Διιπόλεια

Γιορτή των αρχαίων Αθηναίων, που γινόταν την 14η του μηνός Σκιροφοριώνος.

Το κεντρικό γεγονός της γιορτής αυτής, που, όπως φαίνεται από το όνομά της ήταν αφιερωμένη στο Δία, ήταν η θυσία ενός βοδιού (βουφόνια). Η τελετή γινόταν στο ιερό του Διός Πολιέως (προστάτη της πόλης) πάνω στην Ακρόπολη και, αρχικά, ήταν μάλλον αναίμακτη και περιοριζόταν σε προσφορά καρπών από τις απαρχές στο βωμό του πατέρα των θεών. Η προσφορά αυτή ονομαζόταν «πέλανος» ή «πόπανος» και συνίστατο από δημητριακά με μέλι και λάδι ή γλυκό ψωμί από αλεσμένα δημητριακά.

Όταν κάποια φορά, όμως, ένα βόδι έφαγε τους καρπούς, αυτό εκλήφθηκε ως κακός οιωνός και το βόδι φονεύθηκε. Από τότε καθιερώθηκε ο φόνος βοδιού στα Διιπόλεια. Γι' αυτό περιέφεραν βόδια γύρω από το βωμό και, μόλις κάποιο έτρωγε από τους καρπούς, φονευόταν από δύο σφαγείς. Ο πρώτος το χτυπούσε με έναν πέλεκυ, τον οποίο μετά πετούσε μακριά, και ο δεύτερος του έκοβε το λαιμό με ένα ξίφος, το οποίο επίσης με τη σειρά του φρόντιζε να εξαφανίσει.

Ακολουθούσε μια «εικονική», θα λέγαμε, δίκη, για να βρεθεί ο ένοχος για το φόνο του ζώου. Οι κατηγορίες βάρυναν τελικά τα δυο αντικείμενα του φόνου, τον πέλεκυ και το ξίφος, που κηρύσσονταν ένοχοι και ρίχνονταν στη θάλασσα. Έτσι, το μίασμα, το άγος του φόνου, απομακρυνόταν και επερχόταν η κάθαρση.