Αλμπέρτο Σόρντι

Ο Αλμπέρτο Σόρντι ήταν ιταλός ηθοποιός και σκηνοθέτης, από τους σπουδαιότερους κωμικούς που ανέδειξε ο ιταλικός κινηματογράφος. Στα 50 χρόνια της κινηματογραφικής του καριέρας, έπαιξε σε περισσότερες από 150 ταινίες κι έγινε γνωστός μέσα από ρόλους που απέδιδαν με πολύ ζωντανό και διασκεδαστικό τρόπο τις αρετές και τα ελαττώματα των συμπατριωτών του. Συνεργάστηκε με πολλούς και σημαντικούς σκηνοθέτες, όπως ο Φεντερίκο Φελίνι, ο Ντίνο Ρίζι, ο Μάριο Μονιτσέλι και ο Λουίτζι Κομεντσίνι. «Όλες μου οι ταινίες βασίζονται σε πολύ σοβαρά και δραματικά θέματα, βγαλμένα όλα από την πραγματική ζωή» είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Κοριέρε ντελα Σέρα» το 1987.

Ο Αλμπέρτο Σόρντι γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1920 στη Ρώμη, από πατέρα μουσικό και μητέρα δασκάλα. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια σε μία εργατική συνοικία της ιταλικής πρωτεύουσας. Η τύχη άρχισε να του χαμογελά σε ηλικία 13 ετών, όταν επιλέχθηκε να ντουμπλάρει τον Όλιβερ Χάρντι, τον «Χοντρό» του δημοφιλούς κωμικού διδύμου «Χοντρός και Λιγνός». Αργότερα προσπάθησε να σπουδάσει υποκριτική στο Μιλάνο, αλλά αποβλήθηκε από τη σχολή, εξαιτίας της βαριάς προφοράς του, η οποία έγινε και το κύριο χαρακτηριστικό του αργότερα.

Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός το 1938 στο ιστορικό δράμα των Φιοντόρ Οζέπ και Μάριο Σολντάτι «Πριγκίπισσα Ταρακάνοβα» («La principessa Tarakanova»). Κατόπιν εργάστηκε για πολλά χρόνια σε κωμικά ραδιοφωνικά προγράμματα, χάρη στα οποία έγινε πολύ δημοφιλής. Επανήλθε στον κινηματογράφο και αναδείχθηκε ως ένας από τους πιο αντιπροσωπευτικούς εκπροσώπους της ιταλικής κωμωδίας.

Πρωταγωνίστησε σε αναρίθμητες ταινίες, μεταξύ των οποίων «Το ταχυδρομείο της καρδιάς» ή «Λευκός Σεΐχης» («Lo sceicco bianco», 1952) και «Οι Bιτελόνοι» («I Vitelloni», 1953) του Φεντερίκο Φελίνι, «Ο γυναικοκατακτητής» («II seduttore», 1954) του Φράνκο Ρόσι, «Ένας ήρωας του καιρού μας» («Un eroe dei nostri tempi», 1955) και «Ο μεγάλος πόλεμος» («La grande guerra», 1959) του Μάριο Μονιτσέλι, «Η συμμορία των 10 Ναπολιτάνων» («I magliari», 1959) του Φραντσέσκο Ρόζι, «Οι 4 φαγάδες» («Tutti a casa», 1960) και «Χαρτοπαίχτης με ταλέντο» («Lo scopone scientifico», 1972) του Λουίτζι Κομεντσίνι, «Ο Μαφιόζος» («Mafioso», 1962) του Αλμπέρτο Λατουάντα κ.ά. Επίσης, γύρισε ο ίδιος ως σκηνοθέτης κινηματογραφικές ταινίες με ανατρεπτική κωμική διάθεση.

Στην προσωπική του ζωή, όταν είχε χρόνο, ο Σόρντι ήταν διακριτικός και γνωστός μόνο για το πάθος του προς την αγαπημένη του ομάδα, τη Ρόμα. Παρέμεινε εργένης σ’ όλη του τη ζωή, αλλά είχε πολλές ερωτικές σχέσεις, με σημαντικότερη την εννιάχρονη σχέση με την όμορφη, χωρίς όμως ιδιαίτερες επιδόσεις, ηθοποιό Αντρέινα Πανιάνι (1906-1981), που ήταν 14 χρόνια μεγαλύτερή του.

Ο Αλμπέρτο Σόρντι άφησε την τελευταία του πνοή στο διαμέρισμά του στη Ρώμη στις 24 Φεβρουαρίου 2003, έπειτα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.