Ρόμπερτ Μίτσαμ: Ο πιο νωχελικός «σκληρός» του Χόλιγουντ

Ο Ρόμπερτ Μίτσαμ (Robert Mitchum) υπήρξε μία από τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες του Χόλιγουντ. Με τη νυσταλέα ματιά του, τη βαθιά φωνή του, το σαρδόνιο χαμόγελό του και το παγερό ύφος του, υποδύθηκε κυρίως σκληρούς τύπους στη μεγάλη οθόνη. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (AFI) τον κατέταξε στην 23η θέση στον κατάλογο με τις 50 θρυλικές μορφές του αμερικάνικου κινηματογράφου.

Ο Ρόμπερτ Μίτσαμ γεννήθηκε στις 6 Αυγούστου 1917 στο Μπρίτζπορτ της πολιτείας Κονέκτικατ των ΗΠΑ. Παιδί φτωχής οικογένειας, έχασε τον πατέρα του από πολύ νωρίς και αυτό φαίνεται ότι του στοίχισε. Κακός μαθητής και καυγατζής, εγκατέλειψε στα 16 του την οικογένειά του και αναζήτησε την τύχη του στη Νέα Υόρκη.

Έκανε διάφορες δουλειές για να ζήσει και μία από αυτές ήταν μποξέρ, με αποτέλεσμα να σπάσει τη μύτη του. Κατέληξε στο Λος Άντζελες, όπου ζούσε η αδελφή του, και βρήκε δουλειά ως βοηθός σε κινηματογραφικές ταινίες.

Πρώτα βήματα στον κινηματογράφο και υποψηφιότητα για Όσκαρ

Χωρίς υποκριτική παιδεία, αλλά με το θράσος που του έδινε η μαθητεία του στο δρόμο, αποφάσισε να γίνει ηθοποιός. Πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο το 1941 με ασήμαντους και μικρούς ρόλους στη συνέχεια.

Το 1945 πρωταγωνίστησε στο πολεμικό δράμα του Γουίλιαμ Γουέλμαν «Οι ήρωες του Κασίνο» («The Story of G.I. Joe»), που αποτέλεσε καμπή στην καριέρα του. Η υποψηφιότητά του για Όσκαρ β’ ανδρικού ρόλου τον έκανε ευρύτερα γνωστό και τον έχρισε πρωταγωνιστή.

Το 1948 συνελήφθη για κατοχή μαριχουάνας και πέρασε δύο εβδομάδες στη φυλακή. Ένα τέτοιο σκάνδαλο θα είχε καταστρέψει τις καριέρες των περισσότερων κινηματογραφικών αστέρων της εποχής, αλλά όχι του Μίτσαμ, που ενίσχυσε την εικόνα του ως επαναστάτη και απόβλητου.

Οι δύο ρόλοι που τον σημάδεψαν ήταν του παράφρονα ιεροκήρυκα στο αριστουργηματικό φιλμ νουάρ του Τσαρλς Λότον «Η νύχτα του κυνηγού» («The Night of the Hunter», 1955) και του πρώην φυλακισμένου που θέλει να εκδικηθεί τον δικηγόρο του (Γκρέγκορι Πεκ) στο «Ακρωτήρι του φόβου» («Cape Fear», 1962), που σκηνοθέτησε ο Τζέι Λι Τόμπσον. Χρόνια αργότερα, το 1991, ο Μάρτιν Σκορσέζε θα ξαναγυρίσει την ταινία, με πρωταγωνιστή τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο και τον Μίτσαμ σε διαφορετικό ρόλο.

Ο ντετέκτιβ Μάρλοου και κορυφαίες συνεργασίες

Ο Μίτσαμ υπηρέτησε το φιλμ νουάρ και ως ντετέκτιβ Μάρλοου (ο ήρωας των αστυνομικών ιστοριών του Ρέιμοντ Τσάντλερ) στις ταινίες «Δέκα δολοφόνοι για τον ντετέκτιβ Μάρλοου» («Farewell, My Lovely», 1975) και «Ο ντετέκτιβ Μάρλοου ξαναχτυπά» («The Big Sleep», 1978 ).

Στη μακρόχρονη καριέρα του ο Ρόμπερτ Μίτσαμ πρωταγωνίστησε σε ταινίες γνωστών σκηνοθετών: «Διασταυρούμενα Πυρά («Crossfire», 1947) του Έντουαρντ Ντμίτρικ, «Τέσσερα πτώματα χωρίς ένοχο» («Angel Face», 1953) και «Ποτάμι χωρίς επιστροφή» («River of No Return», 1954) του Ότο Πρέμινγκερ με συμπρωταγωνίστρια τη Μέριλιν Μονρόε, «Το παιχνίδι της μοναξιάς» («Two for the Seesaw», 1962) του Ρόμπερτ Γουάιζ, «Η κόρη του Ράιαν» («Ryan’s Daughter», 1970) του Ντέιβιντ Λιν, «Οι φίλοι του Έντι Κόιλ» («The Friends of Eddie Coyle», 1973) του Πίτερ Γέιτς, «Ο τελευταίος των μεγιστάνων» («The Last Tycoon», 1976) του Ελία Καζάν, «Ο κύριος Νορθ» («Mr. North», 1988) του Ντάνι Χιούστον κ.ά.

Επίσης, πρωταγωνίστησε σε πολλές τηλεοπτικές ταινίες και μίνι σειρές, όπως «Οι Άνεμοι του Πολέμου» («The Winds of War», 1983), που προβλήθηκε και στην Ελλάδα.

Ο Ρόμπερτ Μίτσαμ πέθανε την 1η Ιουλίου 1997 στη Σάντα Μπάρμπαρα της Καλιφόρνιας, σε ηλικία 79 ετών. Ήταν δεινός καπνιστής και είχε προσβληθεί από καρκίνο των πνευμόνων. Από το 1940 ήταν νυμφευμένος με την αστρολόγο Ντόροθι Σπενς (1919-2014) και είχε αποκτήσει μαζί της δύο γιους και μία κόρη.