Ρίο 2016

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2016 (επισήμως Αγώνες της 31ης Ολυμπιάδας)
διεξήχθησαν από τις 5 έως τις 21 Αυγούστου στο Ρίο ντε Ζανέιρο της Βραζιλίας με τη συμμετοχή 11.238 αθλητών και αθλητριών από 207 χώρες.

Το Ρίο διεκδίκησε και πέτυχε με σχετική άνεση να του δοθεί το δικαίωμα από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) να διοργανώσει Ολυμπιακούς Αγώνες, τους πρώτους σε πόλη της Νότιας Αμερικής. Στη σχετική ψηφοφορία που έγινε στις 2 Οκτωβρίου 2009 στην Κοπεγχάγη, το Ρίο επικράτησε της Μαδρίτης με 66 ψήφους έναντι 32. Νωρίτερα είχαν τεθεί εκτός μάχης οι υποψηφιότητες του Σικάγου και του Τόκιο, το οποίο τελικά θα αναλάβει τη διοργάνωση του 2020. Τρεις πόλεις, το Μπακού, η Ντόχα και η Πράγα, είχαν κοπεί στα πρώτα στάδια της διαδικασίας επιλογής.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ρίο ήταν οι πρώτοι σε λουζόφωνη (πορτογαλόφωνη χώρα), οι πρώτοι που έγιναν τη χειμερινή περίοδο, οι πρώτοι σε πόλη της Λατινικής Αμερικής από το 1968 και οι πρώτοι στο νότιο ημισφαίριο από το 2000. Για πρώτη φορά επίσης συμμετείχε σε Ολυμπιακούς Αγώνες ομάδα προσφύγων υπό τη σημαία της ΔΟΕ.

Το πρόγραμμα των αγώνων ξεκίνησε στις 3 Αυγούστου με προκριματικά αγωνίσματα διαφόρων αθλημάτων και δύο μέρες αργότερα έγινε η επίσημη τελετή έναρξης στο θρυλικό Μαρακανά. Την έναρξη των αγώνων κήρυξε ο αντιπρόεδρος και προσωρινός πρόεδρος της Βραζιλίας, Μισέλ Τεμέρ, καθώς η πρόεδρος της χώρας Ντίλμα Ρούσεφ είχε εκπέσει του αξιώματός της λόγω διαφθοράς. Αλλά και η διοργάνωση σημαδεύτηκε από φαινόμενα διαφθοράς και μάλιστα ο πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής Κάρλος Νούζμαν συνελήφθη και ανακρίθηκε το 2017 για εξαγορά ψήφων μελών της ΔΟΕ, προκειμένου να ψηφίσουν υπέρ του Ρίο. Παρά τους φόβους, η επιδημία του ιού Ζίκα, που έπληττε εκείνη την περίοδο τη Βραζιλία, δεν επηρέασε τη διεξαγωγή των αγώνων.

Την καλλιτεχνική διεύθυνση της τελετής έναρξης είχε ο γνωστός βραζιλιάνος σκηνοθέτης Φερνάντο Μεϊρέλες, που παρουσίασε ένα πρόγραμμα με στιγμιότυπα από την ιστορία και τον πολιτισμό της Βραζιλίας, καθώς και μηνύματα για την προστασία του περιβάλλοντος. Τον ολυμπιακό βωμό στο Μαρακανά άναψε ο βετεράνος μαραθωνοδρόμος Βαντερλέι ντε Λίμα, γνωστός από την ατυχία του στους Ολυμπιακούς της Αθήνας το 2004, όταν κατά τη διάρκεια του Μαραθωνίου του επιτέθηκε ένας ιρλανδός θεατής, με αποτέλεσμα από προπορευόμενος να τερματίσει τρίτος.

Το έμβλημα των αγώνων ήταν τρεις φιγούρες ενωμένες στα χέρια και τα πόδια, που αναπαριστούσαν το βουνό Πόουν τζι Ασούκαρ, το οποίο δεσπόζει στον κόλπο Γκουαναμπάρα του Ρίο. Η μασκότ των αγώνων ήταν το ζωάκι Βινίσιους, συνδυασμός γάτας, μαϊμούς και πουλιού. Το όνομα παρέπεμπε στον ποιητή και στιχουργό Βινίσιους ντε Μοράες, έναν από τους πρωτεργάτες της μπόσα νόβα.

Στο αγωνιστικό μέρος, κυριάρχησαν τρεις αμερικανοί αθλητές: ο κολυμβητής Μάικλ Φελπς με 5 χρυσά και 1 χάλκινο, η κολυμβήτρια Κέιτι Λεντέκι με 4 χρυσά και 1 αργυρό και η γυμνάστρια Σιμόν Μπάιλς με 4 χρυσά και 1 χάλκινο. Τρία χρυσά κατέκτησε ο τζαμαϊκανός σπρίντερ Γιουσέιν Μπόλτ, που ολοκλήρωσε μία σπουδαία καριέρα. Στον πίνακα των μεταλλίων πρώτευσαν οι ΗΠΑ με 121 (46-37-38) και ακολούθησαν η Κίνα με 70 (26-18-26) και η Μεγάλη Βρετανία με 67 (27-23-17)

Η ελληνική συμμετοχή

Η Ελλάδα συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο με 93 αθλητές (56 άνδρες και 37 γυναίκες) σε 15 αθλήματα και κατέκτησε 6 μετάλλια (3-1-2): ένα χρυσό κι ένα χάλκινο με την Άννα Κορακάκη στο πιστόλι 25 μ. και το αεροβόλο 10 μ., ένα χρυσό με τον Ελευθέριο Πετρούνια στους κρίκους, ένα χρυσό με την Κατερίνα Στεφανίδη στο άλμα επί κοντώ, ένα αργυρό με τον Σπύρο Γιαννιώτη στα 10 χλμ. ανοιχτής θάλασσας κι ένα χάλκινο με τον Παύλο Καγιαλή και τον Παναγιώτη Μάντη στα 470 της ιστιοπλοίας. Η εθνική ομάδα της υδατοσφαίρισης των ανδρών έδωσε για μία ακόμα φορά το παρών σε Ολυμπιακούς Αγώνες και κατετάγη 6η. Σημαιοφόρος της ελληνικής ομάδας στην τελετή έναρξης ήταν η ολυμπιονίκης της ιστιοπλοίας Σοφία Μπεκατώρου και στην τελετή λήξης η ολυμπιονίκης του επί κοντώ Κατερίνα Στεφανίδη.

Η Κύπρος εκπροσωπήθηκε από 16 αθλητές (10 άνδρες και 6 γυναίκες) σε 7 αθλήματα χωρίς να κατακτήσει μετάλλιο.