Διαθήκη

Θάψτε με στην Ουκρανία,
όταν θα πεθάνω,
Μνήμα ανοίχτε μου σε στέππα,
σ' ένα αγνάντι απάνω.
Σ’ ένα χωματένιο τύμβο
νάμαι, σ’ όχτη πλάι
και τον Δνείπερο ν’ ακούω
π’ αγριωπός κυλάει.
Κι όταν τον εχτρό απ’ τη γη μου
το γερό του κύμα
παρασείρει... Τότε μόνο
θε να βγω απ’ το μνήμα,
Στου Θεού γω το κατώφλι
τη ψυχή θα φέρω
να δεηθεί... Μα για την ώρα
γω Θεό δεν ξέρω.
Θάψτε με και σηκωθείτε,
σπάστε μαύρα αλύσια
μ' αίμα τυράννου ραντίστε
την απόφασή σας.
Κι όταν σμίξετε σε νέα
λεύτερη οικογένεια
μη ξεχνάτε: θυμηθείτε
σιγαλά και μένα.