Παγκόσμια Ημέρα Σαρκοείδωσης

Η 13η Απριλίου έχει καθιερωθεί από το 2008 ως Παγκόσμια Ημέρα Σαρκοείδωσης (World Sarcoidosis Day) για να ευαισθητοποιήσει το παγκόσμιο κοινό για μια σχετικά άγνωστη φλεγμονώδη νόσο, που μπορεί να επηρεάσει τους πνεύμονες, το δέρμα, τους λεμφαδένες και άλλα όργανα του ανθρώπου. Η πρωτοβουλία ανήκε στο Ίδρυμα για την Έρευνα της Σαρκοείδωσης (Foundation for Sarcoidosis Research), του κορυφαίου οργανισμού παγκοσμίως στην έρευνα της νόσου, γνωστής και ως νόσος Μπενιέ-Μπουκ-Σάουμαν (Besnier-Boeck-Schaumann).

Η σαρκοείδωση, μπορεί να προσβάλει οποιοδήποτε όργανο, αλλά συνήθως ξεκινά από τους πνεύμονες, τους λεμφαδένες ή το δέρμα. Προκαλεί αθροίσεις κυττάρων που σχηματίζουν εξογκώματα (κοκκιώματα).

Τα συμπτώματα της σαρκοείδωσης εξαρτώνται από το όργανο που έχει προσβληθεί από τη νόσο και συχνά είναι πολύ ήπια. Εξαιτίας αυτού, η σαρκοείδωση είναι δύσκολο να διαγνωστεί και ανακαλύπτεται τυχαία σε περίπου 5% των περιπτώσεων. Τα συνήθη συμπτώματα είναι ασαφή και περιλαμβάνουν κόπωση, ασθένεια (έλλειψη ενέργειας), πόνους στις αρθρώσεις, αρθρίτιδα, απώλεια βάρους, δύσπνοια, ξηροφθαλμία, θολή όραση, δερματικές αλλοιώσεις, βήχα, διογκωμένους λεμφαδένες, πυρετό και νυχτερινή εφίδρωση.

Τουλάχιστον στο 90% των ασθενών με σαρκοείδωση έχουν προσβληθεί οι πνεύμονές τους από τη νόσο και περίπου οι μισοί από τους προσβεβλημένους αναπτύσσουν μόνιμες πνευμονικές ανωμαλίες. Το δέρμα εμπλέκεται στο 9-37% των περιπτώσεων και οι βλάβες που προκαλούνται από τη σαρκοείδωση συνήθως υποχωρούν από μόνες τους μέσα σε λίγες εβδομάδες. Η νόσος μπορεί επίσης να επηρεάσει την καρδιά, τα μάτια, το νευρικό σύστημα, το ενδοκρινικό σύστημα, το αίμα, τις αρθρώσεις, τα οστά και τους μυς.

Η ακριβής αιτία της σαρκοείδωσης είναι άγνωστη. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες αναπτύσσεται σε γενετικά ευαίσθητα άτομα, λόγω έκθεσης σε μολυσματικό, επαγγελματικό ή περιβαλλοντικό παράγοντα. Δεν υπάρχει ειδική εξέταση για τη σαρκοείδωση, οπότε ο μόνος τρόπος διάγνωσης της νόσου είναι να αποκλειστούν μία προς μία άλλες παθήσεις που ταιριάζουν με τα συμπτώματα.

Δεν υπάρχει θεραπεία για τη σαρκοείδωση και οι θεραπείες ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό ανάλογα με τον ασθενή και τα όργανα που έχουν προσβληθεί. Περίπου τα τρία τέταρτα όλων των ασθενών είναι καλά με τη συμπτωματική θεραπεία και τα δύο τρίτα των ατόμων με σαρκοείδωση επιτυγχάνουν ύφεση εντός μιας δεκαετίας από τη διάγνωση. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις η σαρκοείδωση μπορεί να εξελιχθεί σε πνευμονική ίνωση (ουλές στους πνεύμονες) και θάνατο.

Η σαρκoείδωση έχει παγκόσμια κατανομή, αλλά εμφανίζεται συχνότερα σε συγκεκριμένες εθνικές ομάδες, όπως οι Αφροαμερικανοί, οι Σκανδιναβοί και οι Ιρλανδοί. Αναφέρεται ότι η επίπτωση στις ΗΠΑ είναι 5 περιστατικά ανά 100.000 στους Λευκούς και 40 ανά 100.000 στους Μαύρους.