Ο Βαραββάς (bar abba = γιος του πατέρα ή του δασκάλου στα αραμαϊκά) είναι ένα από τα πρόσωπα της Καινής Διαθήκης που έζησε την εποχή του Ιησού Χριστού. Ήταν Ιουδαίος ληστής ή επαναστάτης και είχε φυλακιστεί για στάση εναντίον των Ρωμαίων.
Ο Πόντιος Πιλάτος, θέλοντας να ελευθερώσει τον Ιησού, έκανε χρήση του δικαιώματός του ως ηγεμόνα να απελευθερώνει κάθε χρόνο την εορτή του Ιουδαϊκού Πάσχα έναν καταδικασμένο σε θάνατο (privilegium paschale) και ρώτησε τους Ιουδαίους εάν προτιμούν την απόλυση του Ιησού ή του Βαραββά.
Ο ιουδαϊκός όχλος με την υποκίνηση των αρχιερέων, ζήτησαν την απελευθέρωση του Βαραββά και τη σταύρωση του Ιησού (Ματθ.κζ 16-26. Μάρκ. ιε’, 7-15.
Λουκ. κγ, 18-25. Ιω. ιη,40, Πράξ. γ, 14).
Για το πρόσωπο του Βαραββά δεν υπάρχουν άλλες αξιόπιστες πληροφορίες στις πηγές. Σύμφωνα με μεταγενέστερες παραδόσεις, το πλήρες όνομά του ήταν Ιησούς ο Βαραββάς και το αναφέρει ο Ωριγένης, ο οποίος εκπλήσσεται πώς ένας κακούργος φέρει ένα τόσο ιερό όνομα.
Το όνομα Βαραββάς έχει αρνητική σημασιοδότηση στην Ισπανία και σε ορισμένες σλαβικές χώρες και χαρακτηρίζει τον κακό άνθρωπο.
Η χριστιανική αφήγηση για τον Βαραββά έπαιξε ρόλο στον ιστορικό αντισημιτισμό, επειδή έχει χρησιμοποιηθεί για να ρίξει την ευθύνη για τη σταύρωση του Ιησού στους Εβραίους.
Γίνε συνδρομητής με μόλις 
Facebook
Google