Βάρα γερά τον νταγερέ, πιωμένε μου λεβέντη!
Κορδέλλα κόκκινη κρεμώ στον άγριο εσέ ζουρνά σου!
Φλουρί κολλώ στο στήθος σου, ξυπόλυτη χορεύτρα!
Στρογγυλοπαίζει σου η κοιλιά κι ο κόρφος σου πετάει
τα μπρούνζινα γιορτάνια σου και τα χοντροβραχιόλια.
Παίζει το μαλυρο μάτι σου, μαργιόλικο, μεγάλο,
και φέρνει ο λάγνος σου χορός την πεθυμιά της νύχτας!..
Κρασί ας μη παύσουν τ' άταχτα μουστάκια μας να στάζουν!
Ε συ, πατέρα! Η κόρη σου 'πόψε το παραμύθι
θα μου ειπεί το τσιγγάνικο πα᾿ στο προσκέφαλό μου!