Νιλ Ντάιαμοντ: Ένα διαμάντι του soft-rock

Ο Νιλ Ντάιαμοντ (Neil Diamond) είναι αμερικανός τραγουδιστής και τραγουδοποιός, που εντάσσεται στα στιλ της folk-pop και του soft-rock. Στην αρχή της καριέρας του έγραφε ποπ τραγούδια για άλλους τραγουδιστές και στη συνέχεια ξεκίνησε σόλο καριέρα που διήρκεσε περισσότερες από πέντε δεκαετίες. Ιδιαίτερα δημοφιλής (και στη χώρα μας) τις δεκαετίες του ‘70 και ‘80, θεωρείται ένας από τους πιο επιτυχημένους μουσικούς της γενιάς του, με πωλήσεις που ξεπερνούν τα 120 εκατομμύρια δίσκους.

Ο Νιλ Ντάιαμοντ γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέα Υόρκης, στις 24 Ιανουαρίου 1941. Το ενδιαφέρον του για τη μουσική ξεκίνησε σε ηλικία 16 ετών, όταν απέκτησε την πρώτη του κιθάρα. Μετά την αποφοίτησή του από το Λύκειο, γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης με την πρόθεση να σπουδάσει ιατρική. Ωστόσο, άφησε το κολέγιο κατά τη διάρκεια του τελευταίου του έτους για να πιάσει δουλειά ως τραγουδοποιός σε δισκογραφικές εταιρείες της Νέας Υόρκης.

Το 1965 αποφάσισε ν’ ακολουθήσει σόλο καριέρα, υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την Bang Records κι ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε το ντεμπούτο του άλμπουμ «The Feel of Neil». Την ίδια χρονιά (1966) έγραψε το τραγούδι «I’m a Believer», το οποίο ηχογραφήθηκε κι έγινε διάσημο από τους Monkees. Το 1967 μετακόμισε στην Uni Records, με την οποία ηχογράφησε επιτυχίες όπως τα τραγούδια «Brother Love's Traveling Salvation Show» (1969), «Sweet Caroline» (1969), «Cracklin' Rosie» (1970), «I Am …I Said» (1971) και «Song Sung Blue» (1972).

Αφού άφησε την Uni για την Columbia, ο Ντάιαμοντ συνέθεσε το σάουντρακ για την δραματική ταινία «Το Πέταγμα του Γλάρου» («Jonathan Livingston Seagull», 1973), για το οποίο βραβεύτηκε με Γκράμι. Στη δεκαετία του ‘70 κυκλοφόρησε μια σειρά από επιτυχημένα άλμπουμ, όπως τα «Serenade» (1974), «Beautiful Noise» (1976), «Love at the Greek» (1977), «You Don't Bring Me Flowers» (1978, ντουέτο με την Μπάρμπρα Στρέιζαντ στο ομότιτλο κομμάτι), και «September Morn» (1979). Το Νοέμβριο του 1976 συμμετείχε στο αποχαιρετιστήριο κοντσέρτο των The Band «The Last Waltz», το οποίο κινηματογράφησε ο Μάρτιν Σκορσέζε και προβλήθηκε δύο χρόνια αργότερα («Ραντεβού με τα αστέρια της ποπ», ο ελληνικός του τίτλος).

Το 1980 ο Νιλ Ντάιαμοντ έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο ως ηθοποιός. Πρωταγωνίστησε στο ριμέικ του μιούζικαλ «Ο Τραγουδιστής της Τζαζ» («The Jazz Singer»), της πρώτης ομιλούσας ταινίας, παραγωγής 1927. Συνέθεσε επίσης το σάουντρακ και ερμήνευσε τα τραγούδια της ταινίας. Σημαντικά μεταγενέστερα άλμπουμ ήταν τα «Heartlight» (1982), «Live in America» (1994), «In My Lifetime» (1996) και «The Neil Diamond Collection» (1999).

Τον τρέχοντα αιώνα κυκλοφόρησε, μεταξύ άλλων, τα άλμπουμ «The Essential Neil Diamond» (2001), «Stages» (2003), «12 Songs» (2005), «Home Before Dark» (2008) και «Melody Road» (2014). Έκανε επίσης ένα πέρασμα στις κωμωδίες «Σώστε τον Γαμπρό» («Saving Silverman», 2001) και «Μια τρελή ενηλικίωση» («Keeping Up with the Steins», 2006).

Το 2011 έγινε δεκτός στο Πάνθεον του Ροκ εντ Ρολ (Rock and Roll Hall of Fame). Τον Ιανουάριο του 2018 διαγνώστηκε ότι πάσχει από τη νόσο του Πάρκινσον και ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τις συναυλίες. Λίγους μήνες αργότερα τιμήθηκε με Γκράμι για την προσφορά του στη μουσική.