«Όταν δε ακούσητε πολέμους και ακοάς πολέμων,
μη θροείσθε· δει γαρ γενέσθαι, αλλ’ ούτω το τέλος».
(Κατά Μάρκον ιγ’, 7)
Το ερωτηματικό μας είναι, Κύριε:
«Θα γίνει ο Τρίτος Πόλεμος;» Το είδες;
Σαν να ’ναι μαύρο σύννεφο, σαν φάντασμα,
στις καθημερινές εφημερίδες.
Δεόμεθά σου, διώξε αυτό το φάντασμα.
Διώξε το σύννεφο που τριγυρίζει…
Έλα, προτού να σπάσει πια η κουφόβραση,
προτού ν’ αρχίσει πια να ψιχαλίζει.
Δεόμεθά σου, επάκουσον και ελέησον.
Μάκρυνε, Κύριε, μάκρυνε την μπόρα.
Μάκρυνε, Κύριε, μάκρυνε τη θύελλα·
κοντοζυγώνει! Δεν μας παίρνει η ώρα.
Θα γίνει;… δεν θα γίνει ο Τρίτος Πόλεμος;
Ξέρουμε μόνο πως μας είπες: «Πρέπει
να γίνουν όλ’ αυτά». Δεόμεθά σου, μη
διπλώσεις των πτερύγων σου τη σκέπη.
Όλα να τα δεχτούμε, Κύριε, καθώς
σε δικά σου παιδιά ταιριάζει· η πίστη
να μη ραΐσει, Κύριε, ποτέ… ποτέ.
Αν βρεις μια χαραμάδα φόβου, κλείσ’ τη.
Το είπες, πως δεν είναι «τέλος» όλ’ αυτά.
Η τελευταία λέξη είναι δική σου·
θα ’ρθει να μας προφτάσει, όταν θα σκύψουμε
πάνω απ’ το χείλος, Κύριε, της αβύσσου.
«Θα γίνει ο Τρίτος;…» Όχι; Ναι; Δεν ξέρουμε.
Έτοιμες οι καρδιές. Δεόμεθά σου.
Στα χέρια σου είναι και ζωή και θάνατος.
Γεννηθήτω λοιπόν το θέλημά σου!