Άγιος Αλέξανδρος ο Δερβίσης

Ο Άγιος Αλέξανδρος ο Δερβίσης είναι νεομάρτυρας της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η μνήμη του οποίου τιμάται κάθε χρόνο στις 26 Μαΐου.

Ο Αλέξανδρος καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη κι έμενε στην περιοχή της Λαοδηγίας ή Λαγωδιανῆς (σημερινή Λαοδηγήτρια). Οι γονείς του, θέλοντας να τον διαφυλάξουν από τις κακόβουλες επιθυμίες κάποιου Τούρκου, αναγκάστηκαν να τον φυγαδεύσουν στη Σμύρνη. Εκεί βρήκε εργασία στο σπίτι ενός Τούρκου Πασά, ο οποίος τον έπεισε να αλλαξοπιστήσει και ν’ ασπαστεί τον Μουσουλμανισμό. Σ’ ένα προσκύνημά του στη Μέκκα, έλαβε το σχήμα του δερβίση.

Ως δερβίσης πλέον περιόδευε σε πόλεις και χωριά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κηρύσσοντας το λόγο του Μωάμεθ. Γρήγορα όμως μετανόησε και άρχισε να βιώνει ένα προσωπικό δράμα. Έχοντας εξωτερικά το σχήμα του δερβίση, εσωτερικά όμως νιώθοντας Χριστιανός, ζούσε ως δια Χριστόν σαλός κι έλεγχε με σκληρά λάγια τους Τούρκους.

Αυτή η συμπεριφορά του προβλημάτισε κι εξόργισε τόσο πολύ τους μουσουλμάνους στο Ραχήτι της Αιγύπτου, ώστε αποφάσισαν να τον σκοτώσουν, κάτι το οποίο θα έκαναν, αν ο Αλέξανδρος δεν επληφορείτο το γεγονός έγκαιρα και δεν έφευγε από εκεί.

Το 1784 επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και αφού παρέμεινε για μικρό χρονικό διάστημα, συνέχισε κατόπιν την περιπλάνησή του σε διάφορα μέρη. Δέκα χρόνια αργότερα, το 1794, κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ο Αλέξανδρος έφθασε στη Χίο και πήγε σε κάποια εκκλησία, για να παρακολουθήσει μια Ακολουθία.

Έχοντας το σχήμα του δερβίση περιφερόταν άνετα ανάμεσα στους Τούρκους, τους οποίους έλεγχε για τη σκληρή και απάνθρωπη συμπεριφορά τους, ενώ συγχρόνως τους κήρυττε τη φιλανθρωπία, τη σωφροσύνη και την αρετή. Από την άλλη πάλι φερόταν με πολλή γλυκύτητα και πραότητα απέναντι στους Χριστιανούς με τους οποίους ερχόταν σε επαφή.

Στη Χίο δεν παρέμεινε για πολύ και πέρασε απέναντι στη Σμύρνη. Μία εβδομάδα πριν από την Πεντηκοστή, παρουσιάστηκε μπροστά στον καδή της πόλης και αφού ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό, πέταξε το δερβίσικο κάλυμμα της κεφαλής του και φόρεσε το χριστιανικό. Το θέαμα αυτό προκάλεσε την έκπληξη και συνάμα την οργή των παρισταμένων Τούρκων, οι οποίοι στην αρχή εξέλαβαν τον Αλέξανδρο ως τρελό και προσπάθησαν να τον μεταπείσουν.

Όταν όμως διαπίστωσαν την επιμονή του, διέταξαν τη φυλάκισή του. Την επόμενημέρα οδηγήθηκε για δεύτερη φορά στην έδρα του καδή, όπου παρ᾿ όλες τις απειλές των Τούρκων χλεύασε και πάλι την πίστη στο Μωάμεθ, με αποτέλεσμα να ξαναοδηγηθεί στη φυλακή.

Για τρίτη φορά οδηγήθηκε ενώπιον του καδή, μια Παρασκευή, ιερή μέρα για τους Μουσουλμάνους. Τον ανέκριναν εκ νέου και ο Αλέξανδρος για τρίτη φορά παρέμεινε σταθερός στην πίστη του. Ύστερα από αυτό αποφασίστηκε η θανάτωσή του κι εκτελέστηκε δια αποκεφαλισμού.