Γκλεν Μίλερ

Ο Γκλεν Μίλερ (Glenn Miller) ήταν αμερικανός τρομπονίστας, συνθέτης και ενορχηστρωτής της τζαζ, με μεγάλες επιτυχίες στο ενεργητικό του. Υπήρξε από τις σημαίνουσες προσωπικότητες της εποχής του σουίνγκ και των μεγάλων ορχηστρών (big bands) και ένα από τα σύμβολα της γενιάς της δεκαετίας του ‘40, της γενιάς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Άλτον Γκλεν Μίλερ γεννήθηκε την 1η Μαρτίου 1905 στην πόλη Κλαρίντα της πολιτεία Αϊόβα των ΗΠΑ και ακολούθησε τις μετακινήσεις της οικογένειάς του τα επόμενα χρόνια. Με μουσική φλέβα από τα μικράτα του, έμαθε κορνέτα και μαντολίνο, αλλά ήταν το τρομπόνι που τελικά τον κέρδισε. Ξεκίνησε μουσικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, αλλά γρήγορα τις εγκατέλειψε για να εργαστεί ως μουσικός. Το 1926 προσλήφθηκε ως τρομπονίστας στην ορχήστρα του Μπεν Πόλακ και από το 1928 έως το 1936 ήταν ένας περιζήτητος μουσικός και ενορχηστρωτής στη Νέα Υόρκη. Οι συνεργασίες του περιλάμβαναν τις ορχήστρες των αδελφών Ντόρσεϊ, του Μπένι Γκούντμαν και του Ρέι Νομπλ.

Το 1937 σχημάτισε την πρώτη του ορχήστρα, η οποία πέρασε απαρατήρητη, αλλά ο ίδιος επαινέθηκε για την ενορχήστρωση της σύνθεσης του Τζορτζ Γκέρσουϊν «I Got Rythm». Τον επόμενο χρόνο σχημάτισε μία νέα ορχήστρα, με την οποία κέρδισε παγκόσμια φήμη. «Μια μπάντα πρέπει να έχει τον δικό της ξεχωριστό ήχο, να έχει τη δική της προσωπικότητα», είχε πει κάποτε και το πέτυχε απόλυτα με την «The Glen Miller Orchestra».

Ο θρίαμβος της μπάντας του στις αίθουσες χορού οφειλόταν στις γλυκές ενορχηστρώσεις που εκτελούσε με εξαιρετική λεπτότητα. Το κλαρινέτο του Γουίλμπερ Σουόρτζ έπαιζε τη μελωδία, ντουμπλαρισμένο από το τενόρο σαξόφωνο του Τεξ Μπένεκι, που έπαιζε μία οκτάβα χαμηλότερα, και τα άλλα σαξόφωνα σε αρμονική υποστήριξη. Ο ίδιος ο Μίλερ σπάνια σόλαρε με το τρομπόνι του («Little Brown Jug»). Ο σπουδαίος κριτικός της τζαζ Γκούντερ Σούλερ έγραψε ότι «είναι δύσκολο να σκεφτείς κάποιον άλλο με τόσο μοναδικό ήχο».

H σύνθεσή του «Moonlight Serenade» (1939) ήταν η πρώτη ηχογράφηση που ξεπέρασε σε πωλήσεις το ένα εκατομμύριο αντίτυπα και το τραγούδι των Γκόρντον/Γουόρεν «Chatanooga Choo Choo», που ηχογράφησε με την ορχήστρα του το 1941, ήταν ο πρώτος χρυσός δίσκος στην ιστορία της μουσικής. Άλλες μεγάλες του επιτυχίες ήταν οι συνθέσεις «In the Mood», «Sunrise Serenade», «Tuxedo Junction», «Perfidia», (I've Got a Gal In) Kalamazoo» και «A String of Pearls».

To 1942, πάνω στην ακμή της δόξας του, διέλυσε την ορχήστρα του και ζήτησε να καταταγεί στον αμερικανικό στρατό «για να προσφέρει λίγη χαρά στους αγωνιζόμενους στρατιώτες μας (στα μέτωπα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου)», όπως έγραψε σε επιστολή του προς τις αρχές. Τον Δεκέμβριο του 1942 ηγήθηκε της μπάντας της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, δίνοντας συναυλίες σε στρατόπεδα και σε συναυλιακούς χώρους για τη συγκέντρωση χρημάτων για τις ανάγκες των πολεμικών επιχειρήσεων.

Στις 15 Δεκεμβρίου 1944, ο Γκλεν Μίλερ επιβιβάσθηκε στο Λονδίνο σ’ ένα στρατιωτικό αεροπλάνο με διμελές πλήρωμα, έχοντας ως προορισμό το Παρίσι, όπου επρόκειτο να μετασταθμεύσει η στρατιωτική μπάντα. Κατά τη διάρκεια της πτήσης τα ίχνη του αεροπλάνου χάθηκαν πάνω από Μάγχη και δεν βρέθηκαν ποτέ. Ο Γκλεν Μίλερ άφησε εν ζωή τη σύζυγό του Χέλεν και τα δύο υιοθετημένα παιδιά τους.

Λόγω της μεγάλης δημοφιλίας του δεν άργησαν να κυκλοφορήσουν θεωρίες συνωμοσίας, όπως ότι βρισκόταν σε μυστική αποστολή για τη σύναψη ειρήνης με τη ναζιστική Γερμανία, ότι καταρρίφθηκε κατά λάθος από συμμαχικά αεροπλάνα ή ότι πέθανε από καρδιακή προσβολή σε οίκο ανοχής στο Παρίσι. Η πιο πιθανή αιτία για την εξαφάνιση του αεροπλάνου ήταν οι πολύ κακές καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν στη θαλάσσια περιοχή της Μάγχης.

Στη διεθνή φήμη του Γκλεν Μίλερ συνέβαλαν και τα δύο χολιγουντιανά μιούζικαλ στα οποία έπαιζε κι εμφανιζόταν με την ορχήστρα του: «Ειδύλλιο στα χιόνια» («Sun Valley Serenade», 1941) και «Orchestra Wives» (1942). Αλλά ο μεγαλύτερος παράγοντας για τη διατήρησή της ήταν η ωραιοποιημένη κινηματογραφική του βιογραφία «The Glenn Miller Story» (1953), σε σκηνοθεσία Άντονι Μαν και πρωταγωνιστή τον Τζέιμς Στιούαρτ (στην Ελλάδα προβλήθηκε με τον τίτλο «Το ατελείωτο ρομάντζο»).

Η «The Glen Miller Orchestra» παρέμεινε ενεργή και μετά το θάνατό του ιδρυτή της και συνεχίζει να δίνει συναυλίες με διαφορετικές συνθέσεις μέχρι σήμερα σε γεμάτα θέατρα, ενώ οι ηχογραφήσεις του Γκλεν Μίλερ συνεχίζουν να πωλούν εκατομμύρια αντίτυπα.