Μαρίνος Χαρβούρης: Ο μεγαλοφυής Κεφαλλονίτης μηχανικός

Ο Κεφαλλονίτης Μαρίνος Χαρβούρης υπήρξε ένας από τους πιο γνωστούς μηχανικούς του 18ου αιώνα, κυρίως για το κατόρθωμά του να μεταφέρει ένα γιγαντιαίο βράχο πάνω στον οποίο στήθηκε το άγαλμα του Μεγάλου Πέτρου στην Αγία Πετρούπολη της τσαρικής Ρωσίας.

Ο Μαρίνος Χαρβούρης γεννήθηκε το 1729 στο Αργοστόλι από αρχοντική οικογένεια της Κεφαλλονιάς. Αδέλφια του ο γιατρός Ιωάννης Βαπτιστής Χαρβούρης (1722-1804) και ο γιατρός και χημικός Μάρκος Χαρβούρης (1731-1808). Και τα δύο αδέλφια διακρίθηκαν στις επιστήμες τους και κατέλαβαν καθηγητικές θέσεις σε ευρωπαϊκά πανεπιστήμια.

Σπουδές στην Ιταλία

Ο Μαρίνος Χαρβούρης σπούδασε φυσική και μαθηματικά στην Μπολόνια της Ιταλίας. Επέστρεψε στο Αργοστόλι, αλλά λόγω μιας σοβαρής νεανικής παρεκτροπής, εξορίστηκε από τους Βενετούς και κατέφυγε στη Ρωσία. Εκεί, με την υποστήριξη του συμπατριώτη του στρατηγού Πέτρου Μελισσηνού, διορίστηκε από την αυτοκράτειρα Αικατερίνη τη Μεγάλη συνταγματάρχης του μηχανικού. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Ρωσία χρησιμοποιούσε το επώνυμο Λάσκαρις.

Με αυτή την ιδιότητα οικοδόμησε το κτήριο στο οποίο στήθηκε ο ανδριάντας του Μεγάλου Πέτρου, και εφηύρε μηχανή (το πρότυπο της οποίας εκτίθεται στο Πολυτεχνείο των Παρισίων), με την οποία μεταφέρθηκε από τον Φινλανδικό Κόλπο στην Πετρούπολη γιγάντιος γρανιτένιος βράχος ύψους 7 μέτρων, μήκους 13 μέτρων και πλάτους 2,5 μέτρων, που χρησιμοποιήθηκε ως βάθρο για τον μεγάλο έφιππο ανδριάντα, που φιλοτέχνησε ο γάλλος γλύπτης Ετιέν Μορίς Φαλκονέ.

Στην Αγία Πετρούπολη νυμφεύτηκε την ελληνικής καταγωγής Έλενα Χατζησκουλέου, κόρη ανώτερου αξιωματούχου της τσαρικής αυλής, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά.

Τα τελευταία χρόνια και η δολοφονία του

Το 1770 ο Χαρβούρης παραιτήθηκε από τις τάξεις του ρωσικού στρατού, μετά το θάνατο της συζύγου του και μετέβη στη Γαλλία, όπου νυμφεύθηκε για δεύτερη φορά μια γαλλίδα. Το 1778 επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου εισήγαγε την καλλιέργεια του ζαχαροκάλαμου και του αμερικάνικου βαμβακιού.

Ο Μαρίνος Χαρβούρης έπεσε θύμα ληστείας και δολοφονήθηκε στις 19 Απριλίου 1782, από μια συμμορία Μανιατών που πιθανώς εργάζονταν στα κτήματά του.