Σιμόν Βέιλ

Η Σιμόν Βέιλ ήταν γαλλίδα δικαστικός και πολιτικός. Υπήρξε η πρώτη γυναίκα που ανέλαβε καθήκοντα υπουργού στη Γαλλία (1974) και η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του πρώτου άμεσα εκλεγμένου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (1979-1982).

Γεννήθηκε ως Σιμόν Ανί Λιλίν Ζακόμπ στη Νίκαια (Νις) της νότιας Γαλλίας στις 13 Ιουλίου 1927. Ήταν μία από τις τρεις κόρες του αρχιτέκτονα Αντρέ Ζακόμπ και της Ιβόν Στάινμετς. Λόγω της εβραϊκής καταγωγής της οικογένειάς της, οι γονείς της και μία από τις αδελφές της πέθαναν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ η ίδια συνελήφθη από τις γερμανικές αρχές κατοχής.

Μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού, όπου γνώρισε τον μελλοντικό της σύζυγο Αντουάν Βέιλ (Βέιγ, η σωστή προφορά του ονόματος), τον οποίο παντρεύτηκε στις 26 Οκτωβρίου 1946. Το ζευγάρι απέκτησε τρία αγόρια.

Αμέσως μετά την αποφοίτησή της εξάσκησε τη δικηγορία και το 1956 διορίστηκε δικαστής, κατόπιν διαγωνισμού.

Στις 28 Μαΐου 1974, η Σιμόν Βέιλ ανέλαβε το πρώτο της πολιτικό πόστο, ως Υπουργός Υγείας στην κυβέρνηση του Ζακ Σιράκ. Ήταν η πρώτη γυναίκα που αναλάμβανε καθήκοντα υπουργού στη Γαλλία, άγνωστη σχεδόν στη χώρα της και πολύ περισσότερο στο ευρύτερο ευρωπαϊκό κοινό.

Σύντομα, όμως, έγινε η δημοφιλέστερη πολιτική προσωπικότητα της Γαλλίας, προκαλώντας τον θαυμασμό και τον σεβασμό για τη δύναμη του χαρακτήρα της και τον μεταρρυθμιστικό ζήλο, με τον οποίο επιδόθηκε στον εκσυγχρονισμό και στη βελτίωση των υγειονομικών υπηρεσιών της χώρας της. Τα δύο μεγαλύτερα επιτεύγματά της ήταν η φιλελευθεροποίηση της πολιτικής για τις αντισυλληπτικές μεθόδους (4 Δεκεμβρίου 1974) και η νομιμοποίηση των αμβλώσεων (17 Ιανουαρίου 1975) — πολύ ευαίσθητα θέματα και τα δυο σε μια κατεξοχήν ρωμαιοκαθολική κοινωνία.

Η Σιμόν Βέιλ παρέμεινε επικεφαλής του Υπουργείου Υγείας έως τις 4 Ιουλίου 1979, οπότε παραιτήθηκε, λόγω της εκλογής στο ευρωκοινοβούλιο με τη σημαία της κεντροδεξιάς Ένωσης για τη Γαλλική Δημοκρατία (UDF) του Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν. Στις 17 Ιουλίου 1979 έγινε η πρώτη γυναίκα που εξελέγη πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και μάλιστα του πρώτου εκλεγμένου με άμεσες εκλογές.

Η εμπειρία της στα διοικητικά θέματα, το έμφυτο κύρος και η σημαντική προσωπική γοητεία της αποδείχθηκαν πολύτιμα προσόντα στο ρόλο της ως διαιτητή των διαδικαστικών διενέξεων στο νέο Ευρωκοινοβούλιο. Σε μία συνέντευξή της τόνισε την πεποίθησή της ότι ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου πρέπει να είναι υπεράνω εθνικών και κομματικών πολιτικών συμφερόντων.

Μετά τη λήξη της προεδρικής της θητείας παρέμεινε ως ευρωβουλευτής μέχρι το 1993, οπότε παραιτήθηκε για ν’ αναλάβει Υπουργός Επικρατείας και Υπουργός Υγείας (1993-1995) στην κυβέρνηση του Εντουάρ Μπαλαντίρ. Από το 1998 έως το 2007 ήταν μέλος του Γαλλικού Συνταγματικού Συμβουλίου.

Η Σιμόν Βέιλ πέθανε στις 30 Ιουνίου 2017, στο Παρίσι, σε ηλικία 89 ετών.