Αποφθέγματα

Ο θάνατος είναι το δαιμόνιο που εμπνέει, ο μουσηγέτης της φιλοσοφίας. Χωρίς αυτός, δύσκολα θα μπορούσε να φιλοσοφήσει ο άνθρωπος.

Ο θάνατος είναι το πιο φοβερό απ' όλα τα πράγματα, γιατί αποτελεί το τέρμα, πέρα από το οποίο πιστεύεται πως δεν υπάρχει τίποτα, ούτε καλό ούτε κακό, γι' αυτόν που πέθανε.

Ο θάνατος είναι ύπνος, ύπνος χωρίς διακοπή, χωρίς πρωινά που μας περιμένει ο μόχθος, χωρίς νυχτιές με αϋπνίες.

Ο θάνατος μοιάζει με τον ύπουλο καπνό, που πνίγει τη φλόγα.

Ο θάνατος τότε μόνο είναι το μεγαλύτερο κακό, όταν τον παρακαλούμε να έρθει κι αυτός δεν εισακούει τις προσκλήσεις μας.

Ο θάνατος, είναι μοναχικός. Είναι το πιο μοναχικό γεγονός στη ζωή ενός ανθρώπου.

Ο θάνατος, καθώς η γέννηση, είναι ένα μυστήριο της φύσης.

Ό,τι έζησε πρέπει να πεθάνει και μέσα από τη φύση να περάσει στην αιωνιότητα.

Οι άνθρωποι φοβούνται το θάνατο, καθώς τα παιδιά φοβούνται το σκοτάδι, κι όπως ο φόβος των παιδιών για το σκοτάδι μεγαλώνει, έτσι μεγαλώνει ο φόβος του θανάτου στους ανθρώπους.

Οι επικήδειες πομπές ενδιαφέρουν περισσότερο τη ματαιοδοξία των ζωντανών, παρά τη μνήμη των πεθαμένων.

Όλη αυτή η συζήτηση για την ισότητα… Το μόνο κοινό πράγμα που έχουν οι άνθρωποι είναι ότι όλοι πρόκειται να πεθάνουν.

Όλοι είμαστε καταδικασμένοι να έχουμε άγχος για τον θάνατο. Είναι το κόστος της πρόσβασης στην αυτογνωσία.

Όλοι σε αγαπούν, όταν είσαι δύο μέτρα μέσα στη γη.

Όσο κι αν η ζωή είναι μικρή, κανείς απ' όλους δεν υπήρξε αδιάκοπα τόσο ευτυχισμένος, που να μην πεθύμησε πολλές φορές, και όχι μόνο μία, το θάνατο παρά τη ζωή. Οι συμφορές και οι αρρώστιες κάνουν να φαίνεται η ζωή σαν να έχει μεγάλη διάρκεια, ενώ αυτή έχει μικρή. Έτσι, όταν η ζωή γίνεται βάρος, ο θάνατος είναι το καλύτερο καταφύγιο για τους ανθρώπους.

Όσοι είχαν το ατύχημα να συνοδεύσουν πολλούς απ' τους δικούς τους στο νεκροταφείο, γνωρίζουν ότι κάθε υποκρισία σταματάει στο αμάξι, κατά τη διάρκεια της πορείας από την εκκλησία στο κοιμητήρι. Οι αδιάφοροι αρχίζουν τη συζήτηση, ενώ οι πιο θλιμμένοι άνθρωποι παύουν να τους ακούν και τους αποχωρίζονται.

Παχαίνουμε όλα τα πλάσματα μόνο και μόνο για να παχύνουμε τον εαυτό μας, και παχαίνουμε τον εαυτό μας για τα σκουλήκια.

Πεθαίνοντας θα προσφέρω στους ανθρώπους τα πιο πλούσια δώρα μου. Αυτό έμαθα απ' τον ήλιο, που όταν δύει είναι τόσο λαμπρός και με τους ανεξάντλητους θησαυρούς του βυθίζεται στη θάλασσα, έτσι που κάνει το φτωχό ψαρά να κωπηλατεί με χρυσωμένα κουπιά.

Πιστεύω στο σεξ και στο θάνατο. Είναι δύο εμπειρίες που έρχονται μια φορά στη ζωή.

Πόσο θαυμάσιος είναι ο θάνατος! Ο θάνατος και ο αδερφός του ο ύπνος.

Σαν η ώρα φτάσει, κανένας δεν ξεφεύγει τη μοίρα του. Και κανένας δεν παίρνει αναβολή, όταν κριτής είναι ο θάνατος!