Λάμπουν στο αίμα μας νεανικές φρεγάδες
Που φρεσκοπλένουν κάθε αυγή τον άνεμο
Πόσα πλατάνια ονειρευτήκαμε
Με το οξυγόνο της αγάπης
Πόσες κρήνες με αλλόφρονα μηνύματα
Να θρυμματίζονται στην αιχμή τού ύπνου
Τα κεντημένα επιφωνήματα στα χέρια μου
Εχέμυθη λιτανεία των άστρων
Τα κλείθρα της γαλάζιας θύρας που άνοιξε
Παντού πουλιά με ανοιχτούς ύπνους
Πετούν τα φτερά τους
Διαλύθηκα σε πουλιά
Με το ένστιχτο του ανέμου
Χάθηκα στο χορό της πλώρης
Που αντιφεγγούσε στα βαθιά νερά
Οι εσπερινοί περίπατοι στ’ αστέρια
Πέφτουν διαμάντια στην παλάμη της αυγής
Αγαπημένο πρόβλημα του στήθους μου
Εαρινό φτερούγισμα της ηλιαχτίδας
Που ράϊσες την ηρεμία της γης
Κι από τις πορφυρές ραγισματιές
Πετιούνται χίλια ουράνια τόξα.
Facebook
Google