Ποια Μάγια

Κείνο το θάμα τ’ απονύχτερο
με τ’ ολοστρόγγυλο φεγγάρι
πάνω απ’ τ’ ακύμαντα νερά...

Στάλα τη στάλα μ’ άγιο φως κι απόκοσμη γαλήνη
το μπάρσαμο μας γιόμιζε της ξαφνικής χαράς.
Μας φόρεσε μιαν άβλεπη κι αβαρή πανοπλία
κι άστραψε ο νους μας αργυρός και γαλανή η καρδιά μας.

Κείνο το βράδυ τ’ αστρικό με τ’ άγρυπνα λουλούδια,
ποια μάγια μας ετύλιγαν που να μη φτάνουν ως εμάς
του κόσμου η πίκρα, των λαών το πένθος το βαρύ...