Σερενάτα για Έγχορδα

Μουσική σύνθεση του Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι (1840-1893), κλασικό δείγμα του ύστερου ρομαντισμού. Είναι γραμμένο σε ντο μείζονα και φέρει τον αριθμό 48 στην εργογραφία του σπουδαίου ρώσου συνθέτη.

Αμέσως μετά τη σύνθεση της πομπώδους Εισαγωγής 1812, ο Τσαϊκόφσκι θέλησε να γράψει κάτι απαλό και μελωδικό. Η σκέψη του στράφηκε στο μεγάλο του ίνδαλμα, τον Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ και το δίμηνο Σεπτεμβρίου - Οκτωβρίου του 1880 συνέθεσε τη Σερενάτα για Έγχορδα, την οποία αφιέρωσε στον φίλο του τσελίστα Κονσταντίν Άλμπρεχτ (1836-1893). Την ίδια περίοδο παρουσίασε και μία εκδοχή του έργου για πιάνο και τέσσερα χέρια.

Η πρώτη παρουσίαση της σερενάτας έγινε από μαθητές του Ωδείου της Μόσχας στις 3 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου και η επίσημη πρεμιέρα του στις 18 Οκτωβρίου του 1881 στην Αγία Πετρούπολη από την Ορχήστρα του Θεάτρου Μαρίινσκι υπό τη διεύθυνση του Τσέχου αρχιμουσικού Έντουαρντ Νάπραβνικ (1839-1916). Το έργο, που διαρκεί γύρω στα τριάντα λεπτά, αποτελείται από τέσσερα μέρη:

• Pezzo in forma di sonatina: Andante non troppo - Allegro moderato
• Valse: Moderato - Tempo di valse
• Élégie: Larghetto elegiaco
• Finale (Tema russo): Andante - Allegro con spirito

Με την πάροδο του χρόνου το δεύτερο και το τρίτο μέρος ξεχώρισαν και παίζονται σήμερα ως αυτόνομα κομμάτια.