Ο Σινκλέρ Λιούις (Sinclair Lewis) ήταν αμερικανός μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος και θεατρικός συγγραφέας, ο οποίος άσκησε οξεία κοινωνική κριτική, στηλιτεύοντας την αυταρέσκεια των συμπατριωτών του με τα δημοφιλή σατιρικά μυθιστορήματά του. Υπήρξε ο πρώτος αμερικανός που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1930. Το συνολικό έργο του περιλαμβάνει 22 μυθιστορήματα, πλήθος διηγημάτων και 4 θεατρικά έργα.
Ο Χάρι Σινκλέρ Λιούις γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1885 στο Σοκ Σέντερ, ένα γραφικό χωριό στη μέση της πολιτείας Μινεσότα των ΗΠΑ. Ο πατέρα του ήταν γιατρός και η μητέρα του κόρη γιατρού, την οποία έχασε από φυματίωση σε ηλικία έξι ετών.
Μη αντέχοντας το μίζερο περιβάλλον του χωριού του σκέφτηκε να αποδράσει και σε ηλικία 13 ετών επιχείρησε να καταταγεί ως τυμπανιστής στον αμερικανικό στρατό κατά τη διάρκεια του Ισπανο-Αμερικανικού Πολέμου, αλλά εμποδίστηκε από τον πατέρα του. Βρήκε διέξοδο στην πλούσια οικογενειακή βιβλιοθήκη για νοερές αποδράσεις και άρχισε να γράφει ρομαντικά ποιήματα και ιστορίες για ιππότες και ωραίες κυρίες.
Το 1908 αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Γέιλ και για ένα διάστημα εργάστηκε ως δημοσιογράφος και επιμελητής εκδόσεων σε διάφορους εκδοτικούς οίκους. Το πρώτο του μυθιστόρημα «Our Mr. Wren» (1914) απέσπασε ευμενή σχόλια, αλλά βρήκε πολύ λίγους αναγνώστες. Στο ίδιο διάστημα ο Λιούις έγραφε, με διαρκώς μεγαλύτερη επιτυχία, σε πλατιάς κυκλοφορίας έντυπα («Σάτερντεϊ Ίβνινγκ Ποστ», «Κοσμοπόλιταν» κ.ά.), χωρίς να εγκαταλείψει τις φιλοδοξίες του για πιο μεγαλεπήβολα λογοτεχνικά έργα.
Η έκδοση του μυθιστορήματος «Κεντρικός Δρόμος» («Main Street») το 1920 ανέβασε πολύ τις μετοχές του στο λογοτεχνικό στερέωμα των ΗΠΑ. Πρόκειται για μία σάτιρα των ανθρώπων της επαρχίας και κατά του επιπόλαιου διανοουμενισμού, που τους αντιμετωπίζει με περιφρόνηση. O Λιούις απογοητεύτηκε τόσο πολύ που δεν κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ, ώστε όταν βραβεύτηκε το 1925 για το μυθιστόρημά του «Μάρτιν Άροουσμιθ» δεν το αποδέχτηκε.
Το 1922 δημοσίευσε το μυθιστόρημα «Μπάμπιτ» («Babbit»), που από πολλούς θεωρείται ό,τι καλύτερο έχει γράψει. Είναι μία μελέτη πάνω στον αυτάρεσκο αμερικανό πολίτη, την ατομικότητα του οποίου έχουν απομυζήσει τα ιδεώδη του κόσμου των επιχειρήσεων και η γενική ροπή προς τον κομφορμισμό. Το όνομα «Μπάμπιτ» έγινε σύμβολο που πέρασε σε γενική χρήση, υποδηλώνοντας τον υπερβολικά αισιόδοξο και υπερβολικά ευχαριστημένο από τον εαυτό του μεσήλικο επιχειρηματία, του οποίου οι ορίζοντες δεν εκτείνονταν πιο πέρα από τα όρια του χωριού του.
Επιτυχία σημείωσαν και τα επόμενα μυθιστορήματα του Λιούις. Το «Μάρτιν Άροουσμιθ» («Arrowsmith», 1925) είναι μία σάτιρα του ιατρικού επαγγέλματος, στην οποία τονίζεται η διάψευση των ευγενικών ιδεωδών του επιστήμονα, ενώ το «Elmer Gantry», 1927), είναι μία επίθεση κατά της αμάθειας, της χυδαιότητας και της αρπακτικότητας των ηγετών της Προτεσταντικής Εκκλησίας.
Στο μυθιστόρημά του «Dodsworth», 1929) αναφέρεται στις εμπειρίες ενός πρώην μεγαλοεπιχειρηματία και της συζύγου του από ένα ταξίδι τους στην Ευρώπη, στο οποίο ο Λιούις βρίσκει την ευκαιρία να αντιπαραβάλει τις αμερικανικές προς τις ευρωπαϊκές αξίες.
Πάνω στην ακμή της συγγραφικής του πορεία ήρθε και η είδηση για την απονομή του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας, το πρώτο σε Αμερικανό. Στις 5 Νοεμβρίου 1930, η Σουηδική Ακαδημία αιτιολόγησε την απόφασή της επισημαίνοντας ότι το έργο του Σινκλέρ Λιούις ξεχωρίζει «για τη σφριγηλή και γλαφυρή τέχνη των περιγραφών του και την ικανότητά του να δημιουργεί, με πνεύμα και χιούμορ, νέους τύπους χαρακτήρων».
Τα μεταγενέστερα έργα του Σίνκλερ Λιούις δεν έφθασαν στο επίπεδο των μυθιστορημάτων του της δεκαετίας του 1920. Από την περίοδο αυτή ξεχωρίζει το μυθιστόρημα «Δεν γίνονται αυτά εδώ» («It Can’t Happen Here», 1935), στο οποίο δραματοποιεί το ερώτημα κατά πόσο είναι δυνατό να επικρατήσει ο φασισμός και στις ΗΠΑ, όπως στην Ευρώπη του μεσοπολέμου. Διασκευάστηκε σε θεατρικό έργο και ανέβηκε ταυτόχρονα από 21 θιάσους των ΗΠΑ στις 27 Οκτωβρίου 1936. Το μυθιστόρημα του Λιούις επανήλθε στην επικαιρότητα το 2016 με την άνοδο του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Σινκλέρ Λιούις τα έζησε κατά ένα μεγάλο μέρος στο εξωτερικό. Η φήμη του περιοριζόταν συνεχώς μετά τη βράβευσή του με το Νόμπελ. Και οι δύο γάμοι του κατέληξαν σε διαζύγιο. Στην τελευταία αυτή περίοδο, ο Λιούις έπινε υπερβολικά. Πέθανε στις 10 Ιανουαρίου 1951 στη Ρώμη, σε ηλικία 65 ετών.
- Διαβάστε: Σινκλέρ Λιούις - Αποφθέγματα
Γίνε συνδρομητής με μόλις 
Facebook
Google