Λέγαμε τον Σαράφη Καίσαρα, τον Κούδα
Λένιν των γηπέδων. Διαδίδαμε πως ο Αϊδινίου
είχε άνεση χρημάτων, πώς αλλιώς
να ερμηνεύαμε τη ραστώνη του υπερφυούς παικταρά.
Αλλ' όταν συγκυρίες μετακόμισης
με οδήγησαν στο μαγαζί του Σπύρου Καπερνέκα
(παίκτης αέρινος, πρώτα στον Πειραιά
που τέλειωσε στους Αρειανίδες την καριέρα του)
Πήρα τον βιδολόγο με έκπτωση, μαζί
ένα κινέζικο τσεκούρι κόκκινο που μ' άρεσε -
τρόμαζα συγκρίνοντας τη μοίρα του
με τη ζωή του ποιητή.
Θα με ξεχάσουν σαν τον Καπερνέκα.
Όταν η φλόγα μπλαβιάσει
θα παίρνουν κάποιον στίχο μου
για μιαν αναφορά.
Άλλοι θα αλωνίζουνε τα γήπεδα
προχωρημένοι, σύννοες, αμείλικτοι
κι ας καμαρώνω τα ποιήματά μου στη βιτρίνα
πόσο κόκκινα και φρέσκα είναι.