Γιορτή της Αρχαίας Αθήνας, που γινόταν την 12η του μηνός Εκατομβαιώνος (τέλη Ιουλίου). Ήταν αφιερωμένη στον Κρόνο, που θα πρέπει αρχικά να ταυτιζόταν με το θεό που προστάτευε τη συγκομιδή των δημητριακών (στη μυθολογία επιβίωσε ως πατέρας του Δία). Η αρχική σημασία της γιορτής αυτής φαίνεται και από την παλιά ονομασία του μήνα αυτού ως Κρονιών.
Η γιορτή του Κρόνου σήμαινε το τέλος των αγροτικών εργασιών και τότε παρετίθετο ένα δείπνο από τη σοδειά, στο οποίο συμμετείχαν όσοι δούλεψαν στα χωράφια. Με την αστικοποίηση της Αθήνας, το εθιμοτυπικό της γιορτής περιορίστηκε στο μέρος όπου οι δούλοι γίνονταν για μία ημέρα ελεύθεροι να γιορτάσουν κι αυτοί όπως οι κύριοί τους, με τους οποίους συνέτρωγαν στα τραπέζια. Μάλιστα, ορισμένοι δούλοι το παρατραβούσαν όσον αφορά την ποσότητα του φαγητού και του κρασιού που κατανάλωναν, φτάνοντας έτσι σε μεγάλη κραιπάλη.
Εκτός από την Αθήνα, τα Κρόνια γιορτάζονταν σε πολλές πόλεις του αρχαίου κόσμου: Ολυμπία, Θήβα, Σάμος, Ρόδος, Κρήτη, Μαγνησία επί του Μαιάνδρου (Μικρά Ασία), Αλεξάνδρεια, Κυρήνη, Καρχηδόνα, Σικελία και Ιταλία.