Αμερικανίδα ηθοποιός, ελληνικής καταγωγής, η Ολυμπία Δουκάκη (Olympia Dukakis) θήτευσε και διακρίθηκε για πολλά χρόνια στο θεατρικό σανίδι, αλλά έγινε ευρύτερα γνωστή από τον ρόλο της σαρδόνιας μεσήλικης μητέρας που συμβουλεύει την ξεροκέφαλη κόρη της για τα αισθηματικά της στη ρομαντική κομεντί του Νόρμαν Τζούισον «Κάτω από τη λάμψη του φεγγαριού» («Moonstruck, 1987) για τον οποίο τιμήθηκε με Όσκαρ τον επόμενο χρόνο.
Η Ολυμπία Δουκάκη γεννήθηκε στις 20 Ιουνίου 1931 στο Λόουελ της Μασαχουσέτης από γονείς ελληνικής καταγωγής από τη Λέσβο και την Πελοπόννησο. Ξάδελφός της είναι ο πολιτικός Μάικλ Δουκάκης, που διετέλεσε κυβερνήτης της Μασαχουσέτης και διεκδίκησε την προεδρία των ΗΠΑ με τη σημαία του Δημοκρατικού Κόμματος το 1988.
Η Ολυμπία Δουκάκη σπούδασε φυσιοθεραπεία στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, αλλά γρήγορα την κέρδισε η υποκριτική. Ξεκίνησε την καριέρα της από πρωτοποριακούς θιάσους του λεγόμενου Off-Broadway και το 1963 τιμήθηκε με το βραβείο Obie για την ερμηνεία της στο έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Ο άντρας είναι άντρας».
Τη δεκαετία του 1970 είχε ιδρύσει το Whole Theater στο Μονκλέρ, του Νιου Τζέρσεϊ, μαζί με τον σερβικής καταγωγής σύζυγό της, τον ηθοποιό Λούις Ζόριτς, με τον οποίο ήταν παντρεμένη από το 1962 έως τον θάνατό του το 2018. Το ζευγάρι απέκτησε δύο γιους και μια κόρη.
Βραβείο Όσκαρ για το «Moonstruck»
Για δεκαετίες εργάστηκε στο θέατρο, στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο, προτού γίνει ξαφνικά διάσημη στα 57 της, για το ρόλο της στη ρομαντική κωμωδία του Νόρμαν Τζούισον «Κάτω από τον ήλιο του φεγγαριού» («Moonstruck»).
Παραλαμβάνοντας το βραβείο Β’ γυναικείου ρόλου, τον Απρίλιο του 1988, ενώ ο εξάδελφός της μαχόταν για το χρίσμα των Δημοκρατικών ώστε να είναι υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ, η Ολυμπία Δουκάκη, στο τέλος της σύντομης ομιλίας της ύψωσε το χρυσό αγαλματίδιο και φώναξε «πάμε Μάικλ». Ο Μάικλ Δουκάκης κέρδισε όντως το χρίσμα των Δημοκρατικών, όμως κατόπιν υπέστη βαριά ήττα από τον ρεπουμπλικάνο Τζορτζ Μπους στις προεδρικές εκλογές της 8ης Νοεμβρίου 1988.
Ανθισμένες Μανόλιες
Η καριέρα της στη μεγάλη οθόνη συνεχίστηκε με ρόλους στις ταινίες «Κοίτα ποιος μιλάει» («Look Who's Talking», 1989) και τις συνέχειές του με τον Τζον Τραβόλτα και την Κίρστι Άλεϊ, «Ανθισμένες Μανόλιες» («Steel Magnolias», 1989) με τη Σίρλεϊ ΜακΛέιν, τη Σάλι Φιλντ και την Τζούλια Ρόμπερτς, «Ακαταμάχητη Αφροδίτη» («Mighty Aphrodite», 1995) του Γούντι Άλεν και το «Έπος του κυρίου Χόλαντ» («Mr. Holland's Opus», 1995), με τον Ρίτσαρντ Ντρέιφους. Η Ολυμπία Δουκάκη χειριζόταν μαεστρικά ρόλους που απαιτούσαν δηκτικό και ανέκφραστο χιούμορ.
Τη δεκαετία του 1990 ξεχώρισε και για τις τηλεοπτικές της επιδόσεις με υποψηφιότητες για Emmy χάρη σε ρόλους που ενσάρκωσε στην τηλεταινία «Lucky Day» (1991), «More Tales of the City» (1998) και «Joan of Arc» (1999).
Aπό το 1965 δίδασκε υποκριτική στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών Tisch της Νέας Υόρκης. Προς τιμήν της δίνεται κάθε χρόνο υποτροφία με το όνομά της σε φοιτητή ή φοιτήτρια του πανεπιστημίου που σημειώνει ιδιαίτερα υψηλές επιδόσεις.
Η Δουκάκη συμμετείχε σε αγώνες για τα δικαιώματα των γυναικών, τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και την προστασία του περιβάλλοντος.
Το ντοκιμαντέρ «Olympia» και ο θάνατος της
Το 2018 κυκλοφόρησε ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή και την καριέρα της με τίτλο «Olympia», το οποίο σκηνοθέτησε ο αμερικανοκύπριος Χάρης Μαυρομιχάλης. Η Δουκάκη εμφανίζεται σ’ ένα ταξίδι πίσω στην Ελλάδα και στα χωριά καταγωγής των γονιών της. Η σχέση της με την Ελλάδα και την κοινότητα στις ΗΠΑ υπήρξε στενή, καθώς υπήρξε μέλος του ελληνοαμερικανικού ιδρύματος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
Η Ολυμπία Δουκάκη πέθανε την 1η Μαΐου του 2021 στη Νέα Υόρκη, σε ηλικία 89 ετών.
Γίνε συνδρομητής με μόλις 
Facebook
Google