Δικαστικός, γεννηθείς στην Ανδρίτσαινα της Ηλείας το 1892. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1917 εισήλθε στο δικαστικό κλάδο ως έμμισθος πάρεδρος. Αφού διήλθε όλη την ιεραρχία, διορίστηκε αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου το 1939 και εισαγγελέας του Ανωτάτου Δικαστηρίου το 1950, όπου παρέμεινε έως το 1961.
Το 1945 εκπροσώπησε την Ελλάδα ως βοηθός κατήγορος στη Δίκη της Νυρεμβέργης, με κατηγορούμενους τους ναζιστές εγκληματίες πολέμου. Το 1951 συμμετείχε ως υπηρεσιακός Υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση του Σοφοκλή Βενιζέλου (εκλογές 9ης Σεπτεμβρίου 1951) και τον Οκτώβριο του 1952 σχημάτισε υπηρεσιακή κυβέρνηση για τη διενέργεια των εκλογών της 16ης Νοεμβρίου, που έφεραν στην εξουσία τον «Συναγερμό» του Αλέξανδρου Παπάγου.
Διακρίθηκε για την ακεραιότητα με την οποία με την οποία άσκησε τα υπηρεσιακά και κυβερνητικά του καθήκοντα. Πέθανε στην Αθήνα το 1977.