Ο Δαρείος

Ο ποιητής Φερνάζης το σπουδαίον μέρος
του επικού ποιήματός του κάμνει:
το πώς την βασιλεία των Περσών
παρέλαβε ο Δαρείος Υστάσπου. (Aπό αυτόν
κατάγεται ο ένδοξός μας βασιλεύς,
ο Μιθριδάτης, Διόνυσος κ’ Ευπάτωρ). Aλλ’ εδώ
χρειάζεται φιλοσοφία• πρέπει ν’ αναλύση
τα αισθήματα που θα είχεν ο Δαρείος:
…ίσως υπεροψίαν και μέθην… όχι όμως· μάλλον
σαν κατανόηση της ματαιότητος των μεγαλείων.
(Βαθέως σκέπτεται το πράγμα ο ποιητής...)

Aλλά τον διακόπτει ο υπηρέτης του που μπαίνει
τρέχοντας, και την βαρυσήμαντην είδησι αγγέλλει:
- Άρχισε ο πόλεμος με τους Pωμαίους!
Το πλείστον του στρατού μας πέρασε τα σύνορα!

Ο ποιητής μένει ενεός!.. Τι συμφορά!
Πού τώρα ο ένδοξός μας βασιλεύς,
ο Μιθριδάτης, Διόνυσος κ’ Ευπάτωρ,
μ’ ελληνικά ποιήματα ν’ ασχοληθή!
(Μέσα σε πόλεμο, φαντάσου, ελληνικά ποιήματα!..)

Aδημονεί ο Φερνάζης… Aτυχία!
Εκεί που το είχε θετικό με τον Δαρείο
ν’ αναδειχθή, και τους επικριτάς του,
τους φθονερούς, τελειωτικά ν’ αποστομώση!..
Τι αναβολή, τι αναβολή στα σχέδιά του!..
Και νάταν μόνο αναβολή, πάλι καλά.
Aλλά να δούμε αν έχουμε κι ασφάλεια
στην Aμισό. Δεν είναι πολιτεία εκτάκτως οχυρή.
Είναι φρικτότατοι εχθροί οι Pωμαίοι.
Μπορούμε να τα βγάλουμε μ’ αυτούς,
οι Καππαδόκες;,, Γένεται ποτέ;
Είναι να μετρηθούμε τώρα με τες λεγεώνες;..
Θεοί μεγάλοι, της Aσίας προστάται, βοηθήστε μας!..

Όμως μες σ’ όλη του την ταραχή και το κακό,
επίμονα κ’ η ποιητική ιδέα πάει κ’ έρχεται :
…Το πιθανότερο είναι, βέβαια, υπεροψίαν και μέθην…
υπεροψίαν και μέθην θα είχεν ο Δαρείος!..