Δεν ανησύχησεν ο Νέρων όταν άκουσε
του Δελφικού Μαντείου τον χρησμό:
Τα εβδομήντα τρία χρόνια να φοβάται...
Είχε καιρόν ακόμη να χαρή.
Τριάντα χρονώ είναι - πολύ αρκετή
είν' η διορία που ο θεός τον δίδει
για να φροντίση για τους μέλλοντας κινδύνους.
Τώρα στην Ρώμη θα επιστρέψη, κουρασμένος λίγο-
αλλά εξαίσια κουρασμένος από το ταξίδι αυτό,
που ήταν όλο μέρες απολαύσεως,
στα θέατρα, στους κήπους, στα γυμνάσια...
Των πόλεων της Αχαΐας εσπέρες...
Α, των γυμνών σωμάτων η ηδονή προ πάντων...
Αυτά ο Νέρων... Και στην Ισπανία, ο Γάλβας
κρυφά το στράτευμά του συναθροίζει και το ασκεί-
ο γέροντας ο εβδομήντα τριώ χρονώ…
Facebook
Google