Στο φως του κεριού

Η νύχτα έπεσε τόσο απότομα,
που δεν πρόλαβε να την αντιληφθεί
το μάτι μας...
Η νύχτα μπήκε μέσα μας, σβύνοντας
με το χέρι ό,τι μας ανήκει.
(Τόσα χρόνια αναζητήσεις και προσπάθειες). 
Κι υπάρχει τόσο φως.
Παράπονο όχι. Αλλά απορία.
Μια τεράστια απορία που προσπαθούμε
να την κρύψουμε μέσα στα χέρια μας
- και δε μπορούμε να δούμε το πρόσωπό σου -
Το νιώθουμε όμως. Βρίσκεται γύρα μας.
Παντού. Γιομάτο αγωνία.