Κατάσαρκα

Μαζί μου σε κοιμίζω τις νύχτες
Κατάσαρκα σε φορώ σα μια φανέλα μάλλινη.
Τρίβεσαι στο κορμί· μου το ανάβεις.
Μόνος· μ' εξαντλημένη φαντασία.
Θηρία πια με τριγυρνούν.
Τη νύχτα δαγκάνουνε το σπίτι μου,
κλαδιά χτυπούνε το παράθυρο·
ο άνεμος δεν έπαψε εδώ και χρόνια.

Τριαντάφυλλο εκείνου του Γενάρη,
θαμπή μορφή, δικό μου πρόσωπο.