Meat Loaf: Ο τραγουδιστής του «Bat Out of Hell»

Αμερικανός τραγουδιστής και ηθοποιός, με επιτυχημένη καριέρα, που απλώθηκε σε έξι δεκαετίες. Με τη βαρύτονη φωνή του και τη θεατρικότητα των συναυλιών του αγαπήθηκε πολύ από τους μουσικόφιλους, κυρίως της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας.

Το άλμπουμ που καθιέρωσε τον Meat Loaf στο χώρο της ροκ μουσικής ήταν το «Bat Out of Hell» (1977), που έχει πουλήσει πάνω από 40 εκατομμύρια αντίτυπα και παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα εμπορικότερα άλμπουμ στην ιστορία της μουσικής. Χαρακτηρίστηκε ως «γκραν γκινιόλ ποπ έπος, γοτθικό, οπερατικό, ανόητο και ελκυστικό εξαιτίας όλων αυτών». Πληθωρική ήταν και η παρουσία του στον κινηματογράφο με 65 εμφανίσεις στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

“Meat Loaf” απο το σχολείο

Ο Meat Loaf, κατά κόσμον Μάρβιν Λι Αντέι, γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1947 στο Ντάλας του Τέξας από πατέρα αστυνομικό και μητέρα δασκάλα. Υιοθέτησε ως καλλιτεχνικό ψευδώνυμο το παρατσούκλι Meat Loaf (ρολό κιμά στα ελληνικά), που του είχαν κολλήσει οι συμμαθητές του στο σχολείο, επειδή ήταν κοντός και υπέρβαρος.

Ξεκίνησε τη μουσική του καριέρα στα μέσα της δεκαετίας του ’60 στο Λος Άντζελες, ανοίγοντας με τα συγκροτήματα που σχημάτιζε κατά περιόδους (Meat Loaf Soul, Popcorn Blizzard, Floating Circus) συναυλίες των Them του Βαν Μόρισον, των Who, των Stooges, των Grateful Dead κ.ά. Καθιερώθηκε τη δεκαετία του ’70 και γνώρισε την παγκόσμια επιτυχία το 1977 με το πολυπλατινένιο άλμπουμ «Bat Out of Hell», σε παραγωγή του Τοντ Ράντγκριν, από το οποίο ξεχώρισαν το ομώνυμο τραγούδι και το «Two Out of Three Ain't Bad».

«Bat Out of Hell II: Back into Hell»

Έδωσε νέα πνοή στην καριέρα του το 1993 με το άλμπουμ «Bat Out of Hell II: Back into Hell», από το οποίο ξεχώρισε η επιτυχία «I'd Do Anything for Love (But I Won't Do That)» που κέρδισε Γκράμι. Δεκατρία χρόνια αργότερα ακολούθησε ένα ακόμη άλμπουμ στο ίδιο μοτίβο, το «Bat Out of Hell III: The Monster Is Loose» (2006), που ολοκλήρωσε την τριλογία. Συνολικά οι πωλήσεις της τριλογίας του «Bat Out of Hell» έχουν ξεπεράσει τα 100 εκατομμύρια αντίτυπα.

Στις αρχές της δεκαετίας του ‘70, έχοντας μετακομίσει στη Νέα Υόρκη, συμμετείχε στα μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ «Hair» και «The Rocky Horror Show» (αργότερα και στην κινηματογραφική μεταφορά του). Το 1997 εμφανίσθηκε ως σοφέρ των Spice Girls στην κωμωδία «Spice World, The Movie» και το 1999 στην ταινία του Ντέιβιντ Φίντσερ «Fight Club».

Ο Meat Loaf ήταν από τους λιγοστούς αμερικανούς καλλιτέχνες πρώτης γραμμής, που υποστήριζε ενεργά το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, όπως έκανε στη διάρκεια της προεδρικής εκστρατείας του 2012, όταν είχε καλέσει τους Αμερικανούς να ψηφίσουν τον Μιτ Ρόμνεϊ και όχι τον Μπαράκ Ομπάμα, που έμελλε να κερδίσει τις εκλογές αυτές. Το 2016, όταν είχε κυκλοφορήσει το τελευταίο άλμπουμ του με τίτλο «Braver Then We Are», είχε επίσης διαβεβαιώσει μέσω του Facebook πως το έργο αυτό ήταν «πολιτικά μη ορθό και απερίφραστο (απεχθάνομαι την πολιτική ορθότητα)».

Τα προβλήματα υγείας

Για χρόνια ο Meat Loaf αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας, κυρίως στις φωνητικές χορδές του. Το 2015 είχε ξαναρχίσει τις συναυλίες, έπειτα από διακοπή δύο ετών, βάζοντας τέλος σε φήμες για μουσική συνταξιοδότησή του. Το 2016 είχε αισθανθεί αδιαθεσία επί σκηνής στον Καναδά. Σε προηγούμενα επεισόδια είχε λιποθυμήσει επί σκηνής το 2003 στο Λονδίνο και το 2011 στο Πίτσμπουργκ.

Ο Meat Loaf πέθανε στις 20 Ιανουαρίου 2022 στο Νάσβιλ του Τενεσί, σε ηλικία 74 ετών, από επιπλοκές της νόσου Covid-19. Είχε νυμφευτεί δύο φορές και ήταν πατέρας δύο κοριτσιών.