Συμπαθητική φρίκη

Απ’ αυτόν τον περίεργο και πελιδνό ουρανό,
Που ταλανίζεται όπως το πεπρωμένο σου,
Ποιοι λογισμοί μες στην αδειανή σου την ψυχή
Κατεβαίνουν; Αποκρίσου, λιμπερτίνε.

Αχόρταγα άπληστος
Του κρυφού και του αβέβαιου,
Δεν θα μυξοκλάψω σαν τον Οβίδιο
Διωγμένος απ’ τον λατινικό παράδεισο.

Ουρανοί ξεσκισμένοι σαν γιαλοί,
Μέσα σας η έπαρσή μου καθρεφτίζεται,
Τα τεράστια πενθηφόρα σύννεφά σας

Είναι των ονείρων μου οι νεκροφόρες,
Και οι λάμψεις σας το αντιφέγγισμα είναι
Της κόλασης όπου η καρδιά μου τέρπεται.

Μετάφραση: Ελένη Κόλλια