Η εορτή της Σκηνοπηγίας

Η εορτή της Σκηνοπηγίας (Sukkot στα εβραϊκά) είναι μία από τις τρεις μεγάλες εορτές της Ιουδαϊκής θρησκείας, μαζί με το Εβραϊκό Πάσχα (Pesach) και την Εβραϊκή Πεντηκοστή (Shavuot). Διαρκεί επτά ημέρες, αρχής γενομένης από την 15η ημέρα του μηνός Τισρί (βράδυ της 16ης Οκτωβρίου – απόγευμα της 23ης Οκτωβρίου 2024) σύμφωνα με την εντολή του Θεού: «Εορτήν σκηνών ποιήσεις σε αυτώ επτά ημέρας» (Δευτερονόμιο, ιστ' 13).

Η εορτή σηματοδοτεί το τέλος του γεωργικού κύκλου και κατά τη διάρκειά της οι Ισραηλίτες δοξολογούν και ευγνωμονούν τον Θεό, όχι μόνο για τη συγκομιδή των καρπών της γης, αλλά και για τη συμβολή του στην Έξοδό τους από την Αίγυπτο και τη διαμονή τους σε σκηνές στην έρημο του Σινά για 40 χρόνια.

Γι’ αυτό κατά τη διάρκεια της εορτής κατασκευάζονται σκηνές (sukkot) από πράσινους κλώνους, οι οποίες στήνονται στο προαύλιο, στον κήπο ή στην ταράτσα του σπιτιού. Η σκηνή (sukkah) υπενθυμίζει στον πιστό το πρόσκαιρο της ζωής στη Γη και την προστασία που παρέχει ο Θεός στον εβραϊκό λαό, όχι μονάχα στην έρημο, αλλά και σε όλες τις ερήμους της Διασποράς.

Σύμφωνα με τις επιταγές της Βίβλου (Λευϊτικόν, κγ’ 40), ο κάθε πιστός κρατά το Λουλάβ (ένα μπουκέτο που αποτελείται από ένα κλαδί φοίνικα, τρία κλαδιά μυρτιάς, δύο κλαδιά ιτιάς κι ένα κίτρο), το οποίο κουνάει και αναπέμπει προσευχές στον Δημιουργό, είτε στη σκηνή, είτε στη συναγωγή. Μέσα στη σκηνή κάθε σπιτιού λαμβάνουν χώρα τα οικογενειακά γεύματα, εκτός κι αν βρέχει.

Η εορτή της Σκηνοπηγίας αναφέρεται και στην Καινή Διαθήκη και συγκεκριμένα στο έβδομο κεφάλαιο του Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου. «Της εορτής μεσούσης» ο Ιησούς μετέβη κρυφά στην Ιερουσαλήμ, όπου δίδαξε και θαυμάστηκε από τα πλήθη. Πολλοί Χριστιανοί γιόρταζαν τη Σκηνοπηγία μέχρι τον 4ο αιώνα μ.Χ., οπότε η εορτή θεωρήθηκε αιρετική μέσα από τα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας (Ιωάννης ο Χρυσόστομος).