Τάκης Καρβέλης

Έλληνας λογοτέχνης, φιλόλογος και εκπαιδευτικός.

Ο Δημήτριος (Τάκης) Καρβέλης γεννήθηκε το 1925 στο Αιτωλικό Αιτωλοακαρνανίας. Φοίτησε στο Μαράσλειο Διδασκαλείο και τη Φιλοσοφική του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Εργάστηκε στη Μέση Εκπαίδευση από το 1953 ως το 1984, ως φιλόλογος, γενικός επιθεωρητής και σχολικός σύμβουλος. Υπήρξε μέλος της ομάδας εργασίας που συνέταξε τα κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας για τα γυμνάσια και τα λύκεια, από το 1977 έως το 1983. Από το 1981 ως το 1988 δίδαξε νεοελληνική λογοτεχνία στη ΣΕΛΜΕ (Σχολή Επιμόρφωσης Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης).

Στα γράμματα πρωτοπαρουσιάστηκε το 1950 από την ετήσια φιλολογική επιθεώρηση «Φιλολογική Πρωτοχρονιά». Δημοσίευσε τις συλλογές ποιημάτων «Σήματα» (1956), «Κατάθεση» (1966), «Μετάφαση» (1972), «Γραφή παρανόμων» (1977), «Η μνήμη μισοφέγγαρο» (1983), «Δεν είναι ο περσινός καιρός» (1988), «Αλλαγή σκηνικού» (1991), «Τα ποιήματα της μικρής Ρεζεντά» (1995), «Στην άβυσσο της λήθης» (2002), «Κατάθεση 1956-2002» (2004). Επίσης, τις μελέτες: «Η νεότερη ποίηση. Θεωρία και πράξη» (1983), «Δεύτερη ανάγνωση» (1984), «Δεύτερη ανάγνωση 2» (1991), «Κωνσταντίνος Χατζόπουλος. Ο πρωτοπόρος» (1998), «Μίνως Ζώτος» (2000), «Δεύτερη ανάγνωση 3» (2001), «Η γενιά του 1880» (2003) και «Πολύτροπος Αρμονία» (2007). Μετάφρασε τις Ομιλίες του Ιωάννου του Χρυσοστόμου (1974), τον διάλογο του Λουκιανού, «Λούκιος ή όνος» (1982) και ποιήματα αρχαίων λυρικών, που είναι σκορπισμένα σε διάφορα περιοδικά.

Το 1999 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου - Κριτικής για το βιβλίο του «Κωνσταντίνος Χατζόπουλος. Ο Πρωτοπόρος» και το 2016 με το Βραβείο Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου του.

Υπήρξε συνεκδότης του περιοδικού «Δοκιμασία» και μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού «Ενδοχώρα». Ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, διετέλεσε γενικός γραμματέας της επί σειρά ετών (1986-1992).

Ο Τάκης Καρβέλης πέθανε στις 19 Ιανουαρίου 2017 στην Αθήνα, σε ηλικία 92 ετών και κηδεύτηκε δύο ημέρες αργότερα στο νεκροταφείο του Βύρωνα.

Είπαν

Η ποίησή του, η οποία αρχικά παρουσιάζει εμφανή ίχνη των εμφυλιακών καταστάσεων, συνεχίζεται ιχνηλατώντας την νεοελληνική πραγματικότητα, τόσο σε ένα δημόσιο όσο και σε ένα ιδιωτικό χώρο, με νεωτερική αντίληψη.

Αλέξανδρος Αργυρίου, κριτικός λογοτεχνίας