Φιλ Λάινοτ

Ο Φιλ Λάινοτ (Philip Lynott) ήταν ιρλανδός τραγουδιστής, συνθέτης και μπασίστας, ιδρυτής του συγκροτήματος Thin Lizzy, ενός από τα επιδραστικότερα σχήματα του χαρντ ροκ. Η μουσική τους ήταν ένα πάντρεμα του σκληρού ροκ με το ριθμ εντ μπλουζ, τους κέλτικους μελωδισμούς και τη φάνκι διάθεση. Ο Φιλ Λάινοτ, μαζί με τον Μπομπ Ντίλαν, τον Τζιμ Μόρισον, την Πάτι Σμιθ και τον Μπρους Σπρίνγκστιν, θεωρείται ένας από τους ποιητές της ροκ μουσικής. Οι στίχοι του αντλούν τη θεματολογία τους από ιστορίες της εργατικής τάξης και αναφέρονται σε χαρακτήρες από τα προσωπικά του βιώματα και τον κέλτικο πολιτισμό.

Ο Φίλιπ Πάρις Λάινοτ γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου 1949 στο Γουέστ Μπρόμιτς της κεντρικής Αγγλίας, από πατέρα βραζιλιάνο και μητέρα ιρλανδή. Μεγάλωσε όμως με τους γονείς της μητέρας του στο Δουβλίνο και ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του Ιρλανδό.

Στα εφηβικά του χρόνια ανακάλυψε το ροκ εν ρολ και άρχισε να τραγουδά στο πρώτο του συγκρότημα, τους Black Eagles και τους Skid Row, όπου συνάντησε τον κιθαρίστα Γκάρι Μουρ. Με κύριες επιρροές τον Βαν Μόρισον και τον Τζίμι Χέντριξ, σχημάτισε στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 τους Thin Lizzy, οι οποίου στα μέσα της ίδιας δεκαετίας έγιναν ένα από τα δημοφιλέστερα συγκροτήματα του χαρντ ροκ, ιδιαίτερα με την επιτυχία-ύμνο «The Boys are Back in Town» (1976) και μία σειρά από κλασικά άλμπουμ, όπως τα «Jailbreak» (1976), «Bad Reputation» (1977), «Live & Dangerous» (1978) και «Black Rose: A Rock Legend» (1979). Μεγάλες τους επιτυχίες και τα τραγούδια «Whiskey In the Jar» (1973), «Don’t Believe A Word» (1976), «Dancing in the moonlight» (1977), «Parisienne Walkways» (1978), «Sarah» (1979) και «Waiting for an Alibi» (1979).

Εκτός από τον άμεσα αναγνωρίσιμο (και απεριόριστα αντιγραμμένο) ήχο τους με τις δίδυμες κιθάρες των Σκοτ Γκόραμ και Μπράιαν Ρόμπερτσον, ήταν και η λυρική φλέβα του Λάινοτ που διαμόρφωσε τον χαρακτήρα του συγκροτήματος. Από την πλευρά του, ο Λάινοτ αγκάλιασε τη νεοσύστατη τότε πανκ σκηνή, σχηματίζοντας ένα παράπλευρο συγκρότημα με πρώην μέλη των Sex Pistols, τους Greedy Bastards, έγινε φίλος με τον τραγουδιστή των Boomtown Rats, Μπομπ Γκέλντοφ, και φιλοξενήθηκε από τον Τζόνι Θάντερς στο άλμπουμ του «So Alone» (1978). Ο Λάινοτ δημοσίευσε επίσης αρκετά βιβλία της ποίησής του κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70 και του '80, και κυκλοφόρησε δύο προσωπικά άλμπουμ, τα «Solo in Soho» (1980) και «Phil Lynott Album» (1982).

Αλλά όπως πολλοί ρόκερ της εποχής του ενέδωσε στον κόσμο των σκληρών ναρκωτικών και του αλκοόλ. Ο τρόπος αυτός της ζωής του στο απόγειο της δόξας του, όχι μόνο επηρέασε την ποιότητα της δουλειάς των Thin Lizzy στις αρχές της δεκαετίας του '80 (συμβάλλοντας στη διάλυση της μπάντας το 1983), αλλά αποδείχθηκε επιζήμιος για την προσωπική του ζωή (χώρισε με τη σύζυγό του Κάρολιν Κράουδερ) και καταστροφικός για την υγεία του.

Μετά τη διάλυση των Thin Lizzy, ο Λάινοτ προσπάθησε να σχηματίσει ένα άλλο συγκρότημα, τους Grand Slam, χωρίς επιτυχία. Η επιτυχημένη συνεργασία με τον παλιό φίλο Γκάρι Μουρ στο πολιτικό τραγούδι «Out in the Fields» (1985), ήταν μόνο μία αναλαμπή, και ο σπουδαίος ιρλανδός μουσικός και ποιητής του ροκ πέθανε στις 4 Ιανουαρίου 1986, σε ηλικία 37 ετών. Ωστόσο, η η μουσική και το πνεύμα του Φιλ Λάινοτ εξακολουθούν να ζουν και να εμπνέουν μουσικούς και συγκροτήματα, όπως οι Metallica, οι Def Leppard, ο Χένρι Ρόλινς, οι Smashing Pumpkins και οι Living Colour.