοπρόσεκτες, δηλωτικό ότι ο Σάιμον έχει το δικό του κοινό, τους μορφωμένους μπέιμπι-μπούμερς της δεκαετίας του ‘60, που τον ακολουθούν πιστά. Το 2003 ήταν υποψήφιος για το Όσκαρ τραγουδιού για το «Father and Daughter», που ακουγόταν στην ταινία κινουμένων σχεδίων «Περιπέτεια στην Αφρική» («The Wild Thornberrys Movie», 2002).

Ο Πολ Σάιμον έχει να επιδείξει σπουδαίο φιλανθρωπικό έργο, κυρίως στον τομέα της υγείας για φτωχά και άστεγα παιδιά. Από το 1992 είναι παντρεμένος με τη γνωστή τραγουδοποιό Έντι Μπρίκελ, με την οποία έχει αποκτήσει τρία παιδιά. Ήταν ο τρίτος γάμος για τον Σάιμον. Οι δυο προηγούμενοι ήταν με την Πέγκι Χάρπερ (1970-1975), με την οποία απέκτησε το πρώτο του παιδί και με τη γνωστή ηθοποιό Κάρι Φίσερ (1956-2016). Ο γάμος τους κράτησε λιγότερο από ένα χρόνο (1983-1984).