Στον Άδη

Μια μέρα θα μισέψουμε στα σκότη:
κι αν δεν το ήπιαμε όλο το ποτήρι,
κι αν δεν εμείναμε σε θεία αγνότη,
το κορμί μας στον τάφο θ' απογύρει.

Στερνή αγάπη θε να μοιάζει πρώτη:
τόση λαχτάρα μες στο πανηγύρι
της Ζωής μας ανάρπαζε κι η Νειότη
μας φούντωνε του αίματος τη πύρη.

Οι κοπέλες μονάχα θα εικονίζουν
κάθε χαρά που πέρασε και πάει
και θα στέκουν εμπρός μας σε παράτα.

Κι ούτε κι ο νους θα ξέρει όταν θα σχίζουν,
σαν άγγελοι των ουρανών τα χάη,
ποια πιο πολύ μας χρύσωνε τα Νειάτα!