Λουίς Σεπούλβεδα

Ο Λουίς Σεπούλβεδα (Luis Sepulveda) ήταν χιλιανός συγγραφέας και δημοσιογράφος, ιδιαίτερα γνωστός στην Ευρώπη (και την Ελλάδα) από τη δεκαετία του ‘90 με το μυθιστόρημά του «Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης». Το έργο του, που εκτιμάται για το χιούμορ του και τις απεικονίσεις της ζωής στη Νότια Αμερική, έχει μεταφραστεί σε περίπου 50 χώρες και κυμαίνεται από μυθιστορήματα και σενάρια έως παιδικές ιστορίες. Υπήρξε ένα από τα διασημότερα θύματα του νέου κορωνοϊού (Covid-19).

Ο Λουίς Σεπούλβεδα Καλφουκούρα γεννήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1949 στο Οβάγιε της βόρειας Χιλής. Σπούδασε σκηνοθεσία στο Σαντιάγο και το 1969 έλαβε υποτροφία για το Πανεπιστήμιο της Μόσχας, αλλά πέντε μήνες αργότερα εκδιώχθηκε από τη Σοβιετική Ένωση λόγω «κακής διαγωγής», επειδή είχε πιάσει φιλίες με αντιφρονούντες.

Στην προσωπική φρουρά του Σαλβαδόρ Αλιέντε

Ένθερμος υποστηρικτής του Σαλβαδόρ Αλιέντε, μπήκε στην προσωπική του φρουρά το 1973. Μετά το πραξικόπημα του Πινοσέτ φυλακίστηκε, βασανίστηκε, κατηγορήθηκε για προδοσία και καταδικάστηκε σε κάθειρξη 28 ετών. Ύστερα από δυόμισι χρόνια εγκλεισμού του αποφυλακίστηκε με παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας κι εξορίστηκε από τη Χιλή.

Κατέφυγε στο Εκουαδόρ, όπου οργάνωσε θεατρικό θίασο. Έγραψε ποιήματα, θεατρικά έργα, διηγήματα και δημιούργησε θεατρικές ομάδες στο Περού, το Εκουαδόρ και την Κολομβία. Έζησε έξι μήνες στον Αμαζόνιο με τους ινδιάνους Σουάρ, στο πλαίσιο αποστολής της Unesco, και αποκόμισε εμπειρίες που άλλαξαν την αντίληψή του για τον κόσμο και του πρόσφεραν, αργότερα, το υλικό για το πρώτο του μυθιστόρημα: «Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης» (1989).

Το 1979 κατατάχθηκε στη Διεθνή Ταξιαρχία «Σιμόν Μπολίβαρ» και συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα της Νικαράγουας, στην οποία, μετά την επικράτηση της επανάστασης, εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Την επόμενη χρονιά (1980) εγκαταστάθηκε στην Ευρώπη με έδρα την Ισπανία κι έγινε ακτιβιστής της Greenpeace. Ταξίδεψε σ’ όλον τον κόσμο και του απονεμήθηκαν σημαντικά λογοτεχνικά βραβεία.

Το λογοτεχνικό έργο

Τα πιο γνωστά βιβλία του είναι: «Ο κόσμος του τέλους του κόσμου» (1989), «Όνομα ταυρομάχου» (1994), «Patagonia express» (1995), «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει» (1996), «Το ημερολόγιο ενός ευαίσθητου killer» (1996), «Hot Line, Γιακαρέ» (1997), «Η τρέλα του Πινοσέτ» (2002), «Τα χειρότερα παραμύθια των αδελφών Γκριμ» (2004) και «Η δύναμη των ονείρων» (2006).

Ο Λουίς Σεπούλβεδα πέθανε στις 16 Απριλίου 2020 στο Οβιέδο της Ισπανίας, σε ηλικία 70 ετών. Από την 1η Μαρτίου νοσηλευόταν με συμπτώματα του νέου κορωνοϊού, έχοντας επιστρέψει από ένα λογοτεχνικό φεστιβάλ στην Πορτογαλία.