Το 1986 ο Μανώλης Ρασούλης εμπνεόμενος από τη δημοφιλία και το άστρο του μεγάλου ποδοσφαιριστή Γιώργου Κούδα γράφει το λαϊκό άσμα «Πότε Βούδας πότε Κούδας», το οποίο σε μουσική του Πέτρου Βαγιόπουλου και ερμηνεία με τη φωνή του Νίκου Παπάζογλου έγινε διαχρονική επιτυχία.
Το 1996 μάλιστα συνέβη και το εξής απροσδόκητο. Σε μία περιοδεία βετεράνων ποδοσφαιριστών από τη Νεάπολη Θεσσαλονίκης, στις ΗΠΑ, όπου μετείχε και ο Γιώργος Κούδας ως προσκεκλημένος, βετεράνος πλέον ποδοσφαιριστής, σε μία βραδινή έξοδο για διασκέδαση το βράδυ της Ανάστασης του Πάσχα, σε ελληνικό μαγαζί της Φιλαδέλφειας, η ελληνίδα αοιδός, ομογενής δεύτερης ή τρίτης γενιάς, τραγουδούσε το συγκεκριμένο άσμα «Πότε Βούδας πότε Κούδας», χωρίς να γνωρίζει ότι μέσα στην παρέα και μάλιστα στα πρώτα τραπέζια βρίσκονταν ο έλληνας άσος.
Κάποιος από τους ομογενείς που συνόδευαν την ελληνική παρέα, κατάλαβε την άγνοια της τραγουδίστριας για την παρουσία του Γιώργου Κούδα, τον οποίο και δεν γνώριζε άλλωστε. Με το τέλος του συγκεκριμένου άσματος την πλησίασε και της είπε στο αυτί, ότι σε αυτή την παρέα δεξιά βρίσκεται ο ίδιος ο Γιώργος Κούδας, για τον οποίον ήταν γραμμένο το συγκεκριμένο τραγούδι και το οποίο αποτελούσε σχεδόν καθημερινά μέρος του ρεπερτορίου της.
Η νεαρή τραγουδίστρια κυριολεκτικά αιφνιδιάστηκε και ομολόγησε ότι τόσα χρόνια τραγουδάει το συγκεκριμένο κομμάτι, χωρίς ποτέ να έχει τη συγκυρία να συναντηθεί με τον Γιώργο Κούδα, στον οποίον αφιέρωσε όχι μόνο το υπόλοιπο της βραδιάς, αλλά δεν ξεκόλλησε και το βλέμμα της από πάνω του. Ο μεγάλος άσος ήταν τότε στα 50 του και με την αθλητική κορμοστασιά του και το επιλεγμένο μοντέρνο ντύσιμό του, κέντριζε και μαγνήτιζε τα βλέμματα του γυναικείου πληθυσμού.
Γίνε συνδρομητής με μόλις 
Facebook
Google